προσ·δίδωμι [δῐ]
      1 donner en outre ou davantage, acc. XÉN. An. 1, 9, 19 ; PLAT. Leg. 720 a ;
      2 communiquer, faire partager, acc. SOPH. Ph. 309 ; EUR. Hel. 700 ; τινί τι, AR. Eq. 1222, qqe ch. à qqn ; τινί τινος, EUR. Cycl. 531, etc. donner à qqn une part de qqe ch.

give or pay in addition, ἀεὶ πλείω π. X. An. 1.9.19, cf. Isoc. 8.23, Men. 926, PMich. Zen. 28.12, 45.18 (iii BC), LXX Ge. 29.33, Luc. Macr. 25, Merc. Cond. 20; — Pass., to be given or paid in addition, προσδίδοσθαι τὸ ἐπιβάλλον τοῦ μισθοῦ SIG 578.20 (Teos, ii BC), cf. 251 ii 12 (Delph., iv BC), OGI 473.7 (Didyma, i AD); τὸ προσδοθὲν ἐπὶ τὸν λύχνον (sc. ἔλαιον) Sammelb. 6796.169 (iii BC).
give a share of, οὐ χρή μ’ ἀδελφοῖς τοῦδε προσδοῦναι ποτοῦ ; E. Cyc. 531; σοὶ μὲν προσεδίδου μικρὸν ὧν ἐλάμβανεν Ar. Eq. 1222; κἀμοὶ πρόσδοτον τῆς ἡδονῆς E. Hel. 700; esp.
dole out, of a sacrificing priest, τὰ σπλάγχνα τοῦ μάντεως αὐτῷ προσδόντος Plu. Crass. 19; οὐδεὶς προσδώσει [μοι] τῶν σπλάγχνων ; Ar. Pax 1111, cf. 955 (lyr.); τῆς ὑγιΐης… οἱ πρόσδος give him (the sacristan) some of the health-offering, Herod. 4.94; hence, dole or give in charity, βορᾶς μέρος S. Ph. 309; προσαιτεῖν ὥσπερ τοὺς πτωχοὺς ἱκετεύοντα καὶ δεόμενον προσδοῦναι X. Mem. 1.2.29.
concede, permit of, A.D. Synt. 324.20.
hand a thing to a person, δελτάριον τῷ Κάτωνι Plu. Cat. Mi. 24, Brut. 5, cf. Ant. 83.

(δίδωμι), dazu oder hinzu geben ; προσέδοσαν, Soph. Phil. 309 ; κἀμοὶ πρόσδοτέ τι τῆς ἡδονῆς, Eur. Hel. 707, vgl. Cycl. 529 ; so auch in Prosa, Plat. Legg. IV.720a, Xen. An. 1.9.19 u. Folgde.

to give besides , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)], etc. (ML)