προσ·γελάω-ῶ (f. -γελάσομαι) sourire à, acc. HDT. 5, 92 ; EUR. Med. 1162 ; postér. τινι, ARSTT. fr. 179, etc. à qqn ; fig. ESCHL. Eum. 253 ; AR. Pax 600, etc.

fut. -άσομαι [α] Ar. Pax 600 : — smile at one, τινα Hdt. 5.92. γ΄, E. Med. 1162, Pl. R. 566d, etc. ; σὲ… τὰ… φυτὰ προσγελάσεται Ar. l.c. ; c. acc. cogn., προσγελᾶτε τὸν πανύστατον γέλων smile your last smile upon me, E. Med. 1041.
greet, the senses, ὀσμὴ βροτείων αἱμάτων με προσγελᾷ A. Eu. 253; πιστὰ γάρ σε προσγελᾷ θεᾶς ἔπη S. Ichn. 291; προσγελῶσά τε λοπὰς παφλάζει Eub. 109, cf. Diph. 33.5. later c. dat., smile upon, δούλοις Arist. Fr. 183, cf. LXX Si. 13.6, Lib. Or. 48.10.

(γελάω), Einen anlachen ; τί προσγελᾶτε τὸν πανύστατον γέλων ; Eur. Med. 1041 ; προσγελάσεται, Ar. Pax 583 ; τινά, Her. 5.92.3 ; προσγελᾷ τε καὶ ἀσπάζεται πάντας, Plat. Rep. VIII.566d ; übertr., ὀσμὴ βροτείων αἱμάτων με προσγελᾷ, Aesch. Eum. 246 ; Einem zulachen, τινί, Valcken Hipp. 862.

1. to look laughing at one, τινά [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)], etc.; with accusative cognate, προσγελᾶτε τὸν πανύστατον γέλων smile your last smile upon me, [Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. metaphorically, like Lat. arrideo, to delight, ὀσμὴ βροτείων αἱμάτων με προσγελᾷ [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)] (ML)