GRC
πρίν
JSON
Bailly
'[ῐ HOM. ; ῑ̆ ATT.] particule invar. : adv., prép. et conj. :
I adv., auparavant, avant, IL. 2, 112 ; 7, 144, etc. ; OD. 4, 212, 724, 814, etc. ; ESCHL. Suppl. 398 ; SOPH. O.R. 259 ; en prose seul. entre l’art. et un subst. avec ou sans part. : τὸ πρὶν γενόμενον τέρας, HDT. 8, 37, le prodige arrivé précédemment ; ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ, SOPH. Ph. 1224, antérieurement ; abs. τὸ πρίν, dans le temps passé, autrefois, IL. 5, 54 ; 6, 125, etc. ; OD. 3, 265, etc. ; HDT. 1, 129 ; ESCHL. Pr. 441 ; PLAT. Criti. 112 a, etc. ; après une nég. : τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν, IL. 1, 29, je ne la relâcherai pas avant que la vieillesse ne l’atteigne, litt. la vieillesse l’atteindra auparavant ; au sens de plutôt : πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα, IL. 24, 551, il pourrait plutôt t’arriver un autre malheur ; πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο, OD. 3, 117, tu retournerais plutôt plein de dégoût dans ta patrie ;
II prép. avec le gén. avant : πρὶν ὥρας, PD. P. 4, 76, avant le temps ; πρὶν φάους, ARR. An. 3, 18, 12, avant le jour, etc. ;
III conj. avant que, avant de ; en ce sens construit :
1 soit seul avec les différents modes selon les nuances de la pensée (affirmation, doute, subordination, etc.), et dans ces différents cas avec ou sans ἄν (v. ci-dessous) ;
2 soit avec une conj., d’ord. ἤ : πρὶν ἤ, IL. 22, 266, etc. ; HDT. 1, 19 ; 6, 45, etc. ; avec ὅτε : πρίν γ' ὅτε, OD. 13, 322, jusqu’à ce que ; seul ou avec une conj., qqf. précédé d’un adv. de même signif. : πρίν, πρόσθεν, πάρος, πρότερον, etc. ; πρὶν… πρίν, IL. 2, 348 ; 8, 452, etc. ; OD. 19, 585, etc. avant que ; οὐ πρὶν… πρίν, IL. 1, 97 ; 7, 481 ; 9, 650, etc. ; OD. 19, 475, etc. ; HDT. 1, 165, etc. ; μὴ πρὶν… πρίν, IL. 2, 354, etc. ; pas avant que, etc. ; τὸ πρὶν… πρὶν… γε, IL. 15, 72 ; πρίν γε… πρίν γ' ἤ, IL. 5, 288, m. sign. ; de même : οὐ πάρος… πρίν γε, IL. 5, 218 ; OD. 2, 128 ; 18, 289 ; οὐ πρόσθεν… πρίν, OD. 17, 7 ; 23, 138, etc. ; μὴ πρόσθεν… πρίν, XÉN. An. 1, 1, 10 ; οὐ πρόσθεν… πρὶν ἤ, XÉN. An. 3, 2, 29 ; Cyr. 1, 4, 23 ; πρότερον… πρίν, XÉN. Cyr. 5, 2, 9 ; οὐ πρότερον… πρίν, HDT. 6, 45 ; AR. Eccl. 620 ; PLAT. Lach. 187 c ; οὐ πρότερον,… πρίν, XÉN. An. 3, 1, 16, etc. ; μὴ πρότερον… πρίν, SOPH. Ph. 197 ; PLAT. Phæd. 62 c, m. sign. ; rar. πρὶν… τόφρα, IL. 21, 100, m. sign. ; — construit :
1 avec l’inf. d’ord. avec l’inf. ao. πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν, IL. 13, 172, avant que les fils des Grecs ne fussent venus ; πρὶν πόλεμον ἰδέειν, IL. 8, 453, avant d’avoir vu le combat ; cf. IL. 6, 81 ; 15, 588 ; 16, 322, etc. ; OD. 1, 210 ; 4, 668 ; 5, 207, etc. ; de même en prose, HDT. 2, 2 ; 4, 167 ; 8, 144, etc. ; THC. 2, 12 ; XÉN. Cyr. 3, 3, 60, etc. ; particul. après une propos. négative : οὐ λήξω, πρὶν Τρῶας ἄδην ἐλάσαι πολέμοιο, IL. 19, 423, je ne cesserai pas avant d’avoir battu complètement les Troyens ; cf. IL. 1, 97 ; 7, 481 ; 9, 650, etc. ; OD. 2, 128 ; 4, 823 ; 9, 148, etc. ; avec deux propos. consécut. l’une à l’inf. l’autre au sbj. avec κέ : οὐ γὰρ ἔγωγε Ἕκτορα σχήσεσθαι ὀΐω, πρίν γ' ἐπ' Ἀχιλλῆος καλλίτριχε βήμεναι ἵππω, ἤ κ' αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισιν ἁλῴη, IL. 17, 504, car pour moi, je ne pense pas qu’Hector s’arrête avant d’être monté sur le char d’Achille aux deux chevaux parés d’une belle crinière, ou avant que lui-même combattant parmi les premiers n’ait été pris ; qqf. avec l’inf. prés. pour marquer l’idée d’une action qui pourrait être faite immédiatement : πρὶν λέγειν, AR. Th. 380, avant de parler ; πρὶν ἱστορεῖν, SOPH. O.C. 36, avant de raconter, etc. ; cf. HDT. 8, 3 ; THC. 3, 24 ; XÉN. Cyr. 2, 4, 25, etc. ; avec l’inf. pf. πρὶν ἐξηντληκέναι, EUR. Med. 79, avant d’avoir épuisé, etc. ; cf. HDT. 3, 25 ; XÉN. An. 4, 1, 21, etc. ;
2 avec l’ind. : πρίν γ' ὅτε ; dans cette construct. πρίν γ' ὅτε, IL. 12, 437 ; 13, 322 ; OD. 23, 43 ; ou πρίν γ' ὅτε δή, IL. 9, 588 ; OD. 4, 180 ; πρίν γε, PD. O. 13, 92 ; πρίν, SOPH. O.R. 776 ; HDT. 6, 45 ; XÉN. An. 1, 2, 26, etc. ; PLAT. Phædr. 266 a, etc. ;
3 avec le sbj. quand il s’agit d’événements futurs, d’ord. après une propos. nég. renfermant un présent ou un futur, ou une propos. interr. équivalant à une propos. négat. ; dans ces diverses construct. πρίν peut être suivi de ἄν : φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω πρῶτον τόδε, SOPH. Ph. 332, ne me dis rien de plus avant que je sache d’abord ceci ; cf. HDT. 1, 32, 140 ; 3, 109 ; ESCHL. Pr. 165 ; SOPH. O.C. 913, 1045, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 2, 8, etc. ; de même après un optatif avec ἄν, équivalant à un ind. SOPH. Tr. 2 ; après un ao. XÉN. An. 1, 1, 10 ; de même πρίν γ' ὅταν avec le sbj. OD. 4, 477 ; ttef. il est souv. construit sans ἄν : μὴ στέναζε, πρὶν μάθῃς, SOPH. Ph. 917, ne te lamente pas avant de savoir ; cf. OD. 10, 175 ; SOPH. Ant. 620, etc. ; PLAT. Phæd. 62 c, etc. ; en s.-e. ᾖ ou γένηται : πρὶν ὥρη, OD. 15, 394, avant qu’il ne soit temps ; de même que πρὶν ἄν, πρίν peut se construire avec le sbj. même après un inf. dépendant d’un temps secondaire : ἐπέτελλε μὴ πρὶν πημανέειν, πρὶν δωδεκάτη μόλῃ ἠώς, IL. 24, 781, il m’a promis de ne pas nous attaquer avant que la douzième aurore ne soit venue ; cf. HDT. 1, 19 ; 6, 82 ; THC. 8, 9, etc. ;
4 avec l’opt. quand la prop. annoncée par πρίν exprime une opinion non de la pers. qui parle, mais de celle dont on parle : οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος, IL. 21, 580, il ne voulait pas fuir avant de s’être attaqué à Achille ; de même avec πρίν γ' ὅτε δή, IL. 9, 488 ; particul. dans le disc. indir. : ἀπηγόρευε μηδένα βάλλειν, πρὶν Κῦρος ἐμπλησθείη θηρῶν, XÉN. Cyr. 1, 4, 14, il défendait que personne ne frappât une bête avant que Cyrus ne fût rassasié de chasser ; cf. SOPH. Aj. 742, etc. ; ou quand la propos. annoncée par πρίν dépend d’une propos. subordonnée : ὑποσχόμενος αὐτοῖς μὴ πρόσθεν παύσασθαι, πρὶν αὐτοὺς καταγάγοι οἴκαδε, XÉN. An. 1, 2, 2, leur ayant promis de ne pas s’arrêter avant de les avoir ramenés dans leur pays : cf. SOPH. Ph. 551 ; PLAT. Ap. 36 c ; après une propos. exprimant un souhait et construite à l’opt. : ὄλοιο μήπω, πρὶν μάθοιμι, SOPH. Ph. 961, je ne souhaite pas encore que tu meures avant que je sache, etc. ; cf. SOPH. Tr. 657, etc. ; de même après une propos. exprimant une hypothèse, par ex. après une propos. construite avec εἰ μή, PLAT. Rsp. 515 e, etc. ; après une propos. principale exprimant une éventualité incertaine et construite à l’opt. avec ἄν, SOPH. O.R. 505 ; ou quand la propos. commençant par πρίν marque une idée de répétition, XÉN. An. 4, 5, 30.
