att. réc. πράττω (f. πράξω, ao. ἔπραξα, pf.1 πέπραχα [ᾱχ], pf.2 intr. πέπραγα [ᾱγ] ; pass. f. 1 πραχθήσομαι, f.2 πραγήσομαι [ᾱ], ao.1 ἐπράχθην, ao.2 ἐπράγην [ᾱ], pf. πέπραγμαι) :
   I aller à travers, traverser, parcourir : ἅλα, OD. 9, 491, la mer ; κέλευθον, IL. 14, 282 ; 23, 501 ; OD. 13, 83 ; ὁδόν, HH. Merc. 203, etc. parcourir un chemin, faire un trajet ; avec le gén. ὁδοῖο, IL. 24, 264 ; OD. 3, 476 ; 15, 47 et 219, aller à travers une route, faire un trajet ;
   II p. suite, aller jusqu’au bout ; d’où :
      1 achever, exécuter, accomplir, faire : τι, IL. 1, 562, etc. ; OD. 2, 191, etc. ; ATT. qqe ch. ; p. opp. à λέγειν, XÉN. Cyr. 5, 1, 1, etc. ; φόνον, PD. N. 3, 81, accomplir un meurtre ; ὕμνον, PD. N. 9, 7, accorder le don du chant ; ἀρετάς, PD. I. 6, 15, accomplir des actes de vertu, de bonnes actions ; en mauv. part : τὴν πρᾶξιν πρ. ESCHN. 11, 4 et 10, faire la chose, càd. commettre une obscénité ; au pass. πέπρακται τοὔργον, ESCHL. Pr. 75, la chose est faite, l’œuvre est accomplie ; en mauv. part : φεῦ φεῦ πέπρακται, EUR. Hipp. 680, hélas ! hélas ! c’en est fait ; abs. τὰ πεπραγμένα, PD. O. 2, 29 ; ATT. (DÉM. 12, 19) etc. ; τὰ πραχθέντα, ESCHL. Pr. 683, etc. ; τὸ πραχθέν, PLAT. Prot. 324 b, ce qui a été fait, les actions, les actes ;
      2 agir, travailler, s’occuper de, négocier : τινί, THC. 4, 110 ; πρός τινα, THC. 1, 131 ; 2, 5 ; 4, 73, etc. ; ἔς τινα, THC. 1, 132 ; ὑπέρ τινος, DÉM. 801, 8, agir pour qqn, travailler en sa faveur ; μετά τινος, IS. 52, 3, agir de concert avec qqn, dans l’intérêt de qqn ; πρ. φιλίαν, DÉM. 281, 19 ; εἰρήνην, DÉM. 30, 16, poursuivre des relations d’amitié, la paix, négocier en vue de relations d’amitié, de la paix ; περὶ εἰρήνης, XÉN. Hell. 6, 3, 3, traiter de la paix ; ou avec un acc. : τὰ ἑαυτοῦ πράσσειν, SOPH. El. 678, s’occuper de ses propres affaires ; τὰ πράγματα, LYS. 135, 19, ou τὰ πολιτικά, PLAT. Ap. 31 d ; τὰ τῆς πόλεως, PLAT. Prot. 319 a, manier les affaires publiques ; τὰ τῶν Ἀθηναίων, PLAT. Conv. 216 a, gérer les affaires d’Athènes ; τὰ αὑτοῦ, PLAT. Phædr. 247 a, Gorg. 526 c, etc. administrer ses propres affaires ; en mauv. part : τὰ αὑτῶν πρ. PLAT. 1 Alc. 127 b, s’occuper chacun de ses propres affaires, de ses propres intérêts ; abs. ἱκανὸς πράττειν, XÉN. Mem. 1, 2, 15, capable de manier les affaires publiques, d’être un homme d’État ; joint à πολιτεύεσθαι, DÉM. 240, 28 ; ARSTT. Pol. 7, 2, 6 ; ἱκανὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, XÉN. Mem. 2, 9, 4, capable de parler et d’agir, càd. de proposer et d’exécuter ; en mauv. part : πολλὰ πρ. c. πολυπραγμονεῖν, HDT. 5, 33, être très remuant, s’occuper de beaucoup de choses dangereuses pour l’État ; avec un double rég. : τινί, SOPH. Aj. 446, machiner en faveur de qqn ; κάθοδόν τινι, PLUT. Cic. 33, travailler pour assurer le retour de qqn ; avec double acc. : τι πρ. τινά, EUR. Hel. 1394 ; AR. Eccl. 108, faire qqe ch. (du bien, etc.) à qqn ; avec ὅπῃ, THC. 1, 129, etc. ; avec ὅπως, THC. 1, 56 et 57 ; ὅτῳ τρόπῳ, THC. 4, 28 ; ὥστε, ESCHL. Eum. 896 ; avec une prop. inf. DÉM. 888, 14 et 19, agir de manière à, faire en sorte que, etc. ;
