προσ·οικέω-ῶ :
      1 habiter auprès de, dat. XÉN. Vect. 1, 8 ; ISOCR. 125 b ; acc. THC. 1, 24 ; ARSTT. Pol. 1, 8, 7, en parl. de villes, être situé auprès de, dat. PLAT. Tim. 22 d ; au pass. être habité, peuplé, PLUT. M. 938 d ;
      2 établir des habitations près de, d’où au pass. être établi près de, JOS. B.J. 4, 4, 3.

➳ Pl.q.pf. dor. 3 sg. ποτῴκει, c. προσεῴκει, ANTH. 6, 353.

dwell by or near, οἱ προσοικοῦντες neighbouring tribes, Isoc. 6.46; πόλεσι βάρβαροι προσοικοῦντες X. Vect. 1.8; ποταμοῖς καὶ θαλάττῃ, of towns, lie by or near, Pl. Ti. 22d; — also Pass., τῇ πόλει ῳκημένοι J. BJ 4.44.3. π. πρὸς τῷ τοίχῳ has his house abutting on the wall, OGI 483.105 (Pergam.). c. acc., dwell in or near, [Ἐπίδαμνον] Th. 1.24; λίμνας καὶ ἕλη Arist. Pol. 1256a37. Pass., of a place, to be inhabited, Plu. 2.938d.

1) dabei wohnen ; αὐτήν, bei der Stadt, Thuc. 1.24 ; τινὶ ὅμοροι, Isocr. 4.70, τῶν ποταμοῖς καὶ θαλάττῃ προσοικούντων, Plat. Tim. 22d ; Sp.
2) trans., daneben bewohnen, γῆν ἐνεργὸν καὶ προσοικουμένην, Plut. fac. orb. lun. 25.