ή, όν :
      1 qui concerne les processions, pompes ou cérémonies publiques, XÉN. Eq. 11, 1 ; DS. 18, 26 ; PLUT. Æmil. 33, etc. ;
      2 p. suite, pompeux, de montre, d’apparat, PLUT. Mar. 22 ; en parl. du style, DH. Is. 19 ; LGN 8.

Étym. πομπή.

ή, όν, of or for a solemn procession, π. ἵππος a horse of state, X. Eq. 11.1, cf. Poll. 1.211; ἀσπίδια, ζεῦγος, IG2². 1424a. 395, 2311.65; στέμμα D.S. 18.26; ἅρμα D.C. 56.34; μέλος Plu. Aem. 33, etc. metaph, stately, magnificent, ὄψις Id. Mar. 22; of literary style, impressive, Phld. Rh. 2.96S., D.H. Is. 19, Longin. 8.3. Adv. -κῶς Id. 32.5, etc.

zum Geleit, zum Begleiten, zum feierlichen Aufzuge gehörig, geeignet ; ἵππος Xen. ars equit. 11.1 ; Poll. 1.211 ; daher prächtig, prunkvoll, Plut. Mar. 22 ; πομπικῶς, Ael. H.A. 12.33, Longin.