προσ·αρτάω-ῶ, suspendre ou attacher à : τί τινι, ARSTT. H.A. 9, 13, 6, une chose à une autre ; au pass. être attaché à : τινι, HPC. Fract. 759 ; πρός τινι, HPC. Art. 790 ; κατά τι, ARSTT. H.A. 5, 18, 6 ; πρός τι, POL. 3, 46, 8, à qqe ch. ; fig. προσηρτημένον τῷ καλῷ τὸ ἀγαθόν, XÉN. Œc. 6, 15, le bien qui est attaché au beau ; particul. πρ. ἡδονῇ, LUC. Nec. 5, être adonné au plaisir.

➳ Pf. dor. 3 sg. ποτάρτηται, T. LOCR. 95 d.

fasten or attach to, μόλυβδον πρὸς τοῖς ὀϊστοῖς Arist. HA 616a11; [κυνὶ] κώδωνα Babr. 104.2; metaph, append, πολλὰ τῇ στρατηγίᾳ Plb. 9.20.5; attach, ἑνὶ π. ἑαυτούς Arr. Epict. 1.1.14; — Pass., to be fastened or attached to, τῷ ὀστέῳ Hp. Fract. 11; πρὸς τῇσι πλευρῇσι Id. Art. 13; τῇ μήτρᾳ Porph. Gaur. 15.1; κατά τι by…, Arist. HA 550a20; δεσμοῖς πρός τι Plb. 3.46.8; δεσμά τινα ταῦτα προσηρτήμεθα Arr. Epict. 1.9.11; abs., π. ὁ καρπός Thphr. CP 5.44.2; Gramm., of the article, A.D. Synt. 58.16. metaph in Pass., belong to, ὅσοις νοῦ καὶ ς μικρὸν προσήρτηται Pl. Phlb. 58a; προσηρτημένον τῷ καλῷ τὸ ἀγαθόν X. Oec. 6.15; λῆμμα προσηρτημένον πρὸς οἷς ἐγὼ πεπολίτευμαι D. 5.12; ἡδονῇ προσηρτημένοι devoted to…, Luc. Nec. 5; Τιμολέοντα ὥσπερ ἐκ κρασπέδου… τῇ Σικελίᾳ π.
hanging on, Plu. Tim. 11; μειρακίοις Id. Pomp. 46, cf. M.Ant 12.3, etc.

daran anknüpfen oder anhängen, προσήρτηντο δεσμοῖς πρὸς τὰς ἄλλας, Pol. 3.46.8 ; πρὸς τοῖς ἱστοῖς τροχιλίαι προσήρτηντο σὺν κάλοις, 8.6.5;
Pass. Einem anhangen, ihm ergeben sein, τινί, eng womit verbunden sein, προσηρτημένον τῷ καλῷ τὸ ἀγαθόν, Xen. Oec. 6.15 ; ὅσοις νοῦ καὶ σμικρὸν προσήρτηται, Plat. Phil. 58a ; τῇ ἡδονῇ προσηρτημένοι, Luc. Necyom. 5 ; προσηρτηκέναι ἑαυτούς τινι, = προσδεδέσθαι, Arr. Epict. 1.1.14.
Med. Einen von sich abhängig, verbindlich machen, τινά, Sp., Maneth. 4.200.