προ·μηθεύς, dor. προ·μαθεύς, έως (ὁ, ἡ) [ᾱ] prévoyant, prudent, ESCHL. Suppl. 700.

Étym. π. μανθάνω.

έως, Ion. έος, ὁ, Dor. Προμαθεύς, Prometheus, opp. Ἐπιμηθεύς (Forethought and Afterthought), Hes. Th. 510, cf. A. Pr. 85, Pl. Prt. 320d, PHib. 1.27.85 (iii BC), etc. ; Προμαθέος Αἰδὼς [θυγάτηρ] Pi. O. 7.44; = Summanus, Gloss. ; pl. Προμηθεῖς, οἱ, of workers in clay, Luc. Prom. Es 2. as Appellat., αὐτὸν γάρ σε δεῖ προμηθέως A. Pr. 86; as Adj., προμαθεὺς ἀρχά provident rule (prob. προμαθίς), Id. Supp. 700 (lyr.). Pythag. name for unity, Theol.Ar. 5; for nine, ib. 57.

ὁ (s. Προμηθεύς), eigtl. der Vorbedachte, Vorsichtige ; so Aesch. Prom. 86, αὐτὸν γάρ σε δεῖ προμηθέως ; auch προμαθεὺς εὐκοινόμητις ἀρχά, Suppl. 681 ; Pind. vrbdt προμαθέος αἰδώς, Ol. 7.44, Vorsicht, Klugheit. – Weil Prometheus Menschen aus Ton gebildet haben sollte, nannten Sp. alle Bildner u. Künstler in Ton προμηθεῖς, vgl. Hemsterh. zu Luc. Prom. 2.