πολύ·χρυσος, ος, ον [ῡσ]
      1 abondant en or, en parl. de villes, de pers. IL. 10, 315 ; 11, 46 ; PD. P. 4, 94, etc. ; ESCHL. Pers. 3, 9, etc. ; SOPH. El. 9, etc. ; rar. en prose, en parl. de. pers. XÉN. Cyr. 3, 2, 25, etc. ;
      2 tout brillant d’or, en parl. d’Aphrodite par allus. soit aux riches ornements qu’on lui offrait, soit à sa beauté, HÉS. O. 519.

• Sup. -ότατος, PITTAC. (DL. 1, 81).

Étym. π. χρυσός.

ον, rich in gold, of persons, cities, etc., Μυκήνη Il. 11.46, cf. S. El. 9; Ὄλυμπος B. 10.4; δῶμα, of Delphi, Pi. P. 4.53; of Dolon, Il. 10.315; Γύγης Archil. 25.1, cf. A. Pers. 3 (anap.), etc. ; rarely in Prose, π. ἀνήρ X. Cyr. 3.2.25, cf. Ph. 2.30, al., Jul. Or. 2.93d; φρούριον Plu. Pomp. 36 (Sup.); of Croesus, Pittac. ap. D.L. 1.81 (Sup.). as epith. of Aphrodite, = χρύσεος, Hes. Op. 521, Fr. 143.3, h.Ven. 1.

[ῡ], goldreich, reich an Gold, an goldenen Gefäßen ; Δόλων, Il. 10.315 ; πόλις, 18.289 ; auch Hes. O. 523, Th. 980, Sc. 847 ; δῶμα, Pind. P. 4.53 ; θάλαμος, 9.69 ; νάπη, 6.8. Auch Aphrodite heißt so, die Goldgeschmückte, H.h. Ven. 1, 9, 65 (vgl. χρύσεος); Gyges, Archil. 2 ; οἶκος Ζανός, Eur. Hipp. 68, u. öfter ; στρατιά, der Perser, Aesch. Pers. 9 ; Σάρδεις, 45 ; Βαβυλών, 53 ; Μυκῆναι, Soph. El. 9 ; Πυθών, O.R. 151 ; sp.D., wie Coluth. 283, Priamus ; auch in Prosa, Xen. Cyr. 3.2.25 u. Sp., wie οἱ πολύχρυσοι Luc. Nigr. 13.