ῆς (ἡ) action de s’avancer en reconnaissance, THC. 1, 116 ; DC. Exc. 82, 57.

Étym. προσκέπτομαι.

ῆς (ἡ) :
      1 c. πρόσκομμα, NT. 2Cor. 6, 3 ;
      2 heurt, fig. haine, inimitié, joint à φθόνος, POL. 6, 7, 8, etc. ; à μῖσος, POL. 30, 20, 8 ; à ἀλλοτριότης, POL. 31, 18, 4, etc.

Étym. προσκόπτω.

ἡ, looking out for, ἐς π. τῶν Φοινισσῶν νεῶν οἴχεσθαι Th. 1.116; ἐς π. πεμφθέντες D.C. 36.9.

ἡ, = πρόσκομμα, offence taken, φθόνος καὶ π. Plb. 6.7.8; π. καὶ μύσος Id. 30.29.7; πρός τινα ἀλλοτριότης καὶ π. Id. 31.10.4, cf. Phld. Po. Herc. 994.38, D.S. 31.17; νοσήματα κατὰ προσκοπὴν γινόμενα, i.e. antipathies, Chrysipp. Stoic. 3.102; προσκοπῆς ἄξιος S.E. M. 1.195; but μηδεμίαν π. διδόναι give no cause of offence, 2 Ep. Cor. 6.3.

ἡ, das Vorherspähen, Auskundschaften, die Rekognoszierung, Thuc. 1.116.

ἡ, = πρόσκομμα, Suid.; Anstoß, Beleidigung, Unwille, ἐφ' οἷς μὲν φθόνου γενομένου καὶ προσκοπῆς, Pol. 6.7.8, u. öfter ; τοιαύτη τις ὑπέδραμε προσκοπὴ καὶ μῖσος κατὰ τῶν προειρημένων, 30.20.8 ; καὶ ἀλλοτριότης, 31.18.4 ; Plut. u. a.Sp.

προσκοπή, -ῆς, ή
(< προσκόπτω), [in Gr. Ven.: Pro.16:18 (כִּשָּׁלוֹן) * ;]
an occasion of stumbling, offence: 2Co.6:3.†
(AS)