      3 accomplir, achever, réaliser, mener à bien, OD. 19, 324 ; κλέος, PD. I. 5, 10, acquérir de la gloire ; ἄκοιτιν, PD. N. 5, 66, obtenir une épouse, une compagne ; abs. δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι, OD. 3, 60, fais que Télémaque revienne après avoir réussi dans son entreprise ; avec un adv. ou un adj. adv. réaliser de telle manière, aboutir à telle fin : ὁ στόλος οὕτω ἔπρηξεν, HDT. 3, 25, l’expédition maritime se termina ainsi ; cf. HDT. 4, 77 ; 6, 44 ; 7, 18 ; 8, 129 ; κατὰ τὴν ναυμαχίαν οὕτως ἐπεπράγεσαν, THC. 7, 24, telle avait été l’issue du combat naval ; εὖ πράσσειν, PD. O. 4, 7, etc. ; ESCHL. Sept. 77 ; HDT. 1, 24, etc. faire bien ses affaires, réussir, être heureux (ne pas confondre avec εὖ ποιεῖν, faire du bien ; v. ποιέω), particul. dans les formules de lettres, avec une nuance d’ironie amicale : εὖ πρᾶσσε, PLAT. Ep. 315 b, bonne chance ! grand bien vous fasse ! (d’ord. χαῖρε) ; πρ. καλῶς, ESCHL. Pr. 979, etc. ; SOPH. fr. 104 Nauck ; EUR. I.T. 668 ; εὐτυχῶς, SOPH. Ant. 701 ; μακαρίως, AR. Pl. 629 ; εὐδαιμόνως, AR. Pl. 802, m. sign. ; ἀγαθόν, XÉN. Cyr. 5, 1, 20, être heureux ; πολλὰ καὶ ἀγαθά, XÉN. An. 6, 4, 8 ; ou τὰ ἄριστα, XÉN. Cyr. 1, 6, 3, être très heureux ; κακῶς, ESCHL. Pr. 265, 981 ; EUR. Alc. 961 ; AR. Av. 605 ; ANT. 2, 6, etc. être malheureux ; φλαύρως, HDT. 6, 94 ; δυστυχῆ, ESCHL. Sept. 339, m. sign. ; χαλεπώτατα, THC. 8, 95, être dans une situation très difficile ; ἄτιμα, ESCHL. Ag. 1443, être dans une situation déshonorée ; ταπεινῶς, ISOCR. 95 a, être dans une situation humble ; μικρὰ καὶ φαῦλα, DÉM. 37, 11, être dans une situation petite et misérable ; κάκιον, XÉN. An. 1, 9, 10, être dans une situation plus mauvaise ; χείρω, THC. 7, 71, être dans une situation pire ; avec double rég. : οἱ τὰ γεωργικά, ἰατρικά, πολιτικὰ εὖ πράττοντες, XÉN. Mem. 3, 9, 15, ceux qui s’occupent avec succès d’agriculture, de médecine, de politique ;
      4 faire acquitter, faire payer : τὰς ἐσφοράς, DÉM. 617, 24, les impôts ; avec double rég. : τινὰ τόκον, BATR. 186 ; τινά τι, HDT. 3, 58 ; XÉN. An. 7, 6, 17, faire payer à qqn des intérêts, qqe ch. (une somme d’argent, etc.) ; φόρον παρά τινος, HDT. 1, 106, exiger de qqn le paiement d’impôts ; τινά τι ὑπέρ τινος, LUC. V. auct. 18, faire payer à qqn le prix de qqe ch. ; abs. faire payer (des intérêts, des impôts, etc.) PLAT. Leg. 774 d : au pass. πράττεσθαι ὑπό τινος, LYS. 116, 5, acquitter les contributions ou une amende sur l’ordre de qqn ; abs. τὰ πραττόμενα, POL. 1, 72, 2, les impôts ; fig. πρ. τοὐφειλόμενον, ESCHL. Ch. 310, réclamer son dû, en parl. de la justice ; πατρὸς φόνον πρ. ESCHL. Eum. 623, poursuivre l’expiation du meurtre d’un père, le venger ; ἀντίποινα πρ. ESCHL. Pers. 476, prendre sa revanche ;
      5 en mauv. part, achever, càd. faire périr : τινά, ESCHL. Ch. 440, faire périr qqn ;

Moy. πράσσομαι (f. πράξομαι, ao. ἐπραξάμην, pf. πέπραγμαι) :
      1 faire pour soi, dans son intérêt (seul. au part. pf. chez les Att.) ὃ οὗτοι πεπραγμένοι εἰσὶ παρὰ ἡμᾶς, DÉM. 931, 27, ce qu’ils ont fait avec nous, ce qu’ils ont accompli sur nous dans leur intérêt ;
      2 exiger, faire payer pour soi ; avec double rég. : τινὰ χρήματα, THC. 4, 65 ; XÉN. Mem. 1, 2, 5 ; 1, 6, 11, etc. exiger de l’argent de qqn ; φόρους ἐκ τῶν πόλεων, THC. 8, 37 ; ou ἀπὸ τῶν πόλεων, THC. 8, 5, exiger de l’argent des villes ; παρά τινος, LYS. 17, 3, exiger de l’argent de qqn ; fig. τινὰ τὴν δίκην πρ. DÉM. 845, 4, litt. recouvrer la punition due par qqn, càd. faire punir qqn.

