προ·μηθής, ής, ές :
   I act. :
      1 qui s’inquiète d’avance, gén. SOPH. El. 1078 ; avec εἰς et l’acc. PLAT. Lach. 188 b ;
      2 p. suite, prévoyant, prudent, THC. 3, 82 ; τὸ προμηθές, THC. 4, 92, prévoyance, prudence ;
   II pass. qui demande de la prudence, HPC. 385, 34.

• Cp. προμηθέστερος, HPC. 832 a ; PLAT. l. c. ; • Sup. -θέστατος, HDN 3, 2, 7 ; sup. dor. προμαθέστατος [μᾱ] PYTHAG. (JAMBL. V. Pyth. p. 308).

Étym. π. μανθάνω.

Dor. προμαθής, ές, forethinking, provident, μέλλησις Th. 3.82; τὸ π., = προμήθεια, Id. 4.92; εἰς τὸν ἔπειτα βίον προμηθέστερος Pl. La. 188b; Sup., προμηθέστατον σόφισμα Hdn. 3.2.3 (s.v.l.); troubling oneself, caring about a thing, τοῦ θανεῖν S. El. 1078 (lyr.). Adv. -θῶς J. BJ 1.27.2; ὁ ἀριθμὸς τῶν μυῶν π. ἐξεύρηται Gal. UP 5.14, etc. ; Comp., ἐπὶ τὸ προμηθέστερον ποιεῖν τι Hp. Art. 69, cf. J. BJ 1.19.2; Sup. -έστατα Ael. NA 9.42. of things, requiring forethought, Hp. Acut. 13 (dub.l.).

ές (μήδομαι, μῆτις), vorsorglich, besorgt ; οὔτε τι θανεῖν προμηθής, Soph. El. 1067, nicht achtend ; εἰς τὸν ἔπειτα βίον προμηθέστερον εἶναι, Plat. Lach. 188b ; Thuc. 3.82 ; τὸ προμηθές, die Vorsicht, 4.92.