προ·αναλίσκω (f. -αναλώσω, ao. -ανήλωσα ou -ηνάλωσα, etc.) [ᾰᾱ]
      1 dépenser d’avance ou auparavant, THC. 1, 141 ; LYS. 157, 9 ; particul. faire l’avance d’une somme pour qqn, DÉM. 1031, 14 ;
      2 fig. consumer ou épuiser auparavant, DC. 59, 18 ; au pass. être épuisé avant, ARSTT. Meteor. 1, 13, 6 ; en parl. de pers. succomber avant, THC. 7, 81.

fut. -ώσω Th. 1.141; aor. -ανάλωσα, also -ανήλωσα IG2². 834.3 : — use up or spend before, χρήματα Th. l.c. ; μνᾶν ἀργυρίου D. 41.11; π., ἵνα διπλάσια κομίσωνται Lys. 19.57; π. ἑαυτούς D.C. 59.18; π. τῆς γνώσεως ἑαυτούς, i.e. πρὸ τῆς γνώσεως, Plu. 2.517a; — Pass., throw away one΄s life first, Th. 7.81; of water, to be used up before, Hp. Vict. 2.42, Arist. Mete. 349b11.

[νᾱ], (ἀναλίσκω), vorher aufwenden, vertun ; προαναλώσειν, Thuc. 1.141 ; προαναλωθῆναι, 7.81 ; Lys. 19.57 ; Aeschin. 1.41 ; vorschießen, die Kosten auslegen, προαναλωσάσης τῆς γυναικός, Dem. 41.11 ; προαναλῶσαι, Ath. XIII.584c. Vgl. προσαναλίσκω.