προ·κάμνω (f. -καμοῦμαι, ao.2 προέκαμον, par contr. προὔκαμον, etc.) :
   I travailler d’avance ou en continuant, d’où :
      1 se fatiguer d’avance, THGN. 921 ; ou s’efforcer encore, EUR. H.f. 119, etc. ;
      2 s’affliger d’avance : τινί, THC. 2, 39, de qqe ch. ;
      3 tomber malade ou succomber auparavant, THC. 2, 49 ;
   II travailler, se fatiguer, se donner de la peine pour qqn, SOPH. Aj. 1270.

work or toil before, Thgn. 925.
toil for or in defence of, τινος S. Aj. 1270.
grow weary, give up, μὴ πρόκαμνε A. Eu. 78; μὴ προκάμητε πόδα E. HF 119 (lyr.); of dogs, Poll. 5.64, cf. Porph. Abst. 3.18.
have a previous illness, Th. 2.49.
to be distressed beforehand, τοῖς μέλλουσιν ἀλγεινοῖς ib. 39; c. gen., Ael. VH 14.6.

(κάμνω), vorarbeiten, sich vorher anstrengen, Theogn. 921 ; sich für Einen anstrengen, τινός, Soph. Aj. 1249 u. Sp.; – vorher krank sein, leiden, εἴ τις προέκαμνέ τι, Thuc. 2.49. vgl. 2.39, dah. vorher ermatten, μὴ πρόκαμνε τόνδε βουκολούμενος πόνον, Aesch. Eum. 78, μὴ προκάμητε πόδα, Eur. Herc.F. 119, Ael. V.H. 14.6 setzt προκάμνειν τῶν ἐπιόντων, entgegen dem ἐπικάμνειν ἐπὶ παρεληλυθότων.