➳ Att. πράττω, ttef. chez les Trag. touj. πράσσω. Act. prés. ind. 1 pl. dor. πράσσομες, THCR. Idyl. 14, 3 ; 3 pl. dor. πράσσοντι, PD. O. 3, 7. Ao. part. dor. πράξαις, PD. O. 8, 73. Fut. moy. au sens pass. 3 sg. πράξεται, PLAT. Rsp. 452 a (var. πεπράξ-). Ion. πρήσσω (impf. ἔπρησσον, f. πρήξω, ao. ἔπρηξα, pf. πέπρηχα, pf.2 πέπρηγα ; pass. ao. ἐπρήχθην, pf. πέπρηγμαι) IL. 11, 552, etc. ; OD. 13, 83, etc. ; HDT. ll. cc. Formes poét. prés. sbj. 3 sg. épq. πρήσσῃσι, OD. 3, 476 ; impf. iter. πρήσσεσκον, OD. 8, 259.

Étym. R. indo-europ. *per(h₂)-, aller à travers, traverser ; cf. πέρα², πείρω.

Ep. and Ion. πρήσσω, Att. πράττω (first in IG1². 7.11, al., Ar. and X.), Cret. πράδδω Leg. Gort. 1.35; fut. πράξω, Ion. πρήξω ; aor. ἔπραξα, Ion. ἔπρηξα ; pf. πέπραχα, Ion. πέπρηχα, (trans.) Hdt. 5.106, X. HG 5.2.32, Cyr. 3.1.15, Din. 3.21, Men. 619, IG 9(2).517.36 (Larissa, iii BC), PHib. 1.80.11 (iii BC), (intr.) Pl.Com. 187 codd., Arist. Rh. Al. 1440a36; plpf. ἐπεπράχει(ν) (trans.) X. l.c., (intr.) App. BC 5.83; pf. 2 πέπραγα, Ion. πέπρηγα, (intr.) Pi. P. 2.73, Hdt. 2.172, Ar. Pl. 629, Ra. 302, X. HG 1.4.2, (trans.) Arist. EN 1168b35, al., SIG 364.70 (Ephesus, iii BC); plpf. ἐπεπράγεσαν (intr.) Th. 2.4, 7.24; — pf. πέπραγα Att., πέπραχα Hellenistic, acc. to Moer. p. 293 P., Phryn. PS p. 103 B., but see above; — Med., fut. πράξομαι Antipho Fr. 67, X. HG 6.2.36 (also in pass. sense, Pi. P. 4.243 (prob.), Pl. R. 452a); aor. ἐπραξαμην S. OT 287, Th. 4.65, etc. ; — Pass., fut. (v. supr.), also πραχθήσομαι Aeschin. 3.98, Arist. Rh. 1359a11, etc. ; fut. 3 πεπράξομαι S. OC 861, Ar. Av. 847, Eup. 9.3 D. ; aor. ἐπράχθην S. Tr. 679, Th. 4.54, etc. ; pf. πέπραγμαι A. Pr. 75, etc. (sts. in med. sense, v. infr. vi). [ᾱ by nature, as is shown by the Ion. form πρήσσω, and by the accent in πρᾶγμα, πρᾶξις, etc.]
I. in Ep. only, pass through, pass over, δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν Od. 9.491; ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον Il. 14.282, 23.501; ῥίμφα πρήσσουσι κέλευθον Od. 13.83; ὁδὸν πρήσσουσιν ὁδῖται h.Merc. 203; c. gen., ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο Il. 24.264, Od. 15.219; ὄφρα πρ. ὁδοῖο ib. 47; ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο 3.476; Gramm. note that this sense is found only in pres., An.Ox. 1.355, EM 688.1.
