προσ·κρούω, se heurter contre : πυρί, PLAT. Tim. 43 c, tomber dans le feu ; fig. :
      1 éprouver un échec, PLUT. Syll. 11, Luc. 17 ;
      2 se froisser, se quereller, être en désaccord : τινί, DÉM. 534, 14 ; 701, 23 ; 894, 18 ; ARSTT. Pol. 2, 5, 4, etc. ; PLUT. Pomp. 22, avec qqn ; se fâcher contre qqn ; abs. PLAT. Phæd. 89 e ; ARSTT. Nic. 9, 4, 2 ;
      3 heurter, froisser, offenser, dat. PLUT. Them. 20, Fab. 26.

knock against, τὴν κεφαλὴν παρά τι Ant.Lib. 8.7. intr., strike against, collide with, πυρί Pl. Ti. 43c, cf. Epicur. Ep. 2 p. 38U., Nat. 2.3; πρός τι Zen. 3.29; abs., stumble, fall, D. 18.254; metaph of failure or defeat, μικρὰ προσκρούσας Plu. Sull. 11, cf. Luc. 17. metaph, have a collision with another, give offence, τὸ π. καὶ φιλονικεῖν περί τινος D. 5.25, cf. 21.61; c. acc. cogn., ἂ προσέκρουον Id. 19.205; π. τισί Plu. Them. 20, Fab. 26, POxy. 531.10 (ii AD).
take offence at, be angry with, τινι D. 24.6; ἀλλήλοις Din. 1.99, Arist. Pol. 1263a18; προσκρούσας τι τούτῳ Aeschin. 1.110, cf. D. 33.7; φιλοσοφίᾳ Plu. Cat. Ma. 23; abs., Pl. Phd. 89e; τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες Arist. EN 1166a6.

(κρούω), anstoßen, insbes.
   a) Einem aufstoßen, auf ihn stoßen, ihm zufällig begegnen, τινί, hineingeraten, ὅτε πυρὶ προσκρούσειε Plat. Tim. 43c.
   b) bei Einem anstoßen, ihn beleidigen, ihm verfeindet werden, wie προσκόπτω ; θαμὰ προσκρούων μισεῖ πάντας, Plat. Phaed. 90e ; ἀνθρώπῳ, Dem. 24.6, der auch τὴν ἀπὸ τῆς εἰρήνης ἡσυχίαν dem τὸ προσκρούειν entgegstzt, 5.25 ; προσκέκρουκεν ἐμοί, 21.206 ; Sp., Luc. Demon. 11.

1. to strike against , τινί [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]:absolute to stumble, fail , [Plutarch (1st/2nd c.AD)]
2. to have a collision with another, give offence , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]; πρ. τινί [Plutarch (1st/2nd c.AD)]
3. to take offence at, be angry with , τινί [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)], etc.: —;absolute to take offence , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)] (ML)