προ·θέσμιος, α, ον, fixé d’avance, LUC. Nigr. 27 ; ἡ προθεσμία (s.-e. ἡμέρα) jour fixé d’avance pour une échéance légale, échéance (d’une dette), terme (d’une assignation) ESCHN. 6, 14 ; DÉM. 952, 19 ; d’où échéance, en gén. LYS. 109, 42 ; PLAT. Leg. 954 d, etc.

Étym. π. θέσμιος.

vorher festgesetzt ; ἡ προθεσμία, sc. ἡμέρα, vorher anberaumter Termin, eine bestimmte Frist, bis zur Verjährung in Geldsachen u. sonst, Plat. Legg. XII.954 de ; προθεσμίας οὐδεμιᾶς οὔσης τῷ κινδύνῳ, Lys. 7.17 ; ἀδικημάτων, Verjährung, 13.83 u. öfter ; Aesch. 1.39 ; Dem. 38.27, ὡς εἰκοστῷ λαγχάνειν ἔτει δίκαιόν ἐστι, τοῦ νόμου πέντε ἔτη τὴν προθεσμίαν δεδωκότος ; Sp., προθεσμίας ὁρίζεσθαι, Termin festsetzen, Luc. Nigr. 27.