πρευ·μενής, ής, ές :
      1 bienveillant, favorable : τινι, ESCHL. Ag. 840 ; EUR. Hec. 538, pour qqn ; abs. ESCHL. Suppl. 207 ; EUR. Tr. 734 ; en parl. d’événements, favorable, ESCHL. Ag. 1647, etc. ; EUR. Hec. 540 ;
      2 propitiatoire, ESCHL. Pers. 609.

• Cp. -έστερος, EUR. Tr. 734.

Étym. p. *πρηϋμενής, de πρηΰς, μένος.

ές, contr. fr. πρηϋμενής (v. πραϋμενής), soft of temper, gentle, gracious, τινι to one, A. Ag. 840, E. Hec. 538; abs., ἴδοιτο… πρευμενοῦς ἀπ’ ὄμματος A. Supp. 210 (207); Ἀχαιῶν πρευμενεστέρων τύχοις E. Tr. 739. Adv., πρευμενῶς αἰτεῖσθαι, παραινέσαι, A. Pers. 220, 224; δέχεσθαι Id. Eu. 236. of events, favourable, κατελθὼν… πρευμενεῖ τύχῃ Id. Ag. 1647; τελευτὰς… πρευμενεῖς κτίσειεν Id. Supp. 140 (lyr.); πρευμενοῦς… νόστου τυχόντας E. Hec. 540 (s.v.l.).
propitiating, χοαί A. Pers. 609.

ές, sanftmütig, huldvoll, gnädig ; χοὰς δὲ πρευμενεῖς ἐδεξάμην, Aesch. Pers. 671 ; τύχη, Ag. 1631 ; gew. von Personen ; τινί, 814, πρευμενὴς ἡμῖν γενοῦ, Eur. Hec. 538 ; πρευμενοῦς νόστου τυχόντες, 540, u. öfter ; auch Komparat., Eur. Troad. 734 u. einzeln bei folgdn Dichtern.
• Adv. πρευμενῶς, z.B. παρῄνεσα, Aesch. Pers. 220 ; δέχεσθαι, freundlich, Eum. 227 (von πραΰς, πρηΰ u. μένος, statt πρηυμενής).