προ·καλίζομαι (seul. prés. et impf.) [ᾰ] provoquer, acc. IL. 5, 807 ; χερσί, OD. 18, 20, à un combat ; avec l’inf. μαχέσασθαι, etc. IL. 3, 19, etc. ; OD. 8, 228, à combattre, etc.

➳ Prés. impér. 2 sg. épq. προκαλίζεο, OD. 18, 20 ; impf. 3 sg. épq. προκαλίζετο, IL. 3, 19 ; 4, 389 ; 5, 807 ; OD. 8, 228.

Étym. π. καλέω.

Ep. only pres. and impf., call forth, challenge, defy, κούρους προκαλίζετο Il. 5.807, cf. 7.150; προκαλίζετο πάντας ἀρίστους ἀντίβιον μαχέσασθαι 3.19; ἀλλ’ ὅ γ’ ἀεθλεύειν προκαλίζετο 4.389; μιν προκαλίζετο τοξάζεσθαι Od. 8.228; χερσὶ δὲ μή τι λίην προκαλίζεο challenge me not to a pugilistic combat, 18.20.

dep. med. wie προκαλέομαι, zu sich hervor- od. herausrufen, zum Kampfe herausfordern, Il. 5.807, 7.150 ; mit dem Zusatze μαχέσασθαι, 3.19 ; ἀεθλεύειν, 4.389 ; τοξάζεσθαι, Od. 8.228 ; χερσὶ προκαλίζεσθαι, zum Faustkampf herausfordern, 18.20.