προ·τρέχω (f. -δραμοῦμαι, ao. προὔδραμον, etc.) :
      1 courir en avant, XÉN. An. 1, 5, 2 ; ANT. 122, 1 ;
      2 devancer en courant, gén. XÉN. An. 5, 2, 4 ; fig. courir plus vite que, gén. ISOCR. 11 a ; devancer de beaucoup, gén. TH. H.P. 8, 7, 7.

aor. προὔδραμον Antipho 3.2.8, X. An. 1.5.2 : — run forward or forth, ll. cc. ; ἀπὸ τοῦ δένδρου δύο βήματα X. An. 4.7.10; [ἕλμινθες] τῷ στομάχῳ προτρέχουσαι Herod.Med. ap. Aët. 9.37.
run in advance of, outrun, στάδια πέντε τῶν ὁπλιτῶν X. An. 5.2.4; πολλοῖς ἡ γλῶττα προτρέχει τῆς διανοίας Isoc. 1.41; π. τὰ κοπριζόμενα τῶν ἀκόπρων Thphr. HP 8.7.7. ἡ προτρέχουσα εἰκασία the foregoing simile, Heraclit. All. 5.

(τρέχω), vorlaufen, Xen. An. 4.7.9 ; überholen, zuvorkommen, προδραμόντες στάδια πέντε τῶν ὁπλιτῶν, 5.2.4 ; ἡ γλῶσσα προτρέχει τῆς διανοίας, Isocr. 1.41 ; u. Sp.

προ-τρέχω
[in LXX: 1Ki.8:11 (פָּנִים רוּץ), Job.41:13 (14) A (דּוּץ), Tob.11:3 (before ἔμπροσθεν), 1Ma.16:21 * ;]
__1. to run forward.
__2. to run on, run in advance: Jhn.20:4; before εἰς τὸ ἔμπροσθεν, Luk.19:4.†
(AS)