ή, όν :
   I adj. qu’on boit, bu, EUR. Hipp. 516 ; THC. 6, 100 ; joint à ἐδανός, ESCHL. Ag. 1408 ;
   II subst. τὸ ποτόν :
      1 boisson, en gén. OD. 2, 341 ; HDT. 2, 121 ; au plur. HDT. 5, 54 ; XÉN. An. 2, 3, 27 ; joint à σίτια, PLAT. Prot. 334 a, à βρωτά, EUR. Suppl. 1110 ; particul. vin, IL. 1, 470, etc. ; ESCHL. Pers. 615, etc. ;
      2 p. ext. eau potable, ESCHL. Ag. 1157, etc. ; SOPH. Ph. 21, etc. ; THCR. Idyl. 13, 46.

Étym. πίνω.

ή, όν, (< πίνω) drunk, for drinking, τί κακὸν ἐδανὸν ἢ ποτὸν πασαμένα… ; A. Ag. 1408 (lyr.); φάρμακον E. Hipp. 516; ὕδωρ Th. 6.100. Subst., ποτόν, τό, that which one drinks, drink, esp. of wine, κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο Il. 1.470, etc. ; θεῖον ποτὸν ἐντὸς ἔχοντες Od. 2.341; κρόμυον ποτῷ ὄψον Il. 11.630; of wine, A. Pers. 615, S. Tr. 703; τῷ ποτῷ χρησαμένους Hdt. 2.121. δ’ ; σῖτα καὶ ποτά meat and drink, Id. 5.34, X. An. 2.3.27; βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι E. Supp. 1110; σιτία καὶ π. Pl. Prt. 334a, etc.
drinking water, ἰὼ Σκαμάνδρου πάτριον π.
water of Sc.
drunk by my sires, A. Ag. 1157 (lyr.); Σπερχειὸς ἄρδει πεδίον εὐμενεῖ π. Id. Pers. 487; π. κρηναῖον S. Ph. 21, cf. 1461 (anap.); ποτάμια π. Id. Fr. 659.5.

adj. verb. zu πίνω, getrunken, trinkbar, ἢ ἐδανός Aesch. Ag. 1381, u. Folgde.

drinking, a drinking-bout, carousal , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; παρὰ πότον, Lat. inter pocula, [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; ἐν τοῖς πότοις [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)