πολύ·πλαγκτος, ος, ον :
   I intr. :
      1 qui erre de tous côtés, OD. 17, 425 ; en parl. d’Io, ESCHL. Suppl. 572 ; cf. SOPH. Aj. 1185 ; EUR. H.f. 1197 ;
      2 qui est toujours en mouvement, THGN. 1257 ;
   II tr. qui fait errer de tous côtés, qui égare loin du droit chemin, IL. 11, 308.

• Cp. -ότερος, EUR. l. c.

Étym. π. πλάζω.

ον, (< πλάζω) much-wandering, wide-rouing, ληϊστῆρσι π. Od. 17.425, cf. 511; of 10, A. Supp. 572 (lyr.); π. ἔτεα S. Aj. 1.186 (lyr.); οὐκ ἂν εἰδείης ἕτερον… πολυπλαγκτότερον E. HF 1197 (lyr.).
evermoving, ἰκτῖνοι (prob. l.) Thgn. 1257; μέλεα Parm. 16.1.
much-erring, πραπίδες IG 14.1424 (Rome).
driving far from one΄s course, ἄνεμος Il. 11.308 (unless in signf. 1.1). — In S. Ant. 615 (lyr.) π. ἐλπίς may be either wandering, uncertain hope, or, misleading, deceitful; cf. πολυπλανής II.

1) viel od. weit umher getrieben, -irrend ; Od. 17.425, 511 ; Ἰώ, Aesch. Suppl. 567 ; Soph. Ant. 611 ; im Kompar., Eur. Herc.F. 1197 ; sp.D., νόστος Ὀδυσσῆος, Ep.adesp. 491 (Plan. 2921 ; κέλευθα, Maneth. 3.232.
2) akt., viel in die Irre treibend, weit verschlagend ; ἄνεμος, Il. 11.308 ; sp.D., κεκρύφαλος, Archi. 5 (VI.207).