προ·οίμιον, ου (τὸ) entrée, d’où :
      1 préambule ou prélude d’un chant, PD. P. 1, 6 ; particul. petit poème lyrique, hymne, THC. 3, 104 ; PLAT. Phæd. 60 d ;
      2 exorde ou début d’un poème, PD. N. 2, 3 ; d’un discours, ARSTT. Rhet. 3, 14, etc. ; fig. prélude, début (d’une épreuve pénible, ESCHL. Suppl. 830 ; d’une inimitié, POL. 23, 2, 15 ; de l’exercice du pouvoir, POL. 26, 5, 8, etc.) ; cf. XÉN. Mem. 4, 2, 3 ; LUC. Somn. 3, etc.

➳ Par contr. att. φροίμιον, ESCHL. Ag. 31, etc. ; EUR. Hipp. 568, etc.

Étym. π. οἶμος.

τό, Trag. contr. φροίμιον (v. infr.); (< οἶμος) : — opening, introduction; in Music, prelude, overture, Pi. P. 1.4; in Ep. poems, proëm, preamble, Id. N. 2.3, Ar. Eq. 1343; in speeches, exordium, Critias 43 tit., Arist. Rh. 1414b19, Phld. Rh. 1.56S., Stoic. 2.96, etc. ; προοιμίοις ἡδονῆς with prefaces about pleasure, X. Mem. 2.1.27. metaph of any prelude or beginning, φροίμιον χορεύσομαι A. Ag. 31, cf. 829; φροιμίοις <δυσφροιμίοις> ib. 1216, cf. Th. 7; λόγους… μηδέπω ΄ν προοιμίοις only just beginning, Id. Pr. 741; εἴ τι τοῦδε φ. ματᾷ any part of this presage, Id. Eu. 142; ὁρῶ τάδε φροίμια… πόνων Id. Supp. 830 (lyr.), cf. E. Hipp. 568, X. Mem. 4.2.3; ἐγχέων π. Pi. Fr. 78; π. δείπνου Alex. 110.3; π. ἔχθρας Plb. 22.4.15; ἀρχῆς Id. 25.3.8 (pl.); δάκρυά μοι τὰ π. τῆς τέχνης Luc. Somn. 3; of premonitory symptoms of disease, Orib. Syn. 8.2.
hymn or short poem, such as those attributed to Homer, Ἀπόλλωνος Th. 3.104, cf. Pl. Phd. 60d, R. 531d; φροίμιον Ἀντιλόχου (fort. Ἀρχιλόχου) Call. Fr. 223.

τό, Eingang, Anfang, bes. Vorspiel in der Musik (s. οἶμος), Pind. P. 7.2, ἀγησιχόρων προοιμίων ἀμβολάς 1.4 ; eine eigene Art kleiner lyrischer Gesänge, die vor einem größern Hymnus angestimmt wurden, τὸ εἰς τὸν Ἀπόλλω προοίμοιν, Plat. Phaed. 60d ; vgl. Thuc. 3.104 u. Schaefer melet. p. 29. – Und Vorrede, Vorspiel einer Rede, Aesch. Prom. 743 ; οἰκτροῖς προοιμίοις, Eur. Herc.Fur. 1179, u. öfter ; u. in Prosa, προοίμιον πρῶτον ὡς δεῖ τοῦ λόγου λέγεσθαι ἐν ἀρχῇ, Plat. Phaedr. 266d, u. öfter ; Folgde auch übertr., καταρχὴ καὶ προοίμιον ἔχθρας, Pol. 23.2.15 ; τὰ προοίμια τῆς ἀρχῆς, der Anfang der Regierung, 26.5.8 ; τῆς μανίας, Luc. Abdic. 32. S. auch φροίμιον.

1. an opening or introduction to a thing; in Music, a prelude, overture , [Pindar (Refs 5th c.BC)]; in poems and speeches, a proem, preface, preamble, introduction , Lat. exordium, [Pindar (Refs 5th c.BC), Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
2. metaphorically of any prelude or beginning , φροίμιον χορεύσομαι [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]; μηδέπω ' ν προοιμίοις only just beginning , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]; εἴ τι τοῦδε φρ. ματᾷ if any part of this presage be vain, [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]
3. generally, a hymn , [Thucydides (Refs 5th c.BC), Plato Philosophus (5th/4th c.BC)] (ML)