I adv., auparavant, avant, IL. 2, 112 ; 7, 144, etc. ; OD. 4, 212, 724, 814, etc. ; ESCHL. Suppl. 398 ; SOPH. O.R. 259 ; en prose seul. entre l’art. et un subst. avec ou sans part. : τὸ πρὶν γενόμενον τέρας, HDT. 8, 37, le prodige arrivé précédemment ; ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ, SOPH. Ph. 1224, antérieurement ; abs. τὸ πρίν, dans le temps passé, autrefois, IL. 5, 54 ; 6, 125, etc. ; OD. 3, 265, etc. ; HDT. 1, 129 ; ESCHL. Pr. 441 ; PLAT. Criti. 112 a, etc. ; après une nég. : τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν, IL. 1, 29, je ne la relâcherai pas avant que la vieillesse ne l’atteigne, litt. la vieillesse l’atteindra auparavant ; au sens de plutôt : πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα, IL. 24, 551, il pourrait plutôt t’arriver un autre malheur ; πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο, OD. 3, 117, tu retournerais plutôt plein de dégoût dans ta patrie ;
II prép. avec le gén. avant : πρὶν ὥρας, PD. P. 4, 76, avant le temps ; πρὶν φάους, ARR. An. 3, 18, 12, avant le jour, etc. ;
III conj. avant que, avant de ; en ce sens construit :
1 soit seul avec les différents modes selon les nuances de la pensée (affirmation, doute, subordination, etc.), et dans ces différents cas avec ou sans ἄν (v. ci-dessous) ;
2 soit avec une conj., d’ord. ἤ : πρὶν ἤ, IL. 22, 266, etc. ; HDT. 1, 19 ; 6, 45, etc. ; avec ὅτε : πρίν γ' ὅτε, OD. 13, 322, jusqu’à ce que ; seul ou avec une conj., qqf. précédé d’un adv. de même signif. : πρίν, πρόσθεν, πάρος, πρότερον, etc. ; πρὶν… πρίν, IL. 2, 348 ; 8, 452, etc. ; OD. 19, 585, etc. avant que ; οὐ πρὶν… πρίν, IL. 1, 97 ; 7, 481 ; 9, 650, etc. ; OD. 19, 475, etc. ; HDT. 1, 165, etc. ; μὴ πρὶν… πρίν, IL. 2, 354, etc. ; pas avant que, etc. ; τὸ πρὶν… πρὶν… γε, IL. 15, 72 ; πρίν γε… πρίν γ' ἤ, IL. 5, 288, m. sign. ; de même : οὐ πάρος… πρίν γε, IL. 5, 218 ; OD. 2, 128 ; 18, 289 ; οὐ πρόσθεν… πρίν, OD. 17, 7 ; 23, 138, etc. ; μὴ πρόσθεν… πρίν, XÉN. An. 1, 1, 10 ; οὐ πρόσθεν… πρὶν ἤ, XÉN. An. 3, 2, 29 ; Cyr. 1, 4, 23 ; πρότερον… πρίν, XÉN. Cyr. 5, 2, 9 ; οὐ πρότερον… πρίν, HDT. 6, 45 ; AR. Eccl. 620 ; PLAT. Lach. 187 c ; οὐ πρότερον,… πρίν, XÉN. An. 3, 1, 16, etc. ; μὴ πρότερον… πρίν, SOPH. Ph. 197 ; PLAT. Phæd. 62 c, m. sign. ; rar. πρὶν… τόφρα, IL. 21, 100, m. sign. ; — construit :
1 avec l’inf. d’ord. avec l’inf. ao. πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν, IL. 13, 172, avant que les fils des Grecs ne fussent venus ; πρὶν πόλεμον ἰδέειν, IL. 8, 453, avant d’avoir vu le combat ; cf. IL. 6, 81 ; 15, 588 ; 16, 322, etc. ; OD. 1, 210 ; 4, 668 ; 5, 207, etc. ; de même en prose, HDT. 2, 2 ; 4, 167 ; 8, 144, etc. ; THC. 2, 12 ; XÉN. Cyr. 3, 3, 60, etc. ; particul. après une propos. négative : οὐ λήξω, πρὶν Τρῶας ἄδην ἐλάσαι πολέμοιο, IL. 19, 423, je ne cesserai pas avant d’avoir battu complètement les Troyens ; cf. IL. 1, 97 ; 7, 481 ; 9, 650, etc. ; OD. 2, 128 ; 4, 823 ; 9, 148, etc. ; avec deux propos. consécut. l’une à l’inf. l’autre au sbj. avec κέ : οὐ γὰρ ἔγωγε Ἕκτορα σχήσεσθαι ὀΐω, πρίν γ' ἐπ' Ἀχιλλῆος καλλίτριχε βήμεναι ἵππω, ἤ κ' αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισιν ἁλῴη, IL. 17, 504, car pour moi, je ne pense pas qu’Hector s’arrête avant d’être monté sur le char d’Achille aux deux chevaux parés d’une belle crinière, ou avant que lui-même combattant parmi les premiers n’ait été pris ; qqf. avec l’inf. prés. pour marquer l’idée d’une action qui pourrait être faite immédiatement : πρὶν λέγειν, AR. Th. 380, avant de parler ; πρὶν ἱστορεῖν, SOPH. O.C. 36, avant de raconter, etc. ; cf. HDT. 8, 3 ; THC. 3, 24 ; XÉN. Cyr. 2, 4, 25, etc. ; avec l’inf. pf. πρὶν ἐξηντληκέναι, EUR. Med. 79, avant d’avoir épuisé, etc. ; cf. HDT. 3, 25 ; XÉN. An. 4, 1, 21, etc. ;
2 avec l’ind. : πρίν γ' ὅτε ; dans cette construct. πρίν γ' ὅτε, IL. 12, 437 ; 13, 322 ; OD. 23, 43 ; ou πρίν γ' ὅτε δή, IL. 9, 588 ; OD. 4, 180 ; πρίν γε, PD. O. 13, 92 ; πρίν, SOPH. O.R. 776 ; HDT. 6, 45 ; XÉN. An. 1, 2, 26, etc. ; PLAT. Phædr. 266 a, etc. ;
3 avec le sbj. quand il s’agit d’événements futurs, d’ord. après une propos. nég. renfermant un présent ou un futur, ou une propos. interr. équivalant à une propos. négat. ; dans ces diverses construct. πρίν peut être suivi de ἄν : φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω πρῶτον τόδε, SOPH. Ph. 332, ne me dis rien de plus avant que je sache d’abord ceci ; cf. HDT. 1, 32, 140 ; 3, 109 ; ESCHL. Pr. 165 ; SOPH. O.C. 913, 1045, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 2, 8, etc. ; de même après un optatif avec ἄν, équivalant à un ind. SOPH. Tr. 2 ; après un ao. XÉN. An. 1, 1, 10 ; de même πρίν γ' ὅταν avec le sbj. OD. 4, 477 ; ttef. il est souv. construit sans ἄν : μὴ στέναζε, πρὶν μάθῃς, SOPH. Ph. 917, ne te lamente pas avant de savoir ; cf. OD. 10, 175 ; SOPH. Ant. 620, etc. ; PLAT. Phæd. 62 c, etc. ; en s.-e. ᾖ ou γένηται : πρὶν ὥρη, OD. 15, 394, avant qu’il ne soit temps ; de même que πρὶν ἄν, πρίν peut se construire avec le sbj. même après un inf. dépendant d’un temps secondaire : ἐπέτελλε μὴ πρὶν πημανέειν, πρὶν δωδεκάτη μόλῃ ἠώς, IL. 24, 781, il m’a promis de ne pas nous attaquer avant que la douzième aurore ne soit venue ; cf. HDT. 1, 19 ; 6, 82 ; THC. 8, 9, etc. ;
4 avec l’opt. quand la prop. annoncée par πρίν exprime une opinion non de la pers. qui parle, mais de celle dont on parle : οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος, IL. 21, 580, il ne voulait pas fuir avant de s’être attaqué à Achille ; de même avec πρίν γ' ὅτε δή, IL. 9, 488 ; particul. dans le disc. indir. : ἀπηγόρευε μηδένα βάλλειν, πρὶν Κῦρος ἐμπλησθείη θηρῶν, XÉN. Cyr. 1, 4, 14, il défendait que personne ne frappât une bête avant que Cyrus ne fût rassasié de chasser ; cf. SOPH. Aj. 742, etc. ; ou quand la propos. annoncée par πρίν dépend d’une propos. subordonnée : ὑποσχόμενος αὐτοῖς μὴ πρόσθεν παύσασθαι, πρὶν αὐτοὺς καταγάγοι οἴκαδε, XÉN. An. 1, 2, 2, leur ayant promis de ne pas s’arrêter avant de les avoir ramenés dans leur pays : cf. SOPH. Ph. 551 ; PLAT. Ap. 36 c ; après une propos. exprimant un souhait et construite à l’opt. : ὄλοιο μήπω, πρὶν μάθοιμι, SOPH. Ph. 961, je ne souhaite pas encore que tu meures avant que je sache, etc. ; cf. SOPH. Tr. 657, etc. ; de même après une propos. exprimant une hypothèse, par ex. après une propos. construite avec εἰ μή, PLAT. Rsp. 515 e, etc. ; après une propos. principale exprimant une éventualité incertaine et construite à l’opt. avec ἄν, SOPH. O.R. 505 ; ou quand la propos. commençant par πρίν marque une idée de répétition, XÉN. An. 4, 5, 30.
➳ [ῐ] IL. 2, 344, 354, etc. ; ttef. [ῑ] à l’arsis du premier ou du second pied, IL. 2, 348 ; 16, 839 ; 21, 179, etc. ; OD. 4, 254 ; 13, 192 ; 15, 210, etc. ; à l’arsis du 4e pied, IL. 17, 5 ; à la thésis du 3e pied après la césure, IL. 6, 81 ; 9, 403 ; 13, 172, etc. ; OD. 4, 668, etc.
Étym. πρό.
'
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
Adv. and Conj., before, until. [πρῐν 19 times in Hom., Il. 2.344, al. ; πρῑν in Il. 6.81, 13.172, al. ; once written πρείν, Leg. Gort. 7.40, but πρίν IG1². 60.11, 94.9, 114.46, etc. ; Trag. and Com. always πρῐν (πρίν γ’ must be read in Ar. Ach. 176).], see also φρίν.
