πρό·θυμος, ος, ον [ῡ] plein d’ardeur, de bonne volonté, d’empressement, ATT. ; τινι, XÉN. Hell. 2, 3, 40 ; ou εἴς τινα, EUR. Med. 1146 ; LYS. 160, 37, etc. à l’égard de qqn ; τινος, THC. 3, 67 ; SOPH. El. 3 ; πρός τι, XÉN. Hell. 1, 5, 2 ; PLAT. Rsp. 468 c ; ἐπί τι, XÉN. Hell. 1, 1, 34 ; εἴς τι, THC. 8, 68 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 22, pour qqn ou qqe ch. ; avec l’inf. HDT. 2, 3, etc. ; EUR. Med. 720 ; PLAT. Conv. 220 e, etc. pour faire qqe ch. ; subst. τὸ πρόθυμον, PLAT. Leg. 859 b, etc. bonne volonté, zèle, ardeur.

• Cp. -ότερος, PLAT. Conv. 220 e ; sup. -ότατος, HDT. 1, 36 ; THC. 8, 68.

Étym. π. θυμός.

ον, ready, willing, eager, π. εἰμι, c. inf., = προθυμέομαι, Hdt. 2.3, 6.5, al., E. Med. 720, Antipho 5.18 (Comp.), etc. ; π. ἔα πυθέσθαι I was eager to learn, Hdt. 2.19; εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν Id. 1.36; προθυμότερος ἐγένου ἐμὲ λαβεῖν Pl. Smp. 220e; with Art. inserted, τὸ προσταλαιπωρεῖν… οὐδεὶς π. ἦν Th. 2.53. c. gen. objecti, eager for, ὧν π. ἦσθ’ ἀεί S. El. 3; χάριν… ὧν πρόθυμοι γεγενήμεθα Th. 3.67. with Preps., ἐὰν γένῃ π. ἐς τὰ πράγματα Ar. Pl. 209; παρέσχεν ἑαυτὸν… προθυμότατον ἐς τὴν ὀλιγαρχίαν Th. 8.68, cf. 74; προθυμότεροι ἐς τὸ διώκειν X. Cyr. 1.4.22; ἐπί τι Id. HG 1.1.34; πρὸς τὸν πόλεμον ib. 1.5.2, cf. Pl. R. 468c, etc. abs., Hdt. 9.91, E. Ba. 829, Hec. 307, etc. ; τὸ πρόθυμον, = προθυμία, Id. Med. 178 (lyr.), Pl. Lg. 859b.
bearing goodwill, wishing well, devoted, φύλαξ… τῇ σῇ π. εἰς ὁδὸν κυναγία S. Aj. 37; π. εἶχ’ ὀφθαλμὸν εἰς Ἰάσονα E. Med. 1146; π. τῇ πόλει X. HG 2.3.40; εἴς τινας ib. 6.5.42, Lys. 20.31. Adv. -μως readily, zealously, actively, Hdt. 1.111, 5.13, etc. ; π. μᾶλλον ἢ φίλως with more zeal than kindness, A. Ag. 1591; π. λέγειν Pl. Prt. 327b; ἐρωτᾶν D. 8.38; μανθάνειν Pl. La. 201b (Sup.); μάχεσθαι X. Ages. 2.8 (Sup.); π. ἔχειν πρός τι Pl. Smp. 176c; Comp. -ότερον Th. 6.80, X. An. 1.4.9, etc. ; Sup. -ότατα Hdt. 2.59, Th. 8.68, etc.

[ῡ], geneigt, bereitwillig ; c. inf., Eur. Hipp. 694 u. öfter ; εἰς τὰ πράγματα, Ar. Plut. 209 ; πρόθυμος ἦν, er war Willens, hatte vor, Her. 6.74 ; c. inf., 2.3, 6.5, 9.13 ; οὐ πρόθυμός με εἶ διδάξαι, Plat. Euthyph. 14b, u. öfter ; auch πρὸς τὰς ᾠδάς, Legg. II.666a (vgl. Xen. Hell. 1.5.2, wie ἐπί τι, 1.1.34, εἴς τι, Cyr. 1.4.22); τὸ πρόθυμον παρέχεσθαι, = προθυμίαν, IX.859b, u. ähnlich προθύμους αὑτοὺς ἐν τοῖς κινδύνοις παρείχοντο, III.694a ; dah. mutig, Soph. Aj. 36 ; wohlwollend, gewogen, Eur. Ion 1173 ; eifrig verlangend, Soph. El. 3.
• Adv., προθύμως μᾶλλον ἢ φίλως, Aesch. Ag. 1573 ; Her. 6.58 ; τὴν θύραν πάνυ προθύμως ὡς οἷός τ' ἦν ἐπήραξε, so schnell er konnte, Plat. Prot. 314d ; προθύμως ἔχειν πρὸς τὸ πίνειν, Symp. 176c ; προθύμως διακεῖσθαι, Pol. 2.92.5.

πρόθυμος, -ον
[in LXX: 1Ch.28:21, 2Ch.29:31 (נָדִיב), Hab.1:8 (חוּשׁ), al. ;]
willing, ready: Mat.26:41, Mrk.14:38; neut., τὸ π. = ἡ προθυμία (Thuc., al., 3Ma.5:26), οὕτως τὸ κατ᾽ ἐμὲ (= cl. τὸ ἐμὸν) π., Rom.1:15 (but see ICC, in l).†
(AS)