II. experience certain for- tunes, fare well or ill, ὁ στόλος οὕτως ἔπρηξε Hdt. 3.26, cf. 4.77, Th. 7.24; so ὡς ἔπρηξε Hdt. 7.18; κατὰ νόον π. Id. 4.97, cf. Ar. Eq. 549; πράξασαν ὡς ἔπραξεν A. Ag. 1288; εὖ πέπραγεν, ὅτι… Pi. P. 2.73, cf. Hdt. 1.24, 42, etc. ; φλαύρως π. τῷ στόλῳ Id. 6.94; π. καλῶς A. Pr. 979; χαλεπώτατα π. Th. 8.95; ταπεινῶς π. Isoc. 5.64; ὅστις καλῶς πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει· Pl. Alc. 1.116b; π. εὐτυχῶς S. Ant. 701; κάλλιστα E. Heracl. 794; μακαρίως, εὐδαιμόνως, Ar. Pl. 629, 802; freq. with neut. Pron. or Adj., εὖ π. τι S. OT 1006, cf. OC 391; μηδὲν εὖ π. X. Mem. 1.6.8; χρηστόν τι π. Ar. Pl. 341; καλά Th. 6.16; χείρω Id. 7.71; μεγάλα E. IA 346; πάντ’ ἀγαθά Ar. Ra. 302, cf. Eq. 683 (lyr.); εὐδαίμονα E. El. 1359 (anap.); πολλὰ καὶ ἀγαθά X. An. 6.4.8; οἷον ἥθελεν S. OC 1704 (lyr.); πράξας ἅπερ ηὔχου E. Or. 355 (anap.), cf. X. Mem. 3.9.14.
III. achieve, effect, accomplish, οὔ τι Il. 1.562, 11.552, Od. 2.191, etc. ; οὐδέ τι ἔργον ἐνθάδ’ ἔτι πρήξει 19.324, cf. 16.88; χρῆμα μὲν οὐ πρήξεις, σὺ δ’ ἐτώσια πόλλ’ ἀγορεύσεις Hes. Op. 402; κλέος ἔπραξεν won it, Pi. I. 5 (4).8; ἔπραξε δεσμόν achieved bondage, i.e. brought it on himself, Id. P. 2.40; τινὰ Νηρεΐδων π. ἄκοιτιν Id. N. 5.36; ὕμνον π.
grant power of song, ib. 9.3; λεόντεσσι π. φόνον do slaughter upon them, ib. 3.46; τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν π. Hdt. 5.113; π. εἰρήνην, φιλίαν, bring it about, D. 3.7, 18.162; π. τι παρά τινος get something from…, ὧν δέονται πάντων πεπραγότες εἶεν παρὰ βασιλέως X. HG 1.4.2; ἐλπὶς πράξειν τι παρὰ τῶν θεῶν ἀγαθόν Isoc. 2.20; also, attempt, plot, δήμου κατάλυσιν And. 3.6; c. dat. pers., δαίμοσιν π. φίλα A. Pr. 660; Λοξίᾳ χάριν E. Ion 37, cf. 896 (lyr.), El. 1133, etc. ; σὺ τοῦτο πράξεις ὥστε…; A. Eu. 896; — Pass., πέπρακται τοὖργον Id. Pr. 75; φεῦ φεῦ πέπρακται E. Hipp. 680; τὰ πεπραγμένα Pi. O. 2.15, etc. ; ἡ ἐπὶ τοῖς πεπρ. ἀδοξία D. 1.11; τὰ πεπρ. λῦσαι Id. 24.76; τὰ πραχθέντα A. Pr. 683, etc. ; τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων the facts of what took place, Th. 1.22; οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον θείη Pl. Prt. 324b.
2. abs., effect an object, be successful, δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι Od. 3.60; ἔπρηξας καὶ ἔπειτα Il. 18.357.
3. of sexual intercourse, ἐπράχθη τὰ μέγιστα Theoc. 2.143.
4. to be busy with, σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ’ mind your own business, S. El. 678; πράττων ἕκαστος τὸ αὑτοῦ Pl. Phdr. 247a, cf. Plt. 307e; τὰ αὑτοῦ π. καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν Id. R. 433a, cf. 400e, etc. (whereas πολλὰ π. = πολυπραγμονεῖν, Hdt. 5.33, E. HF 266, Ar. Ra. 228, etc.); φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ πολυπραγμονήσαντος Pl. Grg. 526c, cf. Ap. 33a, etc. ; οὐδ’ εὖ… οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσι (ironical) Id. Alc. 1.127b; μὴ τὰ αὑτῶν π. not to act their part, Id. R. 452c; π. τὰ δέοντα X. Mem. 3.8.1.