A. Adv. of Time, before, either in the sense of sooner or in that of formerly, erst (implying duration up to a certain time); of future time, with fut. Indic., πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il. 1.29, cf. 18.283, Od. 2.198, etc. ; with Subj. = fut., πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα Il. 24.551; with Opt. and κεν, πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο Od. 3.117, cf. 11.330, 14.155, Ar. Pax 1076, 1112; with Opt., Il. 24.800; with Imper., 9.250; with Inf. (expressing a wish), 2.413, (expressing an oath) Od. 4.254. of past time, formerly, once, πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο…, νῦν δὲ… Il. 2.112, v.l. in 9.19, cf. 23.827; πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od. 4.724, cf. 3.408.
formerly (up to a certain point), before, in this sense freq. with Art., τὸ πρίν γ’ ἐκέκαστο Il. 5.54; τὸ πρίν γε…, νῦν δὲ… 13.105; νῦν δὲ… τὸ πρίν γε 16.208, cf. A. Pr. 443, Hdt. 1.129; without Art., τὰς ἐπιστήμας ἅς ποτε καὶ π. εἴχομεν Pl. Phd. 75e; with ellipsis of part. γενόμενος, τὰ π. πελώρια (sc. γενόμενα) the giants of old, A. Pr. 151 (lyr.); τοῦ π. Αἰγέως Aegeus gone before, S. OC 69; ἐν τῷ π. χρόνῳ Id. Ph. 1224; ἐν τοῖς π. λόγοις Th. 2.62; with part. expressed, τὸ π. γενόμενον τέρας Hdt. 8.37; τοὺς πρὶν φυλαττομένους Pl. R. 547c, etc.
hitherto, π. μέν… B. 12.114; until that time, and so meanwhile, Id. 15.13. sts. folld. by gen., π. ὥρας Pi. P. 4.43; π. ἀνηκέστου πάθους J. BJ 1.6.1; π. γενέσεως Thd. Su. 42; π. τῆς συνόδου S.E. M. 9.371; π. φάους Arr. An. 3.18.6; π. τοῦ βλέψαι, π. τοῦ ἀποθανεῖν, S.E. P. 7.162, v.l. in LXX To. 14.15; also πρὶν οὗ c. inf., SIG 953.16 (Calymna, ii BC); c. indic., Test. ap. D. 46.21.
5. sooner, folld. by πρίν b, Il. 7.481, Od. 19.475, al. (v. infra).
B. Conj. before, ere; freq. following an antecedent clause with adverbial π. (chiefly in Ep.), or its equivalents πρότερον, πρόσθεν, πάρος (poet.), esp. with negat., οὐδὲ π.…, π.… Il. 1.98, 7.481, Od. 19.475; μὴ π.…, π.… Il. 2.355, E. HF 605; π.…, π.… Il. 2.348, 8.453, Od. 19.586; οὐ πρότερον…, π.… Ar. Ec. 620, And. 4.17, D. 9.61; μὴ πρότερον… π.… S. Ph. 199 (anap.), Pl. Phd. 62c, Aeschin. 1.10; πρότερον…, π.… And. 4.1, X. Cyr. 5.2.9; οὐ πρόσθεν…, π.… Od. 17.9, X. Cyr. 1.4.23; μὴ πρόσθεν…, π.… Id. An. 1.1.10; πρόσθε., π. τυχεῖν Pi. P. 2.92; οὐ πάρος…, π.… Od. 2.128, Il. 5.219; preceded by φθάνω, 16.322, Antipho 1.29, Th. 4.79, 104, 6.97, 8.12, X. An. 4.1.21, Cyr. 2.4.25; sts. folld. by ἤ, οὐ… πρίν γ’ ἀποπαύσεσθαι πρίν γ’ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα Il. 5.288, cf. 22.266, Hdt. 1.136, 165, al. ; dub. and perh. always corrupt in Att. and X., Th. 5.61, Lys. 6.11, Isoc. 4.19 (v.l.), Lycurg. 128, Aeschin. 2.132 (v.l.), X. Cyr. 1.4.23, An. 4.5.1, but freq. in later Greek, LXX Ge. 29.26, etc. c. inf., the prevailing constr. in Hom., after positive and negative clauses alike; in Att. mostly after positive clauses, and always used with them when the action does not or is not to take place; the tense is, regularly aor., after a positive clause, ναῖε δὲ Πήδαιον, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν Il. 13.172, cf. 8.453, 16.322, Od. 1.210; Ζεὺς ὀλέσειε βίην, πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι 4.668, cf. Il. 6.465, 24.245, Pi. P. 2.92.3.9, N. 8.19, Hdt. 6.119, A. Pers. 712, Ag. 1539 (anap.). S. Ant. 120 (lyr.), Tr. 396, E. Alc. 281, Ar. Eq. 258, al., Antipho 5.67, Th. 1.125, X. An. 4.1.7, Pl. Prt. 350b, al. ; after negat. questions which expect a posit. answer, E. Andr. 1069, Ion 524, Rh. 684, Ar. Ra. 481, etc. after a negat. clause, οὐδ’ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει, πρίν γ’ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην Il. 1.98, cf. 19.423, Od. 2.128, 4.747 ; after Hom. a negat. antecedent is commonly folld. by πρίν with finite Verb (v. infr. II); but Inf. is found where π. precedes, π. ἰδεῖν δ΄, οὐδεὶς μάντις S. Aj. 1419 (anap.); π. μὲν γὰρ κριθῆναι, οὐ ῥᾴδιον ἦν εἰδέναι τὰς αἰτίας And. 4.8; π. νικῆσαι…, οὐκ ἦν… Lys. 19.28; π. δὲ ταῦτα πρᾶξαι, μὴ σκοπεῖτε D. 3.12, cf. Lycurg. 135; also, οὔτε… π. ἱδρῶσαι δεῖπνον ᾑρεῖτο X. Cyr. 8.1.38; also after Verbs of fearing (the positive being the thing dreaded), ὅταν… δεδίωσι μὴ πρότερόν τι μάθῃς, π. τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς πραττομένοις Isoc. 5.70, cf. E. Fr. 453.6, S. Tr. 632; in unfulfilled conditions and wishes, οὔθ’ ὁ Πλούτωνος κύων οὔθ’ οὑπὶ κώπῃ ψυχοπομπὸς ἂν Χάρων ἔσχον π. εἰς φῶς σὸν καταστῆσαι βίον E. Alc. 362, cf. Rh. 61; otherwise not common, ὤφθην οὐδεπώποτε π. ταύτην τὴν συμφορὰν γενέσθαι Lys. 19.55; οὐδὲ παύσεται χόλου…, π. κατασκῆψαί τινα E. Med. 94, cf. HF 605; καί μοι μὴ θορυβήσῃ μηδεὶς π. ἀκοῦσαι D. 5.15, cf. X. Oec. 4.24; after neg. opt. with ἄν, οὕτω γένοιτ’ ἂν οὐδ’ ἂν ἔκβασις στρατοῦ καλή, π. ὅρμῳ ναῦν θρασυνθῆναι a. Supp. 772, cf. Pl. Lg. 769e; after a past tense (in orat. obliq.), ὤμοσαν μὴ π. ἐς Φώκαιαν ἥξειν, π. ἢ τὸν μύδρον τοῦτον ἀναφανῆναι Hdt. 1.165, cf. 4.9, Th. 7.50, X. HG 6.5.23, Pl. Phd. 61a. also pres., to convey a special sense of continuance, effort, or the like, ΄before undertaking to΄, ΄before proceeding to΄, π. ἐξοπλίζειν Ἄρη A. Supp. 702 (lyr.), cf. Ag. 1067; π. νυν τὰ πλείον’ ἱστορεῖν…, ἔξελθε S. OC 36, cf. El. 20; π. κλαίειν τινά E. Andr. 577, cf. Or. 1095; π. λέγειν Ar. Th. 380, cf. Ach. 383, Hdt. 8.3, And. 4.1, Th. 3.24, Pl. Lg. 666a, X. Cyr. 2.4.25, Mem. 1.2.40, etc. also perf., after a fut., π. τόδ’ ἐξηντληκέναι E. Med. 79; after pres. or impf., Id. El. 1069, cf. Hdt. 3.25; π.…, τί μέλλετ’…; E. Ph. 1145; π. καὶ τεθύσθαι Ar. Av. 1034, cf. V. 1156, Pax 375, Lys. 322 (lyr.), Ra. 1185, X. An. 4.1.21, Pl. Tht. 164c, Prt. 320a, etc. ; with ἥκειν in pf. sense, Hdt. 6.116; οὐ βουλόμενος διαγωνίσασθαι π. οἱ τοὺς βοηθοὺς ἥκειν Th. 5.10. with a finite Verb; with Ind., chiefly aor.; not in Hom. (first in h.Ap. 357), who uses Ind. only with πρίν γ’ ὅτε, πρίν γ’ ὅτε δή, after both posit. and neg. clauses, ἠλώμην…, πρίν γ’ ὅτε… ἤγαγες Od. 13.322; πρίν γ’ ὅτε δή με… κάλεσσεν 23.43, cf. Il. 12.437; οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινεν…, πρίν γ’ ὅτε δὴ θανάτοιο… νέφος ἀμφεκάλυψεν Od. 4.180; rarely with impf., οὐδ’ ὧς τοῦ θυμὸν… ἔπειθον, πρίν γ’ ὅτε δὴ θάλαμος πύκ’ ἐβάλλετο (began to be hit) Il. 9.588; freq. after Hom., with aor., after neg. clauses; of a fact in the past, οὐκ ἦν ἀλέξημ’ οὐδὲν…, πρίν γ’ ἐγώ σφισιν ἔδειξα A. Pr. 481; οὐ πρότερον ἀπανέστη… Μαρδόνιος, πρὶν ἤ σφεας ὑποχειρίους ἐποιήσατο Hdt. 6.45; ἀλλ’ οὐδ’ ὣς… ἠξίωσαν νεώτερόν τι ποιεῖν ἐς αὐτο'̀ν…, πρίν γε δὴ αὐτοῖς… μηνυτὴς γίγνεται (histor. pres. = aor.) Th. 1.132, cf. 3.101, 5.61, Hdt. 