πολύ·δακρυς, υος (ὁ, ἡ) [λῠῠο]
      1 act. qui fait verser ou qui provoque des larmes abondantes, IL. 3, 132, 165, etc. ; EUR. El. 126 ;
      2 pass. accompagné de larmes abondantes (cri, gémissement) ESCHL. Pers. 939, Ch. 449 ;
      3 intr. qui verse des larmes abondantes, EUR. Ph. 366, etc.

Étym. π. δάκρυ, cf. πολυδάκρυος.

υος, ὁ, ἡ, (< δάκρυ) of or with many tears; hence, muchwept, lamented, Ἄρης, πόλεμος, ὑσμίνη, Il. 3.132, 165, 17.544; μῆτις B. 15.24; Ἴτυς Ar. Av. 212 (anap.); tearful, ἰαχά, γόος, A. Pers. 940 (lyr.), Ch. 449 (lyr.); π. ἁδονά E. El. 126 (lyr.). of persons, much-weeping, Id. Ph. 366, Supp.Epigr. 4.719 (Bithynia).

υος, von oder mit vielen Tränen, viel Tränen verursachend, sehr beweinenswert ; Ἄρης, Kampf, Il. 3.132, wie πόλεμος, ib. 165 u. öfter ; ὑσμίνη, 17.544 ; ἰαχά, Aesch. Pers. 902 ; Luc. Halc. 1, – aber auch wie πολυδάκρυτος, γόος, tränenreich, Aesch. Ch. 442, ἡδονή, Eur. El. 126.