5. manage affairs, do business, act, εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι ib. 2.9.4, cf. 2.8.6; πράττειν τὰ πολιτικὰ πράγματα, τὰ τῆς πόλεως, manage state-affairs, take part in government, Pl. Ap. 31d, Lys. 16.20; τὰ Ἀθηναίων Pl. Smp. 216a; οἱ τὰ κοινὰ π. καὶ πολιτευόμενοι Arist. Pol. 1324b1; abs., without any addition, ἱκανωτάτω λέγειν τε καὶ πράττειν, of able statesmen, X. Mem. 1.2.15, cf. 4.2.1, 4; πολιτεύεσθαι καὶ π. D. 18.45, cf. 59, Pl. Prt. 317a.
6. generally, transact, negotiate, manage, οἱ πράξαντες πρὸς αὐτὸν τὴν λῆψιν τῆς πόλεως Th. 4.114; Θηβαίοις τὰ πράγματα π.
manage matters for their interest, D. 19.77; — so in Pass., τῷ Ἱπποκράτει τὰ… πράγματα ἀπό τινων ἀνδρῶν… ἐπράσσετο matters were negotiated with him by…, Th. 4.76; but freq. abs., treat, negotiate, manage, act, οἱ πράσσοντες αὐτῷ ib. 110, cf. 5.76; π. πρός τινα Id. 2.5, 4.73, etc. ; ἐς (v.l. πρὸς) τοὺς βαρβάρους, ἐς τοὺς Εἵλωτας, Id. 1.131, 132; — Pass., ἐπράττετο οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους Aeschin. 3.64; also π. τι ὑπὲρ τῶν κοινῶν D. 26.2; π. ὑπὲρ τῆς πόλεως τὰ πάτρια Id. 59.73; π. περὶ εἰρήνης X. HG 6.3.3; π. τῇ δύναιτο ἄριστα Hdt. 5.30; π. ὡς ἄριστα καὶ πιστότατα Th. 1.129; οἱ πράσσοντες the traitors, Id. 4.89, 113; — folld. by dependent clauses, πρᾶσσε καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπῃ κάλλιστα ἕξει Id. 1.129; ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν, ὅπῃ ὠφελία τις γενήσεται ib. 65; π. ὅπως πόλεμος γένηται ib. 57; π. ὅπως τιμωρήσονται ib. 56, cf. 3.4, 70, etc. ; c. acc. et inf., μὴ δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν ἔπραττεν D. 32.22.

ep. u. ion. πρήσσω, att. πράττω, die Tragg. immer πράσσω, vgl. Hermann Soph. Phil. 1435, fut. πράξω, ion. πρήξω usw., perf. πέπραχα, z.B. Ar. Eq. 683. Xen. Cyr. 5.5.14, und intr. πέπραγα, welches bei den ältern Schriftstellern auch trans. ist (ὅτι Λακεδαιμόνιοι πάντων ὧν δέονται πεπραγότες εἶεν παρὰ βασιλέως, Xen. Hell. 1.4.2, sie hätten ausgerichtet), u. deshalb von den Atticisten für die eigentlich attische, πέπραχα für die hellenistische Form erklärt wird;
1) tun, handeln, Geschäfte machen ; οὐδέ τι ἔργον ἐνθάδ' ἔτι πρήξει, er soll hier weiter Nichts zu schaffen haben, Od. 19.324 ; gew. ausrichten, erlangen, οὔτι πρήσσει, er richtet Nichts aus, gewinnt Nichts, Il. 11.552, 17.661 ; ἔπρηξας καὶ ἔπειτα, du hast doch endlich deinen Zweck erreicht, 18.357 ; πρῆξαι δ' ἔμπης οὔτι δυνήσεαι, du wirst doch Nichts ausrichten können, 1.362 ; χρῆμα μὲν οὐ πρήξεις, Hes. O. 404 ; bes. κέλευθον, einen Weg vollenden, zurücklegen, Il. 14.282, 23.501, Od. 13.83, ὁδόν, h.Merc. 203, ἅλα, das Meer zurücklegen, es durchfahren, Od. 9.491 (wo schon Rhianus πλήσσοντες lesen wollte), auch c. gen., ὁδοῖο, einen Weg vollenden Il. 24.264, Od. 3.476, 15.47, 219. Einige alte Erkl. nahmen in dieser Vrbdg, in der das Wort nur bei Epikern im praes. vorkommt, ein eigenes Wort πρήσσω an, welches sie von περάω, περάσω ableiten wollten, vgl. EM. 688.1, Schol. Il. 16.282, Eust. zu Od. 15.219. Doch ist der gen. auch ohne diese Annahme zu erklären und findet sich bei den Verbis, die eine Bewegung ausdrücken, auch sonst. Vgl. übrigens Buttmann Lexil. II p. 197, der, die Ableitung von περάω beibehaltend, die Bdtg »zu Ende, zu