6.79, Ar. Av. 700, X. Cyr. 1.4.23, 4.5.13 (histor. pres.), HG 5.44.58, etc. ; once in Pl., Phdr. 266a; as part of an unfulfilled condition, οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον οὐδ’ ἐπαύσατο π. ἀνταράξας πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα Sol. ap. Arist. Ath. 12.5; οὐκ ἂν ἐσκεψάμεθα πρότερον…, πρὶν ἐζητήσαμεν Pl. Men. 86d, cf. Tht. 165e; χρῆν τοίνυν Λεπτίνην μὴ πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον, πρὶν τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος D. 20.96; after verbs implying a neg., ἀμφιγνοεῖν X. An. 2.5.33, θαυμάζειν Th. 1.51, λανθάνειν Id. 3.29; also with impf., οὔπω ᾔδει… π. ἐν τῷ κακῷ ἦν Antipho 1.19, cf. And. 4.17, D. 9.61. after posit. clauses (both combined, A. Pr. 481, Th. 1.118), with the sense until, ἠγόμην δ’ ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος…, πρίν μοι τύχη τοιάδ’ ἐπέστη S. OT 776; σπουδαὶ δὲ λόγων ἦσαν ἴσαι πως, πρὶν… πείθει (histor. pres.) E. Hec. 131 (anap.); πρίν γ’ ὁρᾷ Id. Med. 1173; freq. folld. by δή, π. δή τις ἐφθέγξατο Id. Andr. 1147; τὰ περὶ τοὺς ἀγῶνας κατελύθη (neg. idea) ὑπὸ ξυμφορῶν, πρὶν δὴ οἱ Ἀθηναῖοι τότε τὸν ἀγῶνα ἐποίησαν Th. 3.104, cf. 7.39 (histor. pres.), 71. with Subj. only after negs. or equiv. of neg., = ἕως or ἢν μή (in Isoc. 4.173 ἢν μή and πρὶν ἄν are used almost as synonyms); οὐ καταδυσόμεθ΄, ἀχνύμενοί περ…, πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ Od. 10.175; μή πω καταδύσεο…, πρίν γ’ ἐμὲ… ἴδηαι Il. 18.135, cf. 190, 24.781; ἀλλ’ ὄμοσον μὴ μητρὶ φίλῃ τάδε μυθήσασθαι, πρίν γ’ ὅτ’ ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται Od. 2.374, cf. 4.477; in Prose usu. πρὶν ἄν (πρίν κα Berl.Sitzb. 1927.161 (Cyrene)), rarely π. alone, as also πρὶν ἤ ; generally with aor., to express an action preceding the action of the anteced. clause, the Verb in which is fut. (or some equiv. of the fut.) or imper., οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία, πρὶν ἂν τῶν πολεμίων ἄνδρα ἀποκτείνῃ Hdt. 4.117, cf. 1.82 (v.l.), 3.109 (v.l.); νῦν δ’ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον μόχθων (the sense here is fut.), πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος A. Pr. 756, cf. 166 (lyr.), 177 (anap.); οὐ γάρ ποτ’ ἔξει τῆσδε τῆς χώρας, πρὶν ἂν… στήσῃς ἄγων S. OC 909, cf. 48, 1041, OT 1529, etc. ; οὐκ ἂν ἐκμάθοις…, πρὶν ἂν θάνῃ τις Id. Tr. 2; οὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, πρὶν ἄν σε… ἔξω βάλω E. Med. 276, cf. 680, Alc. 1145, IA 324, IT 19, 1302; μὴ προκαταγίγνωσκε…, π. ἄν γ’ ἀκούσῃς ἀμφοτέρων Ar. V. 920, cf. Ach. 176, 230, X. Hier. 6.13, Cyr. 1.2.8, An. 1.1.10, 5.7.12, Pl. Phdr. 228c, La. 187e (ἂν added in later codd.), etc. ; μηδέν’ ὀλβίζειν π. ἂν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ S. OT 1529 (troch.); οὐχὶ μὴ παύσησθε, π. ἄν… ὑμᾶς τις ἐκτραχηλίσῃ Ar. Lys. 704; π. without ἄν, μὴ στέναζε, π. μάθῃς S. Ph. 917, cf. Ant. 619 (lyr.), Aj. 742, 965, Tr. 608, 946; οὐκ ἔστιν ὅστις αὐτὸν ἐξαιρήσεται…, π. γυναῖκ’ ἐμοὶ μεθῇ E. Alc. 849, cf. Or. 1218, 1357 (lyr.); π. χαρίσωνται Ar. Ec. 629 (s.v.l.); οὐ γὰρ δή σφεας ἀπίει τῆς ἀποικίης, πρὶν δὴ ἀπίκωνται Hdt. 4.157; π. διαγνῶσι Th. 6.29; π.… βεβαιωσώμεθα ib. 10 (dub.l.); πρὶν ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ Pl. Phd. 62c codd. ; π. ἐξετάσωσιν Hyp. Eux. 4; πρὶν ἤ (never with ἄν), π. ἢ ἀνορθώσωσι Hdt. 1.19, cf. 136, Pl. Ti. 57b, etc. ; with neg. implied, ὁ δὲ ἀδικέει ἀναπειθόμενος π. ἢ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ Hdt. 7.10. ηʹ; αἰσχρὸν ἡγοῦμαι πρότερον παύσασθαι, π. ἂν… ψηφίσησθε Lys. 22.4; ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους πράξειν τι…, π. ἂν… διαλλάξῃ, λίαν ἁπλῶς ἔχει Isoc. 4.16 (where ὅστις οὖν οἴεται = οὐ δεῖ οὔεσθαι, as is shown by ἀλλὰ δεῖ in the next sentence, cf. D. 38.24). less freq. (never in Hom.) with pres. subj.; μήπω π. ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς (the Verb has no aor.) μύθων S. Ph. 1409 (anap.); ὁ νομοθέτης τὰ διδασκαλεῖα ἀνοίγειν ἀπαγορεύει μὴ πρότερον π. ἂν ὁ ἥλιος ἀνίσχῃ Aeschin. 1.10, cf. Antipho 1.29, X. Cyr. 2.2.8, Pl. Phdr. 271c. πρίν with Opt. ; representing subj. after histor. tenses, οὐκ ἔθελεν φεύγειν π. πειρήσαιτ’ Ἀχιλῆος Il. 21.580; πρίν γ’ ὅτε, as with subj., 9.488; ἔδοξέ μοι μὴ σῖγα π. φράσαιμί σοι τὸν πλοῦν ποεῖσθαι S. Ph. 551, cf. Th. 3.22, X. Cyr. 1.4.14, HG 6.5.19 (cf. 2.4.18), An. 1.2.2, Pl. Ap. 36c, etc. by assimilation, ὄλοιο μήπω π. μάθοιμι S. Ph. 961, cf. Tr. 657 (lyr.); οὐδὲ γὰρ εἰδείης (potential opt.)… π. πειρηθείης Thgn. 126; after opt. with ἄν, οὐκ ἂν πρότερον ὁρμήσειε π. βεβαιώσαιτο Pl. Lg. 799d, cf. S. OT 505 (lyr.). π. ἄν c. opt. is doubtful, and (if not corrupt) due to the change required by orat. obl., ἀπαγορευόντων τῶν φίλων τῶν ἐμῶν μὴ ἀποκτείνειν τὸν ἄνδρα, πρὶν ἄν ἐγὼ ἔλθοιμι Antipho 5.34 (s.v.l.), cf. X. HG 2.3.48, 2.4.18. without a Verb, πρὶν ὥρη (sc. γένηται) Od. 15.394.
A. Adv. of Time, before, either in the sense of sooner or in that of formerly, erst (implying duration up to a certain time); of future time, with fut. Indic., πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il. 1.29, cf. 18.283, Od. 2.198, etc. ; with Subj. = fut., πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα Il. 24.551; with Opt. and κεν, πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο Od. 3.117, cf. 11.330, 14.155, Ar. Pax 1076, 1112; with Opt., Il. 24.800; with Imper., 9.250; with Inf. (expressing a wish), 2.413, (expressing an oath) Od. 4.254. of past time, formerly, once, πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο…, νῦν δὲ… Il. 2.112, v.l. in 9.19, cf. 23.827; πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od. 4.724, cf. 3.408.
formerly (up to a certain point), before, in this sense freq. with Art., τὸ πρίν γ’ ἐκέκαστο Il. 5.54; τὸ πρίν γε…, νῦν δὲ… 13.105; νῦν δὲ… τὸ πρίν γε 16.208, cf. A. Pr. 443, Hdt. 1.129; without Art., τὰς ἐπιστήμας ἅς ποτε καὶ π. εἴχομεν Pl. Phd. 75e; with ellipsis of part. γενόμενος, τὰ π. πελώρια (sc. γενόμενα) the giants of old, A. Pr. 151 (lyr.); τοῦ π. Αἰγέως Aegeus gone before, S. OC 69; ἐν τῷ π. χρόνῳ Id. Ph. 1224; ἐν τοῖς π. λόγοις Th. 2.62; with part. expressed, τὸ π. γενόμενον τέρας Hdt. 8.37; τοὺς πρὶν φυλαττομένους Pl. R. 547c, etc.
hitherto, π. μέν… B. 12.114; until that time, and so meanwhile, Id. 15.13. sts. folld. by gen., π. ὥρας Pi. P. 4.43; π. ἀνηκέστου πάθους J. BJ 1.6.1; π. γενέσεως Thd. Su. 42; π. τῆς συνόδου S.E. M. 9.371; π. φάους Arr. An. 3.18.6; π. τοῦ βλέψαι, π. τοῦ ἀποθανεῖν, S.E. P. 7.162, v.l. in LXX To. 14.15; also πρὶν οὗ c. inf., SIG 953.16 (Calymna, ii BC); c. indic., Test. ap. D. 46.21.
5. sooner, folld. by πρίν b, Il. 7.481, Od. 19.475, al. (v. infra).
