α, ον [ᾰ]
      1 de fleuve, de rivière, HDT. 2, 71 ; en parl. de rives, de bords, ESCHL. Sept. 392 ; d’eau, SOPH. fr. 587 Dind. ; EUR. Hipp. 127, etc. ; d’oiseaux, d’animaux, EUR. Rhes. 618, etc. ; τὰ ποτάμια (s.-e. ζῷα) ARSTT. H.A. 1, 1, 15, les animaux ou les poissons de rivière, p. opp. à τὰ θαλάττια, etc. ;
      2 situé sur un fleuve, PD. P. 6, 6.

➳ Fém. -ος, EUR. El. 309.

Étym. ποταμός.

α, ον, also ος, ον E. El. 309, but cf. 56 : — of or from a river, ὄχθαι A. Th. 392; ποτά S. Fr. 659.5; δρόσος, ὕδατα, χεύματα, ῥεῖθρα, E. Hipp. 127 (lyr.), Alc. 159, Hel. 1304 (lyr.), El. 152 (lyr.), 794; κύκνος Id. Rh. 618; οἱ ἵπποι οἱ π. Hdt. 2.71, cf. Arist. HA 502a9; ὁ π. χοῖρος Id. Fr. 300; τὰ π. (sc. ζῷα), opp. τὰ θαλάττια, etc., Id. HA 487a27; of plants, Thphr. HP 4.10.1; ναῦς Jul. Or. 1.22a; ναῦται PGiss. 40 ii 18 (iii AD). of cities, on a river, Pi. P. 6.6; ποταμία (sc. χώρα) Str. 11.3.2, al. epith. of Artemis, from the connexion of her worship with that of rivers, Pi. P. 2.7; π. θεοί Artem. 2.34. Ποτάμιος (sc. μήν), ὁ, month at Chalcedon, GDI 3053.

wie ποτάμειος, von od. aus dem Flusse, am Flusse gelegen ; Akragas, Pind. P. 6.6 ; auch Artemis, die einen Tempel am Flusse hatte, 2.7 ; ὄχθαι, Aesch. Spt. 374 ; oft bei Eur., δρόσος Hipp. 127, κώπη, Alc. 461, ὕδατα, νᾶμα u. ä.; auch in Prosa, ἵππος, Flußpferd, Her. 2.71.