προ·ηρόσιος, α, ον, qui précède le labourage : προηρόσιοι θεοί, PLUT. M. 1119 f, divinités qu’on invoque avant de labourer ; particul. en parl. de Dèmèter, PLUT. M. 158 e ; τὰ προηρόσια (s.-e. ἱερά) LYCURG. (SUID.), sacrifice avant le labourage ; προηροσίαν (s.-e. θυσίαν) θύειν, LIB. 3, 65, offrir un sacrifice avant le labourage.

α, ον, (< ἄροτος) before the time of tillage; προηροσία (sc. θυσία), ἡ, a festival at that time celebrated by Athens for the whole of Greece, Hyp. Fr. 75, Lycurg. Fr. 87 (-όσια cj. Sauppe), Aristid. 1.196J., Lib. Decl. 1.179, Sch. Ar. Pl. 1055, Phot., etc. ; also προηρόσια (sc. θύματα or ἱερά), τά, IG2². 1029.16, Hsch., Suid. s.v. εἰρεσιώνη (gen. pl. -ιων in ambiguous in IG2². 1363.6); sg. προηγορόσιον Sch. Ar. Eq. 725; cf. πληροσία, πρηροσία. θεοὶ προηρόσιοι the gods in whose honour it was performed, Plu. 2.1119e; π. Δημήτηρ ib. 158d.

vor dem Ackern od. der Ackerzeit vorausgehend ; τὰ προηρόσια, sc. ἱερά, Opfer beim Beginn der Ackerzeit, das Athen für ganz Hellas verrichtete, Lycurg. b. Suid.; auch προηροσίαν θύειν, sc. θυσίαν, Liban.; προηρόσιοι θεοί, die Götter, denen es gebracht wurde, Plut. adv. Colot. 22.