Stande bringen« als die ursprüngliche anerkennt. – Pind. vrbdt πράσσει ἀρετάς herrlich, Taten ausführen, I. 5.11 ; λεόντεσσιν ἔπρασσεν φόνον, N. 3.46 ; auch κλέος ἔπραξεν, bewirkte, erlangte, I. 4.8 ; ὕμνον πράσσετε, N. 9.3 ; ἄκοιτιν, eine Gattin erlangen, N. 5.36 ; auch pass., τῶν πεπραγμένων ἐν δίκᾳ, Ol. 2.15 ; ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν ἔπρασσον, Aesch. Prom. 455 ; τί χρὴ δρῶντ' ἢ λέγοντα δαίμοσιν πράσσειν φίλα, 663 ; πρᾶσσε τἀπεσταλμένα, Ch. 768 ; κλύεις τὰ πραχθέντα, Prom. 686, u. öfter ; auch mit folgdm ὥστε, σὺ τοῦτο πράξεις, ὥστε με σθένειν τόσον, Eum. 856 (auffallend mit dem accus. der Person, töten, Aesch. Ch. 434 ; daher πεπραγμένοι, 130, es ist um sie geschehen, sie sind verloren); ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ τέχνης πράσσειν κακῆς, Soph. Phil. 88 ; ὧν ἐπαινεῖς εἰς δέον πάρεσθ' ὅδε Κρέων τὸ πράσσειν, O.R. 1417 ; τὰ κηρυχθέντα, Ant. 443, u. sonst ; σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πράσσε, El. 668, besorge deine Geschäfte, womit man vgl. τὸ γὰρ περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα, Ant. 68 ; öfter im Ggstz von λέγειν u. ä.; τὰ μὴ καλὰ πράσσειν, Eur. Hec. 1251, u. öfter ; τὸ ἔργον τοῦτ' ἐμοὶ πεπράξεται, Heracl. 980 ; πράττειν πολλά, Ar. Pax 1023 ; u. in Prosa : τί πολλὰ πρήσσεις, Her. 5.33 ; bes. betreiben, bewerkstelligen, ὅσπερ τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν ἔπρηξε, 5.114 ; κατάλυσιν τοῦ δήμου, Andoc. 3.6, εἰρήνην, φιλίαν, Dem. 3.7, 18.162 ; u. übh. von eigenen, bes. Handelsgeschäften, wie sie der Großhändler od. Seefahrer treibt, wie von Staatsgeschäften, τὰ Ἀθηναίων πράττω, Plat. Symp. 216a ; κατὰ νόμους, gesetzmäßig verfahren, Polit. 301b ; ἐν ταῖς πόλεσι πράττειν δυνάμενοι, die Etwas durchsetzen können, Prot. 317a, vgl. ὅσοι δι' ἀρετὴν ἔπραξαν ὧν ἐδέοντο, Phaedr. 232d ; τὰ πολιτικὰ πράττειν, Apol. 31d ; πράττων ἕκαστος τὸ αὑτοῦ, Phaedr. 247a ; u. oft im pass., οἱ τῷ θυμῷ πραχθέντες φόνοι, die im Zorn verübten Morde, Legg. IX.867b ; ἱκανὸς πράττειν, ein geschickter Staatsmann, Xen. Mem. 1.2.15, 4.2.1 ; aber auch ein geschickter Geschäftsführer, Anwalt, 2.9.4 ; vgl. ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός, An. 2.6.16 ; Folgde : τὰ πεπραγμένα λῦσαι, Dem. 24.76. – Es wird auch mit dem dat. der Person vrbdn, πράττειν τινί τι, Etwas für Einen bewirken, tun, Soph. Aj. 441, der sonst sagt οὐδὲν εἰς χάριν πράσσων, O.R. 1351 ; dah. Thuc. οἱ τοῖς Λακεδαιμονίοις πράσσοντες, die für die Lazedämonier tätig sind, es mit ihnen halten, 5.76 (vgl. Θηβαίοις τὰ πράγματα πράττει Dem. 19.77, u. ganz kurz ἔπραττε Φιλίππῳ, 9.59); auch πρὸς τοὺς βαρβάρους, 1.131, womit man vgl. ἐς τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν, 1.132, daß er mit den Heloten unterhandeln, od. für die Heloten Etwas tun wolle, wie etwa 1.65 ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν ὅπη ὠφελία τις γενήσεται gesagt ist, u. 4.121 καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι. Auch μεθ' ἡμῶν ἔπραττεν, Isae. 5.14 ; οὐδὲν πράττειν δυνάμενος, Nichts ausrichten könnend, Pol. 32.25.10, οὐ τὰ πρὸς διαλύσεις πράττειν, ἀλλὰ πρὸς τὸν πόλεμον, 5.29.4. Es nimmt bei ihm noch, wie πρᾶξις, die Nebenbdtg von listig verraten an, z.B. πράττειν τινὶ τὴν πόλιν, 4.16.11, 13.4.6.
