ῆς (ἡ) :
      1 excitation, encouragement, T. LOCR. 193 e ; p. opp. à ἀποτροπή, ARSTT. Rhet. 1, 3, 3 ; PLAT. Leg. 920 b, etc. ;
      2 impulsion, ARR. An. 5, 28.

Étym. προτρέπω.

ἡ, exhortation, encouragement, Democr. 181, Ti.Locr. 104a (pl.), S.E. M. 1.98, etc. ; opp. ἀποτροπή, Arist. Rh. 1358b8, Phld. Rh. 1.65 S., cf. Stoic. 2.287 (pl.); ἡ Σωκράτους π. ἡμῶν ἐπ’ ἀρετήν Pl. Clit. 408d; ἡ εἰς ἀδοξίαν π. Plu. 2.1128b; εἰς προτροπὴν ἀρετῆς Onos. 1.13, cf. IG 5(1).1331.10 (Cardamyle); incitement to virtue, Diogenian. Epicur. 3.6 (pl.); concrete, of persons, ἵνα τοῖς λοιποῖς προτροπὴ ὦσι Supp.Epigr. 3.583.24 (Olbia, ii/iii AD).
urgent invitation, behest, κατὰ τὴν π. τῆς βουλῆς POxy. 1252v. 27 (iii AD), cf. 1415.23 (iii AD), BGU 618.19 (iii AD).
impulse, Pl. Lg. 920b (ed. Ald. for ῥοπή), Herod.Med. ap. Orib. 6.20.14, Corn. ND 27.
driving force, διὰ τὴν τῆς θαλάττης π. Dion.Byz. 3.

ἡ, Ermunterung, Aufmunterung, Antrieb ; ἃ προτροπὴν ἔχει τινὰ ἰσχυρὰν πρὸς τὸ προτρέπειν, Plat. Legg. XI.920b ; u. so Folgde, wie Pol. 9.10.10 ; εἰ δή τις προτροπὴ ἐμπεσοῦσα εὐπειθεστέρους παρέξει, Arr. An. 5.28, ein Beweggrund.