B. Conj. before, ere; freq. following an antecedent clause with adverbial π. (chiefly in Ep.), or its equivalents πρότερον, πρόσθεν, πάρος (poet.), esp. with negat., οὐδὲ π.…, π.… Il. 1.98, 7.481, Od. 19.475; μὴ π.…, π.… Il. 2.355, E. HF 605; π.…, π.… Il. 2.348, 8.453, Od. 19.586; οὐ πρότερον…, π.… Ar. Ec. 620, And. 4.17, D. 9.61; μὴ πρότερον… π.… S. Ph. 199 (anap.), Pl. Phd. 62c, Aeschin. 1.10; πρότερον…, π.… And. 4.1, X. Cyr. 5.2.9; οὐ πρόσθεν…, π.… Od. 17.9, X. Cyr. 1.4.23; μὴ πρόσθεν…, π.… Id. An. 1.1.10; πρόσθε., π. τυχεῖν Pi. P. 2.92; οὐ πάρος…, π.… Od. 2.128, Il. 5.219; preceded by φθάνω, 16.322, Antipho 1.29, Th. 4.79, 104, 6.97, 8.12, X. An. 4.1.21, Cyr. 2.4.25; sts. folld. by ἤ, οὐ… πρίν γ’ ἀποπαύσεσθαι πρίν γ’ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα Il. 5.288, cf. 22.266, Hdt. 1.136, 165, al. ; dub. and perh. always corrupt in Att. and X., Th. 5.61, Lys. 6.11, Isoc. 4.19 (v.l.), Lycurg. 128, Aeschin. 2.132 (v.l.), X. Cyr. 1.4.23, An. 4.5.1, but freq. in later Greek, LXX Ge. 29.26, etc. c. inf., the prevailing constr. in Hom., after positive and negative clauses alike; in Att. mostly after positive clauses, and always used with them when the action does not or is not to take place; the tense is, regularly aor., after a positive clause, ναῖε δὲ Πήδαιον, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν Il. 13.172, cf. 8.453, 16.322, Od. 1.210; Ζεὺς ὀλέσειε βίην, πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι 4.668, cf. Il. 6.465, 24.245, Pi. P. 2.92.3.9, N. 8.19, Hdt. 6.119, A. Pers. 712, Ag. 1539 (anap.). S. Ant. 120 (lyr.), Tr. 396, E. Alc. 281, Ar. Eq. 258, al., Antipho 5.67, Th. 1.125, X. An. 4.1.7, Pl. Prt. 350b, al. ; after negat. questions which expect a posit. answer, E. Andr. 1069, Ion 524, Rh. 684, Ar. Ra. 481, etc. after a negat. clause, οὐδ’ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει, πρίν γ’ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην Il. 1.98, cf. 19.423, Od. 2.128, 4.747 ; after Hom. a negat. antecedent is commonly folld. by πρίν with finite Verb (v. infr. II); but Inf. is found where π. precedes, π. ἰδεῖν δ΄, οὐδεὶς μάντις S. Aj. 1419 (anap.); π. μὲν γὰρ κριθῆναι, οὐ ῥᾴδιον ἦν εἰδέναι τὰς αἰτίας And. 4.8; π. νικῆσαι…, οὐκ ἦν… Lys. 19.28; π. δὲ ταῦτα πρᾶξαι, μὴ σκοπεῖτε D. 3.12, cf. Lycurg. 135; also, οὔτε… π. ἱδρῶσαι δεῖπνον ᾑρεῖτο X. Cyr. 8.1.38; also after Verbs of fearing (the positive being the thing dreaded), ὅταν… δεδίωσι μὴ πρότερόν τι μάθῃς, π. τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς πραττομένοις Isoc. 5.70, cf. E. Fr. 453.6, S. Tr. 632; in unfulfilled conditions and wishes, οὔθ’ ὁ Πλούτωνος κύων οὔθ’ οὑπὶ κώπῃ ψυχοπομπὸς ἂν Χάρων ἔσχον π. εἰς φῶς σὸν καταστῆσαι βίον E. Alc. 362, cf. Rh. 61; otherwise not common, ὤφθην οὐδεπώποτε π. ταύτην τὴν συμφορὰν γενέσθαι Lys. 19.55; οὐδὲ παύσεται χόλου…, π. κατασκῆψαί τινα E. Med. 94, cf. HF 605; καί μοι μὴ θορυβήσῃ μηδεὶς π. ἀκοῦσαι D. 5.15, cf. X. Oec. 4.24; after neg. opt. with ἄν, οὕτω γένοιτ’ ἂν οὐδ’ ἂν ἔκβασις στρατοῦ καλή, π. ὅρμῳ ναῦν θρασυνθῆναι a. Supp. 772, cf. Pl. Lg. 769e; after a past tense (in orat. obliq.), ὤμοσαν μὴ π. ἐς Φώκαιαν ἥξειν, π. ἢ τὸν μύδρον τοῦτον ἀναφανῆναι Hdt. 1.165, cf. 4.9, Th. 7.50, X. HG 6.5.23, Pl. Phd. 61a. also pres., to convey a special sense of continuance, effort, or the like, ΄before undertaking to΄, ΄before proceeding to΄, π. ἐξοπλίζειν Ἄρη A. Supp. 702 (lyr.), cf. Ag. 1067; π. νυν τὰ πλείον’ ἱστορεῖν…, ἔξελθε S. OC 36, cf. El. 20; π. κλαίειν τινά E. Andr. 577, cf. Or. 1095; π. λέγειν Ar. Th. 380, cf. Ach. 383, Hdt. 8.3, And. 4.1, Th. 3.24, Pl. Lg. 666a, X. Cyr. 2.4.25, Mem. 1.2.40, etc. also perf., after a fut., π. τόδ’ ἐξηντληκέναι E. Med. 79; after pres. or impf., Id. El. 1069, cf. Hdt. 3.25; π.…, τί μέλλετ’…; E. Ph. 1145; π. καὶ τεθύσθαι Ar. Av. 1034, cf. V. 1156, Pax 375, Lys. 322 (lyr.), Ra. 1185, X. An. 4.1.21, Pl. Tht. 164c, Prt. 320a, etc. ; with ἥκειν in pf. sense, Hdt. 6.116; οὐ βουλόμενος διαγωνίσασθαι π. οἱ τοὺς βοηθοὺς ἥκειν Th. 5.10. with a finite Verb; with Ind., chiefly aor.; not in Hom. (first in h.Ap. 357), who uses Ind. only with πρίν γ’ ὅτε, πρίν γ’ ὅτε δή, after both posit. and neg. clauses, ἠλώμην…, πρίν γ’ ὅτε… ἤγαγες Od. 13.322; πρίν γ’ ὅτε δή με… κάλεσσεν 23.43, cf. Il. 12.437; οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινεν…, πρίν γ’ ὅτε δὴ θανάτοιο… νέφος ἀμφεκάλυψεν Od. 4.180; rarely with impf., οὐδ’ ὧς τοῦ θυμὸν… ἔπειθον, πρίν γ’ ὅτε δὴ θάλαμος πύκ’ ἐβάλλετο (began to be hit) Il. 9.588; freq. after Hom., with aor., after neg. clauses; of a fact in the past, οὐκ ἦν ἀλέξημ’ οὐδὲν…, πρίν γ’ ἐγώ σφισιν ἔδειξα A. Pr. 481; οὐ πρότερον ἀπανέστη… Μαρδόνιος, πρὶν ἤ σφεας ὑποχειρίους ἐποιήσατο Hdt. 6.45; ἀλλ’ οὐδ’ ὣς… ἠξίωσαν νεώτερόν τι ποιεῖν ἐς αὐτο'̀ν…, πρίν γε δὴ αὐτοῖς… μηνυτὴς γίγνεται (histor. pres. = aor.) Th. 1.132, cf. 3.101, 5.61, Hdt. 6.79, Ar. Av. 700, X. Cyr. 1.4.23, 4.5.13 (histor. pres.), HG 5.44.58, etc. ; once in Pl., Phdr. 266a; as part of an unfulfilled condition, οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον οὐδ’ ἐπαύσατο π. ἀνταράξας πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα Sol. ap. Arist. Ath. 12.5; οὐκ ἂν ἐσκεψάμεθα πρότερον…, πρὶν ἐζητήσαμεν Pl. Men. 86d, cf. Tht. 165e; χρῆν τοίνυν Λεπτίνην μὴ πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον, πρὶν τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος D. 20.96; after verbs implying a neg., ἀμφιγνοεῖν X. An. 2.5.33, θαυμάζειν Th. 1.51, λανθάνειν Id. 3.29; also with impf., οὔπω ᾔδει… π. ἐν τῷ κακῷ ἦν Antipho 1.19, cf. And. 4.17, D. 9.61. after posit. clauses (both combined, A. Pr. 481, Th. 1.118), with the sense until, ἠγόμην δ’ ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος…, πρίν μοι τύχη τοιάδ’ ἐπέστη S. OT 776; σπουδαὶ δὲ λόγων ἦσαν ἴσαι πως, πρὶν… πείθει (histor. pres.) E. Hec. 131 (anap.); πρίν γ’ ὁρᾷ Id. Med. 1173; freq. folld. by δή, π. δή τις ἐφθέγξατο Id. Andr. 1147; τὰ περὶ τοὺς ἀγῶνας κατελύθη (neg. idea) ὑπὸ ξυμφορῶν, πρὶν δὴ οἱ Ἀθηναῖοι τότε τὸν ἀγῶνα ἐποίησαν Th. 3.104, cf. 7.39 (histor. pres.), 71. with Subj. only after negs. or equiv. of neg., = ἕως or ἢν μή (in Isoc. 4.173 ἢν μή and πρὶν ἄν are used almost as synonyms); οὐ καταδυσόμεθ΄, ἀχνύμενοί περ…, πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ Od. 10.175; μή πω καταδύσεο…, πρίν γ’ ἐμὲ… ἴδηαι Il. 18.135, cf. 190, 24.781; ἀλλ’ ὄμοσον μὴ μητρὶ φίλῃ τάδε μυθήσασθαι, πρίν γ’ ὅτ’ ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται Od. 2.374, cf. 4.477; in Prose usu. πρὶν ἄν (πρίν κα Berl.Sitzb. 