2) intr., sich befinden, in einem gewissen Zustande sein, so und so ablaufen, mit adv., εὖ πέπραγεν, Pind. P. 2.73 ; τοὺς κακῶς πράσσοντας, eigtl. die schlechte Geschäfte machen. denen es schlecht geht, die Unglücklichen, Aesch. Prom. 625, u. öfter ; εἰ πράσσοις καλῶς, ib. 981 ; πόλις εὖ πράσσουσα, Spt. 77, u. öfter ; πῶς ἄρα πράσσει Ξέρξης ; wir sagen : was macht Xerxes ? Pers. 140, u. mit accus. neutr. eines adj., δυστυχῆ πράσσειν, Spt. 321, ἄτιμαδ' οὐκ ἐπραξάτην, Ag. 1418, was wir durch »leiden« übersetzen müssen ; ἔπραξεν οἷον ἤθελεν, Soph. O.C. 1702, es ging ihm nach Wunsch ; u. oft εὖ πράσσειν, auch εὐτυχῶς, Ant. 697, καλῶς Trach. 57, und im Ggstz κακῶς, wie auch Eur. oft ; ἐμοῦ πράσσοντος ὡς πράσσω τανῦν, Or. 659 ; χρηστόν τι, glücklich sein, Ar. Plut. 341 ; μακαρίως, εὐδαιμόνως, ib. 629, 809 ; ἀθλίως, Eccl. 1221 ; u. in Prosa : πρήσσειν ᾗ δύναιτο ἄριστα, Her. 5.30 ; Μαρδόνιον φλαύρως πρήσσοντα τῷ στόλῳ, 6.94 ; οὐδὲν ἄμεινον φάμενος πρήσσειν οἰκεῦντες Λιβύην, es gehe ihnen nicht besser, 4.157 ; ὁ στόλος οὕτως ἔπρηξε, hatte solchen Erfolg, lief so ab, 3.25 ; ὡς ἔπρηξε, wie es ihm erging, 7.18 ; vgl. Thuc. 7.24 ; ἐξαμαρτεῖν τι καὶ κακῶς πρᾶξαι vrbdt Antiph. 2.6 ; vgl. Plat. ὅστις καλῶς πράττει οὐχὶ καὶ εὖ πράττει, Alc.I, 116b, wer recht handelt, dem geht es gut ; ὅτι ἐπιστημόνως ἂν πράττοντες εὖ ἂν πράττοιμεν καὶ εὐδαιμονοῖμεν, Charm. 173d ; er vbdt auch ὅτι ἂν τύχωσι τοῦτο πράξουσι, sie werden in der Lage sein, die ihnen gerade zu Teil wird, Crit. 45d. – Es werden auch nähere Bestimmungen hinzugesetzt, καλῶς τῇ τέχνῃ πράττειν, Plat. Rep. I.346d, οἱ τὰ γεωργικά, ἰατρικά, πολιτικὰ εὖ πράττοντες, Xen. Mem. 3.9.15, die als Landmann, Arzt, Staatsmann ihre Geschäfte gut betreiben, glücklich sind, vgl. 1.6.8, wo dem εὖ πράττειν das καλῶς προχωρεῖν αὐτοῖς τὴν γεωργίαν entspricht (s. auch εὐπραξία); 2.4.6 stehen den εὖ πράττοντες die σφαλλόμενοι entgegen. – Auch adj. werden so in Prosa gebraucht (dichterische Beisp. s. oben), χείρω πράσσειν, Thuc. 7.71 ; μεγάλα πράττειν, Xen. Cyr. 8.4.6 ; ἄριστα, 1.6.13, wie Isocr. 4.103, ἀγαθόν, Xen. Cyr. 5.1.20 ; vgl. An. 6.3.8, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν, eigtl. viele gute Geschäfte machen, viel erwerben, daß es ihnen sehr gut gehe ; u. Sp., ταπεινά, Dion.Hal. 10.14. Ueberall ist hier das Glück od. Unglück als in Vrbdg mit den Handlungen der Menschen stehend zu denken. und erscheint als selbstverschuldet, während εὐτυχεῖν u. δυστυχεῖν vom Schicksale od. Ungefähr abhängt, vgl. z.B. Xen. Mem. 3.9.14.
