προσ·πελάζω :
      1 tr. faire approcher de, rég. ind. au dat. OD. 9, 285 ;
      2 intr. s’approcher de, dat. PLAT. Conv. 206 d ;

Moy. (ao. pass. προσεπελάσθην) s’approcher de, avoir commerce avec (un homme) gén. SOPH. O.R. 1101 (var. πελασθεῖσα).

cause to approach, bring near to, νέα μέν μοι κατέαξε… ἄκρῃ προσπελάσας having driven her against the headland, Od. 9.285; — Pass. προσπελασθείς is f.l. for πατρὸς πελ. in S. OT 1101 (lyr.). π. τὴν ἁφήν apply touch, Marcellin. Puls. 130. intr., approach, τινι Pl. Smp. 206d, D.S. 15.42, etc. ; associate with, Phld. Ir. p. 47 W. ; also of hostile approach, Aen.Tact. 22.12, 39.6; deal with, in argument, Gal. 18(1).278; visit, τοῖς αὐτοφυέσι… ὕδασιν Alex.Trall. 8.2.

(πελάζω), hinzu, hinan, in die Nähe bringen, νῆα ἄκρῃ προσπελάσας, Od. 9.285, das Schiff ans Vorgebirge hinantreiben ; pass. sich nahen, Πανός τις προσπελασθεῖσα θυγάτηρ, Soph. O.R. 1101 ; so auch das act. intr., ὅταν καλῷ προσπελάζῃ τὸ κυοῦν, Plat. Symp. 206d ; Sp., wie Plut. Eumen. 17 Hdn. 5.4.22. – Vgl. auch προσπλάζω.