1927.161 (Cyrene)), rarely π. alone, as also πρὶν ἤ ; generally with aor., to express an action preceding the action of the anteced. clause, the Verb in which is fut. (or some equiv. of the fut.) or imper., οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία, πρὶν ἂν τῶν πολεμίων ἄνδρα ἀποκτείνῃ Hdt. 4.117, cf. 1.82 (v.l.), 3.109 (v.l.); νῦν δ’ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον μόχθων (the sense here is fut.), πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος A. Pr. 756, cf. 166 (lyr.), 177 (anap.); οὐ γάρ ποτ’ ἔξει τῆσδε τῆς χώρας, πρὶν ἂν… στήσῃς ἄγων S. OC 909, cf. 48, 1041, OT 1529, etc. ; οὐκ ἂν ἐκμάθοις…, πρὶν ἂν θάνῃ τις Id. Tr. 2; οὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, πρὶν ἄν σε… ἔξω βάλω E. Med. 276, cf. 680, Alc. 1145, IA 324, IT 19, 1302; μὴ προκαταγίγνωσκε…, π. ἄν γ’ ἀκούσῃς ἀμφοτέρων Ar. V. 920, cf. Ach. 176, 230, X. Hier. 6.13, Cyr. 1.2.8, An. 1.1.10, 5.7.12, Pl. Phdr. 228c, La. 187e (ἂν added in later codd.), etc. ; μηδέν’ ὀλβίζειν π. ἂν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ S. OT 1529 (troch.); οὐχὶ μὴ παύσησθε, π. ἄν… ὑμᾶς τις ἐκτραχηλίσῃ Ar. Lys. 704; π. without ἄν, μὴ στέναζε, π. μάθῃς S. Ph. 917, cf. Ant. 619 (lyr.), Aj. 742, 965, Tr. 608, 946; οὐκ ἔστιν ὅστις αὐτὸν ἐξαιρήσεται…, π. γυναῖκ’ ἐμοὶ μεθῇ E. Alc. 849, cf. Or. 1218, 1357 (lyr.); π. χαρίσωνται Ar. Ec. 629 (s.v.l.); οὐ γὰρ δή σφεας ἀπίει τῆς ἀποικίης, πρὶν δὴ ἀπίκωνται Hdt. 4.157; π. διαγνῶσι Th. 6.29; π.… βεβαιωσώμεθα ib. 10 (dub.l.); πρὶν ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ Pl. Phd. 62c codd. ; π. ἐξετάσωσιν Hyp. Eux. 4; πρὶν ἤ (never with ἄν), π. ἢ ἀνορθώσωσι Hdt. 1.19, cf. 136, Pl. Ti. 57b, etc. ; with neg. implied, ὁ δὲ ἀδικέει ἀναπειθόμενος π. ἢ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ Hdt. 7.10. ηʹ; αἰσχρὸν ἡγοῦμαι πρότερον παύσασθαι, π. ἂν… ψηφίσησθε Lys. 22.4; ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους πράξειν τι…, π. ἂν… διαλλάξῃ, λίαν ἁπλῶς ἔχει Isoc. 4.16 (where ὅστις οὖν οἴεται = οὐ δεῖ οὔεσθαι, as is shown by ἀλλὰ δεῖ in the next sentence, cf. D. 38.24). less freq. (never in Hom.) with pres. subj.; μήπω π. ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς (the Verb has no aor.) μύθων S. Ph. 1409 (anap.); ὁ νομοθέτης τὰ διδασκαλεῖα ἀνοίγειν ἀπαγορεύει μὴ πρότερον π. ἂν ὁ ἥλιος ἀνίσχῃ Aeschin. 1.10, cf. Antipho 1.29, X. Cyr. 2.2.8, Pl. Phdr. 271c. πρίν with Opt. ; representing subj. after histor. tenses, οὐκ ἔθελεν φεύγειν π. πειρήσαιτ’ Ἀχιλῆος Il. 21.580; πρίν γ’ ὅτε, as with subj., 9.488; ἔδοξέ μοι μὴ σῖγα π. φράσαιμί σοι τὸν πλοῦν ποεῖσθαι S. Ph. 551, cf. Th. 3.22, X. Cyr. 1.4.14, HG 6.5.19 (cf. 2.4.18), An. 1.2.2, Pl. Ap. 36c, etc. by assimilation, ὄλοιο μήπω π. μάθοιμι S. Ph. 961, cf. Tr. 657 (lyr.); οὐδὲ γὰρ εἰδείης (potential opt.)… π. πειρηθείης Thgn. 126; after opt. with ἄν, οὐκ ἂν πρότερον ὁρμήσειε π. βεβαιώσαιτο Pl. Lg. 799d, cf. S. OT 505 (lyr.). π. ἄν c. opt. is doubtful, and (if not corrupt) due to the change required by orat. obl., ἀπαγορευόντων τῶν φίλων τῶν ἐμῶν μὴ ἀποκτείνειν τὸν ἄνδρα, πρὶν ἄν ἐγὼ ἔλθοιμι Antipho 5.34 (s.v.l.), cf. X. HG 2.3.48, 2.4.18. without a Verb, πρὶν ὥρη (sc. γένηται) Od. 15.394.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
dor. πράν, adv. der Zeit;
a) in unabhängigen Sätzen : zuvor, vormals, ehemals, sonst ; bei Hom. wie πάρος, in früherer Zeit, gleichviel, ob die Vergangenheit als eine frühere oder spätere bezeichnet werden soll ; auch Hes., Tragg.; εἶπον δὲ καὶ πρίν, Aesch. Suppl. 393 ; ἀρχάς, ἃς ἐκεῖνος εἶχε πρίν, Soph. O.R. 259 ; μὴ πρίν = μὴ πρότερον, nicht eher, Il. 24.781 u. sonst ; oft im Ggstz von νῦν, 2.112, 344, 9.19, 18.208, Od. 5.334, 8.155 ; τὸν οὔτε πρὶν νήπιον, νῦν τ' ἐν ὅρκῳ μέγαν, Soph. O.R. 652. Wie bei andern Zeitpartikeln tritt auch der Artikel hinzu, τὸ πρίν, auch τοπρίν geschrieben, wie τοπάρος (wiewohl diese Schreibung nicht notwendig ist, um es von dem folgenden Gebrauche der Attiker zu unterscheiden, da überall der Zusammenhang ergibt. ob τὸ πρίν für sich als adv. zu fassen oder zum folgenden Nomen gehört); Il. 6.125, 16.573, 21.476, Od. 3.265, 4.32, 518 ; h.Apoll. 476 ; νηπίους ὄντας τὸ πρίν, Aesch. Prom. 441 ; Ch. 552 ; τὸ πρίν im Ggstz von νῦν, Her. 1.129 ; τὸ πρίν γε, Il. 5.54, 13.105. – Zwischen Artikel und Nomen tretend, so daß eigentlich ὤν zu ergänzen ist, wird es als Adjektivum früher übersetzt, τὰ πρὶν πελώρια, Aesch. Prom. 121, τὸν πρὶν ὄλβον, Eum. 533 ; κακῶν τῶν πρὶν μηδαμῶς μνείαν ἔχειν, Eur. Phoen. 467 ; ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ, in der frühern Zeit, Soph. Phil. 1208, 1282 ; Θησεὺς τοῦ πρὶν Αἰγέως τόκος, O.C. 69, des frühern, alten, der vormals herrschte ; ὦ λῷστε τῶν πρὶν ἐντόπων, Phil. 1186 ; τέρεα μέζονα τοῦ πρὶν γενομένου τέρεος, Her. 8.37, u. sonst noch, wenn auch nicht häufig in attischer Prosa, ἡ πρὶν ἡμέρα, der früher dagewesene, verflossene Tag, τὸ πρὶν ἔργον, die in früherer Zeit geschehene Tat. – Es wird auch noch ποτέ hinzugesetzt, πρίν ποτε, sonst einmal, in früherer Zeit einmal, Od. 6.4, u. so als Ggstz πρίν ποτε und δὴ τότε γε, 15.226 ; πολὺ πρίν, lange vorher, Il. 9.250, 11.236, Od. 2.167 ; – πρὶν ὥρη, sc. ἐστί, bevor es Zeit ist, Od. 15.394 ; auch πρὶν ὥρας, Pind. P. 4.43, u. so in späterer Prosa, πρὶν τοῦ βλέψαι, S.Emp. adv.log. 4.162, vgl. 2.445, u. oft. – Dieses πρίν hat auf den folgenden Modus keinen Einfluß ; es steht außer dem indic. noch der optat. potent. dabei, πρίν κεν καὶ νὺξ φθῖτο, zuvor, eher wohl verginge die Nacht, Od. 11.330, πρὶν δέ κεν οὔτι δεχοίμην, 14.155.
b) noch häufiger bezieht sich πρίν relativisch auf einen vorhergehenden Satz zurück, bevor, ehedem, ehe, Hom., Hes. u. Her.; am genauesten tritt diese Beziehung beider Sätze auf einander hervor, wo in beiden πρίν steht, z.B. τίς κεν ἀνὴρ πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος, πρὶν λύσασθ' ἑτάρους, wer könnte es über sich gewinnen, von der Speise eher zu kosten, bevor er die Gefährten erlöst hat, Ol. 10.384, τοί κεν Ἀχαιῶν νόσφιν βουλεύωσι – πρὶν Ἄργος δ' ἰέναι, πρὶν καὶ Διὸς γνώμεναι εἴτε ψεῦδος ὑπόσχεσις, ἠὲ καὶ οὐκί, Il. 2.346 ff., u. ib. 354 ff. τῷ μήτις πρὶν ἐπειγέσθω οἶκόνδε νέεσθαι, πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι ; vgl. 4.114, 7.481, 8.452, Od. 13.192, 19.475 ; πρὶν – πρίν γε bezieht sich auf einander Il. 1.97, 9.650, 16.334, Od. 4.254, 747, Hes. O. 16, 17 ; τοπρίν … πρίν, Il. 9.403, 22.156, τοπρίν … πρίν γε, 15.72 ; πρίν γε … πρίν γ' ἤ, 5.288. auch treten in dem ersten Satze andere Zeitpartikeln ein, πάρος … πρίν γε, 5.218 ; πάρος γε … πρίν γε, Od. 2.127, 18.288 ; πρόσθε … πρίν γε, 23.137 ; vgl. Ruhnk. h.Cer. 333 ; auch mit einer Umstellung des relativen Satzes, πρίν … τόφρα, Il. 21.100 ; πρότερον … πρίν, Her. 7.8.2 ; πρότερον … πρὶν ἤ, 7.197.
Von der Konstruktion ist zu merken, daß
1) bei Angabe eines bloßen Faktums der indic. steht, auch wo der relative Satz selbstständig hingestellt ist, τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω, πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν, Il. 1.29, 18.283 ; πρίν γε, Od. 13.336 ; Hes. O. 360 ; daher πρίν γ' ὅτε, so lange, bis daß, Od. 13.322, h.Cer. 195, 202 ; πρίν γ' ὅτε δή, c. indic. aor., Il. 12.437, Od. 4.180, 23.43, h.Apoll. 49 ; – mit dem indic. impf., Il. 9.588. πρὶν μίχθη, Pind. Ol. 9.57 ; πρὶν ἐγὼ σφίσιν ἔδειξα κράσεις, Aesch. Prom. 479 ; πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη, Soph. O.R. 776 ; u. so in Prosa : οὐκ ἤθελεν ἰέναι, πρὶν ἡ γυνὴ αὐτὸν ἔπεισεν, er wollte nicht eher gehen, als bis die Frau ihn überredet hatte, Xen. An. 1.2.26 ; ὅτι ἐποίουν ἠμφιγνόουν πρὶν Κλέαρχος ἧκεν, 2.5.33 ; Plat. Phaedr. 266a u. öfter, immer auf die Vergangenheit bezüglich.
