προσ·ανατρέχω (f. -αναδραμοῦμαι, ao.2 -ανέδραμον, etc.) :
      1 gravir en courant, avec εἰς et l’acc. DS. 5, 47, ou avec l’acc. seul. DH. 1, 56 ; fig. s’élever à, dat. DS. 16, 83 ;
      2 remonter en arrière, POL. 5, 31, 8 ; DS. 4, 60 ; τοῖς χρόνοις, POL. 1, 12, 8, jusqu’aux temps passés.

run up to, λόφον D.H. 1.56; εἰς τοὺς ὑψηλοτέρους τόπους D.S. 5.47; τοῦ λάρυγγος τρέχοντος τῇ ἐπιγλωττίδι Gal. UP 4.8; of iron approaching a magnet, Porph. Abst. 4.20; metaph, π. ταῖς οὐσίαις, i.e.
become suddenly rich, D.S. 16.83.
run back, retrace past events, βραχὺ περί τινος Plb. 5.31.8; π. τοῖς χρόνοις περί τινων Id. 1.12.8, etc. v. προανατρέχω.

(τρέχω), dazu hinauf od. in die Höhe laufen ; DS. 5.47 ; λόφον, Dion.Hal. 1.56 ; übertr., emporkommen, z.B. οὐσίαις, d.i. reich werden, DS, auch zurückgehen, τοῖς χρόνοις, in die frühere Zeit, Pol. 1.12.8, vgl. 5.31.8.