προσ·απόλλυμι (f. -απολέσω, ao. -απώλεσα, etc.) :
   I tr.
      1 faire périr ou détruire en outre, acc. HDT. 2, 121, etc. ; PLAT. Leg. 735 c, ou en même temps, HDT. 6, 138 ; au pass. προσαπόλλυμαι, HDT. 6, 100 ; DÉM. 1313, 4, périr en outre ;
      2 perdre en outre, acc. HDT. 1, 207, etc. ; PLAT. Gorg. 519 a) ;
   II intr. (au pf. προσαπόλωλα) être en outre perdu, LYS. 126, 5.

(also προσαπολλύω Hdt. 1.207), destroy besides, κἀκεῖνον Id. 2.121. β’ ; προσαπολλύουσι καὶ τὰς μητέρας Id. 6.138, cf. E. Hipp. 1374 (lyr.); — Med. and Pass., perish besides or with others, ἵνα μὴ προσαπόλωνται Hdt. 6.100; τοὺς φίλους προσαπολωλέναι Lys. 12.64; ἐλεοῖντ’ ἂν δικαιότερον ἢ προσαπολλύοιντο D. 57.45.
lose besides, τὴν ἀρχήν Hdt. 1.207, cf. 9.23, Ar. Nu. 1256; τὰ ἀρχαῖα π. πρὸς οἷς ἐκτήσαντο Pl. Grg. 519a.

[ῡ], (ὄλλυμι), noch dazu verderben, vernichten, zerstören, töten, προσαπόλλυτέ με, Eur. Hipp. 1374 ; Her. 1.207, προσαπολλύουσι καὶ τὰς μητέρας, 6.138 ; Plat. ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι πρὸς οἷς ἐκτήσαντο, Gorg. 519a ; Folgde : προσαπολέσαι Pol. 1.74.3.
Pass. noch dazu, zugleich umkommen ; Her. 6.100 ; προσαπόλωλα Lys. in Eratosth. 14 ; Folgde.