2) bedingt ausgesprochen;
a) in Beziehung auf die Gegenwart oder Zukunft, bes. nach negativen Sätzen, πρὶν ἄν c. conj., φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω πρῶτον τόδε, Soph. Phil. 332 ; μήπω γε, πρὶν ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς μύθων, 1395 ; οὐδὲ λήξει, πρὶν ἂν ἢ κορέσῃ κέαρ, Aesch. Prom. 165, vgl. 175, 721 ; in Prosa : οὐκ ἀνίει, πρὶν ἂν διαφάγῃ, Her. 3.109 ; auch in indirekter Rede, οὐκ ἔφη χρήσειν, πρὶν ἢ τὸν νηὸν ἀνορθώσωσιν, 1.9, wo ἄν fehlt (s. nachher); οὔτε τοῦ χρυσοῦ ἅπτεσθαι, πρὶν ἄν σφι ἀπισωθῇ, 4.196 ; οὐ χρή με ἐνθένδε ἀπελθεῖν, πρὶν ἂν δῶ τὴν δίκην, Xen. An. 5.7.5 ; οὐδαμῶς ἀφήσειν, πρὶν ἂν εἴπῃ, Plat. Phaedr. 228c ; δεῖται αὐτοῦ μὴ πρόσθεν καταλῦσαι, πρὶν ἂν αὐτῷ συμβουλεύσηται, Xen. An. 1.1.10, aus dem bei der griechischen lebhaften Darstellungsweise so häufigen Uebergange in das Direkte zu erklären. – Bei Hom. steht der bloße conj. aor. ohne ἄν, Il. 24.551, Od. 10.172, wie auch bei πρίν γε, Il. 18.135, Od. 17.9 ; Hes. Th. 222 ; nur einmal πρίν γ' ὅτ' ἄν, Od. 2.374. Auch bei attischen Dichtern fällt ἄν zuweilen weg, μὴ στέναζε, πρὶν μάθῃς, Soph. Phil. 905 ; οὐκ ἴσασι, πρίν τις ἐκβάλῃ, Aj. 944 ; u. so öfter bei den Tragg., vgl. Porson Eur. Med. 222, Elmsl. ib. 215 ; einzeln auch in Prosa, Her. 6.82, Thuc. 8.9, Xen. Oec. 12.1 ; vgl. Stallbaum zu Plat. Phaed. 62c.
b) in indirekter Rede und in Beziehung auf die Vergangenheit der optat., ebenfalls bes. bei vorangehenden negativen Sätzen, Ἀγήνωρ οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος, Il. 21.580 ; auch bei πρίν γ' ὅτε δή, 9.488 ; πρίν γε, Hes. Sc. 17 ; auch bei πρίν κεν, Od. 4.117 ; Soph. Phil. 199 ; ὡς οὐ πρότερον ἐσόμενοι γραμματικοὶ πρὶν οὕτως ἔχοιμεν, Plat. Rep. III.402b ; οὐδαμόθεν ἀφίεσαν, πρὶν παραθεῖεν αὐτοῖς ἄριστον, Xen. An. 4.5.30, wo zugleich das oftmalige Vorkommen damit ausgedrückt ist ; – ἄν steht bei diesem optat. selten, Soph. Tr. 2 ; Xen. An. 7.7.57 hat es Krüger wohl mit Recht weggelassen.
3) c. inf. aor., der, wenn der Satz mit πρίν sein eigenes Subjekt hat, acc. c. inf. ist ; von Hom. an sehr häufig. auch bei πρίν γε, Il. 3.430, 9.387, 12.170, Od. 23.138 u. sonst ; Hes. Sc. 40 ; πρὶν τυχεῖν, τελέσσαι, Pind. P. 2.92, 3.8 ; ἃ πρὶν μολεῖν δεῦρ' ἐκμεμόχθηκε, Aesch. Prom. 827 ; πρὶν ἀγγέλους ἱκέσθαι, Spt. 267 ; πρὶν σκεδασθῆναι θεοῦ ἀκτῖνας, Pers. 494 ; u. in Prosa : Her. 8.144 u. öfter, der auch ἄν dabei hat, οὐ πρότερον θάπτεται ὁ νέκυς πρὶν ἂν ἑλκυσθῆναι, 1.140 ; πρὶν μαθεῖν, Plat. Prot. 350a ; διέβησαν πρὶν τοὺς ἄλλους ἀποκρίνασθαι, Xen. An. 1.4.16, u. sonst. Seltener ist inf. praes., Aesch. Ag. 1037, u. perf., πρὶν ἓξ μῆνας γεγονέναι, Plat. Prot. 320a. – Es findet sich übrigens auch πρίν γ' ἤ, z.B. οὔτε τι νῶϊν ὅρκια ἔσσονται πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα, nicht eher als bis, Il. 22.266, vgl. 5.288 ; u. so Her., u. in attischer Prosa, wenigstens bei Thuc.; vgl. Elmsl. Eur. Med. 179, Reisig comm. crit. de Soph. O.C. 36 ; wo man denn auch πρινή als ein Wort schrieb u. es eben so, wie πρίν, mit dem indic. u. conj. mit ἄν verband ; vgl. Her. 1.19, 6.33, 7.197, 9.87 ; inf. aor., 2.2, 4.167, 5.65, 7.3, 9.13.
[Ι ist von Natur kurz, Il. 2.344, 354, aber lang bei Hom. in der Vershebung, Il. 2.348, 16.839, 21.179, 344, 24.244, Od. 4.254, 13.192, 15.210, 394, 17.105, 19.475, u. auch in der Senkung, Il. 6.81, 9.403, 13.172, 16.322, 840, 22.17, 156, Od. 4.668, 13.113, u. zwar immer im dritten Fuße nach der Cäsur. Ob die attischen Dichter dieses nachahmten, ist noch unentschieden, siehe Reisigs Conj. Ar. p. 60 Elmsl. Ar. Ach. 176 u. Br. Ar. Eccl. 857.]
a) in unabhängigen Sätzen : zuvor, vormals, ehemals, sonst ; bei Hom. wie πάρος, in früherer Zeit, gleichviel, ob die Vergangenheit als eine frühere oder spätere bezeichnet werden soll ; auch Hes., Tragg.; εἶπον δὲ καὶ πρίν, Aesch. Suppl. 393 ; ἀρχάς, ἃς ἐκεῖνος εἶχε πρίν, Soph. O.R. 259 ; μὴ πρίν = μὴ πρότερον, nicht eher, Il. 24.781 u. sonst ; oft im Ggstz von νῦν, 2.112, 344, 9.19, 18.208, Od. 5.334, 8.155 ; τὸν οὔτε πρὶν νήπιον, νῦν τ' ἐν ὅρκῳ μέγαν, Soph. O.R. 652. Wie bei andern Zeitpartikeln tritt auch der Artikel hinzu, τὸ πρίν, auch τοπρίν geschrieben, wie τοπάρος (wiewohl diese Schreibung nicht notwendig ist, um es von dem folgenden Gebrauche der Attiker zu unterscheiden, da überall der Zusammenhang ergibt. ob τὸ πρίν für sich als adv. zu fassen oder zum folgenden Nomen gehört); Il. 6.125, 16.573, 21.476, Od. 3.265, 4.32, 518 ; h.Apoll. 476 ; νηπίους ὄντας τὸ πρίν, Aesch. Prom. 441 ; Ch. 552 ; τὸ πρίν im Ggstz von νῦν, Her. 1.129 ; τὸ πρίν γε, Il. 5.54, 13.105. – Zwischen Artikel und Nomen tretend, so daß eigentlich ὤν zu ergänzen ist, wird es als Adjektivum früher übersetzt, τὰ πρὶν πελώρια, Aesch. Prom. 121, τὸν πρὶν ὄλβον, Eum. 533 ; κακῶν τῶν πρὶν μηδαμῶς μνείαν ἔχειν, Eur. Phoen. 467 ; ἐν τῷ πρὶν χρόνῳ, in der frühern Zeit, Soph. Phil. 1208, 1282 ; Θησεὺς τοῦ πρὶν Αἰγέως τόκος, O.C. 69, des frühern, alten, der vormals herrschte ; ὦ λῷστε τῶν πρὶν ἐντόπων, Phil. 1186 ; τέρεα μέζονα τοῦ πρὶν γενομένου τέρεος, Her. 8.37, u. sonst noch, wenn auch nicht häufig in attischer Prosa, ἡ πρὶν ἡμέρα, der früher dagewesene, verflossene Tag, τὸ πρὶν ἔργον, die in früherer Zeit geschehene Tat. – Es wird auch noch ποτέ hinzugesetzt, πρίν ποτε, sonst einmal, in früherer Zeit einmal, Od. 6.4, u. so als Ggstz πρίν ποτε und δὴ τότε γε, 15.226 ; πολὺ πρίν, lange vorher, Il. 9.250, 11.236, Od. 2.167 ; – πρὶν ὥρη, sc. ἐστί, bevor es Zeit ist, Od. 15.394 ; auch πρὶν ὥρας, Pind. P. 4.43, u. so in späterer Prosa, πρὶν τοῦ βλέψαι, S.Emp. adv.log. 4.162, vgl. 2.445, u. oft. – Dieses πρίν hat auf den folgenden Modus keinen Einfluß ; es steht außer dem indic. noch der optat. potent. dabei, πρίν κεν καὶ νὺξ φθῖτο, zuvor, eher wohl verginge die Nacht, Od. 11.330, πρὶν δέ κεν οὔτι δεχοίμην, 14.155.
b) noch häufiger bezieht sich πρίν relativisch auf einen vorhergehenden Satz zurück, bevor, ehedem, ehe, Hom., Hes. u. Her.; am genauesten tritt diese Beziehung beider Sätze auf einander hervor, wo in beiden πρίν steht, z.B. τίς κεν ἀνὴρ πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος, πρὶν λύσασθ' ἑτάρους, wer könnte es über sich gewinnen, von der Speise eher zu kosten, bevor er die Gefährten erlöst hat, Ol. 10.384, τοί κεν Ἀχαιῶν νόσφιν βουλεύωσι – πρὶν Ἄργος δ' ἰέναι, πρὶν καὶ Διὸς γνώμεναι εἴτε ψεῦδος ὑπόσχεσις, ἠὲ καὶ οὐκί, Il. 2.346 ff., u. ib. 354 ff. τῷ μήτις πρὶν ἐπειγέσθω οἶκόνδε νέεσθαι, πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι ; vgl. 4.114, 7.481, 8.452, Od. 13.192, 19.475 ; πρὶν – πρίν γε bezieht sich auf einander Il. 1.97, 9.650, 16.334, Od. 4.254, 747, Hes. O. 16, 17 ; τοπρίν … πρίν, Il. 9.403, 22.156, τοπρίν … πρίν γε, 15.72 ; πρίν γε … πρίν γ' ἤ, 5.288. auch treten in dem ersten Satze andere Zeitpartikeln ein, πάρος … πρίν γε, 5.218 ; πάρος γε … πρίν γε, Od. 2.127, 18.288 ; πρόσθε … πρίν γε, 23.137 ; vgl. Ruhnk. h.Cer. 333 ; auch mit einer Umstellung des relativen Satzes, πρίν … τόφρα, Il. 21.100 ; πρότερον … πρίν, Her. 7.8.2 ; πρότερον … πρὶν ἤ, 7.197.