3) πράττειν τινά τι, Einem Etwas antun, zufügen, wie ποιεῖν, doch viel seltner (Isocr. 12.92 liest Bekker ἃ περὶ Πλαταιᾶς ἔπραξαν) Gew. πράττειν τινὰ ἀργύριον, Geld von Einem eintreiben, einfordern, πράσσει με τόκον, er treibt Zinsen von mir ein, Batrach. 186, χρέος, Pind. Ol. 3.7, vgl. P. 9.104, Her. 3.58, der aber auch φόρον ἔπρησσον παρ' ἑκάστων vrbdt, 1.106 ; einzeln auch bei Folgdn. wie Plat. Legg. VI.774d, Xen. An. 7.6.17. – Häufiger im med. für sich eintreiben, einfordern, αὐγέαν μισθόν, Pind. Ol. 11.30 ; Her. 2.126, 5.84, τοὐφειλόμενον, Aesch. Ch. 309 ; ἀντίποινα, Pers. 468 ; auch τὸν πατρὸς φόνον, rächen, Eum. 594 ; Ar. Thesm. 843 ; häufig auch mit dem gehässigen Nebenbegriffe gewaltsamer, unrechtmäßiger Mittel : erpressen, Geld von Einem, in att. Prosa sehr häufig, Εὐρυμέδοντα χρήματα ἐπράξαντο, Thuc. 4.65, der auch φόρους πράσσεσθαι ἐκ τῶν πόλεων vrbdt, 8.37, ἀπὸ τῶν πόλεων, 8.5 ; u. pass., Τισσαφέρνης ἐτύγχανε πεπραγμένος τοὺς φόρους ὑπὸ βασιλέως, es wurde dem Tissaphernes gerade vom König der Tribut abgefordert, 8.5 ; ἀξίως τοῦ μισθοῦ ὃν πράττομαι, Plat. Prot. 328b, u. öfter ; auch von. der verwirkten Buße, τὴν διπλασίαν πραττέσθω τὸν ὑποφεύγοντα, Legg. VI.762b ; neben αἰτεῖν, Apol. 31c ; auch pass., ὃς ἂν μισθοὺς μὴ ἀποδιδῷ, διπλοῦν πραττέσθω, von dem soll das Doppelte eingezogen werden, Legg. XI.921c, πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε, Lys. 9.21 ; – πράττεται τοὺς ἐξάγοντας τριακοστήν, Dem. Lept. 32 ; πράξασθαι πλέον, sich mehr geben lassen, Andoc. 2.9, auch παρ' αὐτῶν, ἃ ὤφειλον, πράξασθαι, Lys. 17.3, u. sonst bei den Rednern ; μὴ πράττειν τοὺς ὀφειλέτας, Pol. 38.3.10 ; ἑκατὸν τάλαντα ἐπιτίμιον αὐτοὺς πραξάμενος τῆς ἀγνοίας, 5.45, 11 ; τὰ πραττόμενα, das Eingeforderte, der Tribut, 1.72.2.

πράσσω
(Att.. -ττω, and so Act.17:7 Rec.; cf. M, Pr., 25, 45), [in LXX chiefly for עָשָׂה, פָּעַל ;]
= Lat agere, as ποιέω (which see) = facere,
__1. to do, practise, be engaged in: Act.19:19, 36, 1Co.9:17; τ. ἴδια π., to mind one's own business (τὰ ἑαυτοῦ, Soph., Plat.), 1Th.4:11; intrans., to act, Act.17:7.
__2. to achieve, effect, accomplish, perform: Act.26:20, 26 Rom.7:15 9:11, 2Co.5:10, Php.4:9; νόμον (ICC, in l), Rom.2:25; of unworthy acts (for WH. usually ποιέω in cl.), to commit, do: Luk.22:23 23:41, Jhn.3:20 5:29, Act.3:17 5:35 16:28 25:11, 25 26:9, 31, Rom.1:32 (ICC, in l), Rom.2:1-3 7:19 13:4, 1Co.5:2, 2Co.12:21, Gal.5:21.
__3. to transact, manage, hence, of payment, to exact (cl.): Luk.3:13 19:23.
__4. Reflexively, of state or condition, to do or fare Æsch., Hdt., al.): Eph.6:21; εὖ π. (see M, Pr., 228 f.), Act.15:29.†
SYN.: see: ποιέω (AS)