προσ·κυρέω-ῶ (f. προσκύρσω, ao. προσέκυρσα) [ῠ]
      1 parvenir jusqu’à, atteindre, HÉS. Th. 198, etc. ;
      2 rencontrer, dat. EMPÉD. 40 Mullach ; en mauv. part, se heurter à, dat. THGN. 1361 ; fig. rencontrer (un sort, une destinée, etc.) acc. SOPH. O.R. 1299 ; avec l’inf. parvenir à, etc. HPC. 27, 40 ;
      3 se rattacher à, dat. DS. 16, 42 ; JOS. A.J. 13, 4, 9.

and προσκύρω [υ] (v. infr.), aor. προσέκυρσα, reach, arrive at, c. dat., προσέκυρσε Κυθήροις Hes. Th. 198.
adjoin, Herod.Med. ap. Orib. 10.5.10; ἕλος παπυρικὸν ὃ προσκυρεῖ (or -κύρει) τῇ λεγομένῃ Βαθείᾳ (place-name) BGU 1121.8 (i BC).
meet with, τινι Emp. 2.5; ναῦς πέτρῃ π. Thgn. 1361; ἑωυτοῖσι Hp. Praec. 8; c. acc. rei, πάντων ὅσ’ ἐγὼ προσέκυρσ’ ἤδη S. OT 1299 (anap.); reversely, δόμοισι πῆμα προσκυρεῖ betides the house, A. Ch. 13.
belong, appertain, or be attached to, D.S. 16.42, Plu. Art. 21; τὰ προσκυροῦντα τούτοις Epist. ap. J. AJ 13.4.9; τὰ προσκύροντα τῷ ἱερῷ OGI 732 (Egypt, ii BC), cf. Sammelb. 1567.7 (iii BC), 4208.7 (ii BC); τῶν οἰκοπέδων κυρόντων Sardis 7(1).1 i 11 (iv/iii BC); προσκύρουσιν πρὸς τὴν κώμην καὶ ἄλλαι κῶμαι ib. 4; οἱ προσκυρέοντες τόποι PLond. 2.401.28 (ii BC); ᾗ ἔχω αὐλῇ προσκυρούσῃ οἰκίᾳ μου BGU 275.6 (iii AD).

(κυρέω), bis wohin reichen, gelangen, hinzukommen, προσέκυρσε Κυθήροις, Hes. Th. 189 ; widerfahren, bevorstehen, πότερα δόμοισι πτῶμα προσκυρεῖ νέον ; Aesch. Ch. 13 ; Soph. vrbdt ὦ δεινότατον πάντων, ὅσ' ἐγὼ προσέκυρσ' ἤδη, von Allem, was ich erfahren, was mich betroffen, Soph. O.R. 1299.