Von der Konstruktion ist zu merken, daß
1) bei Angabe eines bloßen Faktums der indic. steht, auch wo der relative Satz selbstständig hingestellt ist, τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω, πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν, Il. 1.29, 18.283 ; πρίν γε, Od. 13.336 ; Hes. O. 360 ; daher πρίν γ' ὅτε, so lange, bis daß, Od. 13.322, h.Cer. 195, 202 ; πρίν γ' ὅτε δή, c. indic. aor., Il. 12.437, Od. 4.180, 23.43, h.Apoll. 49 ; – mit dem indic. impf., Il. 9.588. πρὶν μίχθη, Pind. Ol. 9.57 ; πρὶν ἐγὼ σφίσιν ἔδειξα κράσεις, Aesch. Prom. 479 ; πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη, Soph. O.R. 776 ; u. so in Prosa : οὐκ ἤθελεν ἰέναι, πρὶν ἡ γυνὴ αὐτὸν ἔπεισεν, er wollte nicht eher gehen, als bis die Frau ihn überredet hatte, Xen. An. 1.2.26 ; ὅτι ἐποίουν ἠμφιγνόουν πρὶν Κλέαρχος ἧκεν, 2.5.33 ; Plat. Phaedr. 266a u. öfter, immer auf die Vergangenheit bezüglich.
2) bedingt ausgesprochen;
a) in Beziehung auf die Gegenwart oder Zukunft, bes. nach negativen Sätzen, πρὶν ἄν c. conj., φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω πρῶτον τόδε, Soph. Phil. 332 ; μήπω γε, πρὶν ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς μύθων, 1395 ; οὐδὲ λήξει, πρὶν ἂν ἢ κορέσῃ κέαρ, Aesch. Prom. 165, vgl. 175, 721 ; in Prosa : οὐκ ἀνίει, πρὶν ἂν διαφάγῃ, Her. 3.109 ; auch in indirekter Rede, οὐκ ἔφη χρήσειν, πρὶν ἢ τὸν νηὸν ἀνορθώσωσιν, 1.9, wo ἄν fehlt (s. nachher); οὔτε τοῦ χρυσοῦ ἅπτεσθαι, πρὶν ἄν σφι ἀπισωθῇ, 4.196 ; οὐ χρή με ἐνθένδε ἀπελθεῖν, πρὶν ἂν δῶ τὴν δίκην, Xen. An. 5.7.5 ; οὐδαμῶς ἀφήσειν, πρὶν ἂν εἴπῃ, Plat. Phaedr. 228c ; δεῖται αὐτοῦ μὴ πρόσθεν καταλῦσαι, πρὶν ἂν αὐτῷ συμβουλεύσηται, Xen. An. 1.1.10, aus dem bei der griechischen lebhaften Darstellungsweise so häufigen Uebergange in das Direkte zu erklären. – Bei Hom. steht der bloße conj. aor. ohne ἄν, Il. 24.551, Od. 10.172, wie auch bei πρίν γε, Il. 18.135, Od. 17.9 ; Hes. Th. 222 ; nur einmal πρίν γ' ὅτ' ἄν, Od. 2.374. Auch bei attischen Dichtern fällt ἄν zuweilen weg, μὴ στέναζε, πρὶν μάθῃς, Soph. Phil. 905 ; οὐκ ἴσασι, πρίν τις ἐκβάλῃ, Aj. 944 ; u. so öfter bei den Tragg., vgl. Porson Eur. Med. 222, Elmsl. ib. 215 ; einzeln auch in Prosa, Her. 6.82, Thuc. 8.9, Xen. Oec. 12.1 ; vgl. Stallbaum zu Plat. Phaed. 62c.
b) in indirekter Rede und in Beziehung auf die Vergangenheit der optat., ebenfalls bes. bei vorangehenden negativen Sätzen, Ἀγήνωρ οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος, Il. 21.580 ; auch bei πρίν γ' ὅτε δή, 9.488 ; πρίν γε, Hes. Sc. 17 ; auch bei πρίν κεν, Od. 4.117 ; Soph. Phil. 199 ; ὡς οὐ πρότερον ἐσόμενοι γραμματικοὶ πρὶν οὕτως ἔχοιμεν, Plat. Rep. III.402b ; οὐδαμόθεν ἀφίεσαν, πρὶν παραθεῖεν αὐτοῖς ἄριστον, Xen. An. 4.5.30, wo zugleich das oftmalige Vorkommen damit ausgedrückt ist ; – ἄν steht bei diesem optat. selten, Soph. Tr. 2 ; Xen. An. 7.7.57 hat es Krüger wohl mit Recht weggelassen.
3) c. inf. aor., der, wenn der Satz mit πρίν sein eigenes Subjekt hat, acc. c. inf. ist ; von Hom. an sehr häufig. auch bei πρίν γε, Il. 3.430, 9.387, 12.170, Od. 23.138 u. sonst ; Hes. Sc. 40 ; πρὶν τυχεῖν, τελέσσαι, Pind. P. 2.92, 3.8 ; ἃ πρὶν μολεῖν δεῦρ' ἐκμεμόχθηκε, Aesch. Prom. 827 ; πρὶν ἀγγέλους ἱκέσθαι, Spt. 267 ; πρὶν σκεδασθῆναι θεοῦ ἀκτῖνας, Pers. 494 ; u. in Prosa : Her. 8.144 u. öfter, der auch ἄν dabei hat, οὐ πρότερον θάπτεται ὁ νέκυς πρὶν ἂν ἑλκυσθῆναι, 1.140 ; πρὶν μαθεῖν, Plat. Prot. 350a ; διέβησαν πρὶν τοὺς ἄλλους ἀποκρίνασθαι, Xen. An. 1.4.16, u. sonst. Seltener ist inf. praes., Aesch. Ag. 1037, u. perf., πρὶν ἓξ μῆνας γεγονέναι, Plat. Prot. 320a. – Es findet sich übrigens auch πρίν γ' ἤ, z.B. οὔτε τι νῶϊν ὅρκια ἔσσονται πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα, nicht eher als bis, Il. 22.266, vgl. 5.288 ; u. so Her., u. in attischer Prosa, wenigstens bei Thuc.; vgl. Elmsl. Eur. Med. 179, Reisig comm. crit. de Soph. O.C. 36 ; wo man denn auch πρινή als ein Wort schrieb u. es eben so, wie πρίν, mit dem indic. u. conj. mit ἄν verband ; vgl. Her. 1.19, 6.33, 7.197, 9.87 ; inf. aor., 2.2, 4.167, 5.65, 7.3, 9.13.
[Ι ist von Natur kurz, Il. 2.344, 354, aber lang bei Hom. in der Vershebung, Il. 2.348, 16.839, 21.179, 344, 24.244, Od. 4.254, 13.192, 15.210, 394, 17.105, 19.475, u. auch in der Senkung, Il. 6.81, 9.403, 13.172, 16.322, 840, 22.17, 156, Od. 4.668, 13.113, u. zwar immer im dritten Fuße nach der Cäsur. Ob die attischen Dichter dieses nachahmten, ist noch unentschieden, siehe Reisigs Conj. Ar. p. 60 Elmsl. Ar. Ach. 176 u. Br. Ar. Eccl. 857.]
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
πρίν
__1. as adv. of time, before, formerly (cl.; 3Ma.5:28 3Mac 6:4 3Mac 6:31)
__2. As conic. (cl.), before;
__(a) after a positive sentence, with accusative and inf.: Mat.26:34, 75, Mrk.14:72, Luk.22:61, Jhn.4:49 8:58 (where D. om. γενέσθαι and π. becomes prep. with genitive; see Bl., § 69, 7) Jhn.14:29, Act.2:20' (LXX), WH, txt.; πρὶν ἤ (not such good Attic in this construction; see Bl., l.with), Mat.1:18 Mrk.14:30, Act.2:20, WH, mg., Act.7:2;
__(b) after a negative sentence, πρὶν ἤ: a. subjc. (before ἄν, M, Pr., 169), Luk.2:26; with optative, Act.25:16.†
(AS)
__1. as adv. of time, before, formerly (cl.; 3Ma.5:28 3Mac 6:4 3Mac 6:31)
__2. As conic. (cl.), before;
__(a) after a positive sentence, with accusative and inf.: Mat.26:34, 75, Mrk.14:72, Luk.22:61, Jhn.4:49 8:58 (where D. om. γενέσθαι and π. becomes prep. with genitive; see Bl., § 69, 7) Jhn.14:29, Act.2:20' (LXX), WH, txt.; πρὶν ἤ (not such good Attic in this construction; see Bl., l.with), Mat.1:18 Mrk.14:30, Act.2:20, WH, mg., Act.7:2;
__(b) after a negative sentence, πρὶν ἤ: a. subjc. (before ἄν, M, Pr., 169), Luk.2:26; with optative, Act.25:16.†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
