ή, όν :
      1 qui apporte, gén. GAL. ; particul. qui apporte un secours, qui aide, efficace, avec εἰς, et l’acc. PORPH. (EUS. P.E. 113 b) ;
      2 qui ajoute (à sa vitesse) ; p. suite, qui accélère son cours, PROCL. Ptol. p. 166, etc.

Étym. προστίθημι.

ή, όν, adding; repletive, opp. ἀφαιρετικός, Herod.Med. ap. Orib. 7.8.2; giving additional power, furthering, δύναμις π. εἰς τὸ τίκτειν Porph. ap. Eus. PE 3.11; nutritive, βοηθήματα Gal. 14.694. Adv. -κῶς, θεραπεύειν Herod.Med. ap. Aët. 5.129. Astron., advancing, of planets, ἡμικύκλιον Ptol. Alm. 13.2, cf. Tetr. 52, Paul. Al. G. 1. τροπὴ προσθετικωτέρα adding heat to the sun (cf. πρόσθεσις vi), PMagLeid. W. 10.14.