ή, όν [ῡ]
   I qui concerne les vieillards, d’où :
      1 de vieillard, AR. Pl. 270, etc. ; PLAT. Leg. 685 a, etc. ; ARSTT. Nic. 6, 8, 1 ;
      2 composé de vieillards, en parl. d’une foule, AR. Pl. 787 ;
   II vieux, ancien, AR. Eccl. 278 ; ISOCR. 416 a ; joint à ἀρχαῖος, PLUT. Fab. 25.

Étym. πρεσϐύτης.

[ῡ] ή, όν, like an old man, elderly, ὄχλος Ar. Pl. 787; κακὰ π. the evils of age, ib. 270, cf. Ael. VH 2.34 (vulg. πρεσβυτιδίου)· ἕλκη Dsc. Eup. 1.172; ἄδουσαι μέλος π. Ar. Ec. 278; παιδιά Pl. Lg. 685a; οἱ στρυφνοὶ καὶ π. Arist. EN 1158a2; ἀρχαῖον λίαν καὶ π. Plu. Fab. 25; Comp., εἴ τι περιεργότερον καὶ πρεσβυτικώτερον εἰρήκαμεν Isoc. Ep. 4.13. Adv. -κῶς Plu. Thes. 14. πρεσβυτικόν, τό, hall of the elders, senate-house, Milet. 7.60 (Didyma), Sardis 7(1).8.72.

[ῡ], greisenhaft, alt ; Ar. Plut. 270, 787 ; Plat. Legg. III.685a ; oft bei Luc. u. Plut.
• Adv. πρεσβυτικῶς, Plut. Thes. 14.