ή, όν, qui est au bout, à l’extrémité :
      1 qui est à l’extrémité supérieure : πρ. βραχίων, IL. 13, 532 ; 16, 323, le haut du bras, près de l’épaule ; πρυμνὸν σκέλος, IL. 16, 314, le haut de la jambe, le mollet ; πρυμνὴ γλῶσσα, IL. 5, 292, la racine de la langue ;
      2 qui est à l’extrémité inférieure : πρυμνὴ ὕλη, IL. 12, 149, bois à la racine ou au pied ; subst. τὸ πρυμνόν, IL. 5, 339 ; τὰ πρυμνά, PD. P. 5, 125, bout inférieur, extrémité inférieure.

• Sup. πρυμνότατος, OD. 17, 463.

Étym. pré-grec ; p.-ê. apparenté à πρέμνον.

ή, όν, Ep. Adj. hindmost, undermost, end-most, π. βραχίων the end of the arm (where it joins the shoulder), Il. 13.532, 16.323; π. γλῶσσα, κέρα, σκέλος, ὦμος, the end of the [limb] next the body, 5.292, 13.705, 16.314, Od. 17.504; ὕλην π. ἐκτάμνειν cut off at the root, Il. 12.149; δόρυ π.
the lowest part of a spear-head (where it joins the shaft), 17.618; [λᾶας] πρυμνὸς παχύς broad at base, opp. ὕπερθεν ὀξύς, 12.446; πέτραι τε [πρ] υμναί broad-based rocks, prob. in E. Antiop. p. 21 A. ; Sup. πρυμνότατος Od. 17.463; cf. πρύμνα, πρυμνόν ; Hsch. has πρυμνός· κάτωθεν βαρύς, ἢ πλοῦτος.

der äußerste, letzte, hinterste ; βραχίων, das äußerste Ende des Armes, womit der Arm an der Schulter ansitzt, Il. 13.532, 16.323 ; γλῶσσα, 5.292 ; σκέλος, ἔνθα πάχιστος μυὼν ἀνθρώπου πέλεται, 16.314 ; auch κέρας, 13.705 ; u. so von Gliedern immer der Teil, der dem Leibe zunächst ist, die Wurzel ; πρυμνὴν ὕλην ἐκταμόντες, 12.149, das Holz am untersten Ende, an der Wurzel abhauen ; δόρυ πρυμνόν, das untere Ende der Lanzenspitze, 17.618, Schol. ἐπιδορατίς ; auch im superl., πρυμνότατον κατὰ νῶτον, Od. 17.463 ; substantivisch gebraucht, πρυμνὸν θέναρος, Il. 5.339 (vgl. πρύμνα); Pind. πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι, P. 5.87, an dem äußersten Ende des Marktes ; ἀπὸ πρυμνᾶς Ὄσσας ἱερὰς νάπας, Eur. El. 445 ; sp.D. – Es ist verwandt mit πρέμνον u. wird im EM. von πείρω, περάω abgeleitet.