ή, όν :
      1 qui laisse aller, ARSTT. H.A. 10, 3, 11, etc. ; p. opp. à καθεκτικός « qui retient » ARSTT. Probl. 33, 15, 4 ;
      2 qui dépense libéralement, gén. PLAT. Def. 416 b ; ARSTT. Virt. et vit. 5, 4 ; τινι, ARSTT. Rhet. 1, 9, 29, libéral ou généreux pour qqn ;
      3 en mauv. part : prodigue, XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; ARSTT. Nic. 4, 1, 20.

Étym. προΐημι.

ή, όν, (< προΐημι) emitting easily, in Comp., opp. καθεκτικώτερος (more retentive), Arist. Pr. 963a21; emitting, βαρέος [ἤχου] Thphr. Fr. 89.10; σπέρματος Sor. 1.33.
apt to throw away, profuse, lavish, X. Mem. 3.1.6, Arist. EN 1120b15; π. δαπάνης lavish of expense, Pl. Def. 416b; χρημάτων Arist. VV 1250b25; π. τινί giving lavishly to…, Id. Rh. 1367b6. Adv. -κῶς Id. EN 1122b8.

ή, όν, wegwerfend, verschwenderisch, Plat. def. 416 ; Xen. Mem. 3.1.6 ; χρημάτων εἶναι προετικὸν εἰς τὰ ἐπαινετά, Arist. de virt. bei Stob. Flor. 1.18, als Erkl. von ἐλευθεριότης, vgl. eth. 4.2, Ggstz von καθεκτικός, probl. 33.15.