πολυ·ώνυμος, ος, ον [νῠ]
      1 qui a plusieurs noms, PLAT. Phædr. 283 a ; ARSTT. H.A. 1, 2, 2 ; particul. en parl. de divinités, honoré sous plusieurs noms, HH. Cer. 18, 32 ; SOPH. Ant. 1115 ; AR. Th. 320, etc. ; CALL. Ap. 67 ; THCR. Idyl. 15, 109 ;
      2 p. suite, très connu, célèbre, HH. Ap. 82 ; HÉS. Th. 785 ; PD. P. 1, 32.

Étym. π. ὄνομα.

ον, poet. πουλυώνυμος Mém. Miss. Arch. Perse 20.91 (Susa, Hymn to Apollo); (< ὄνομα) : — having many names, Pl. Phdr. 238a, Arist. HA 489a2. of divinities, worshipped under many names, h.Cer. 18, B. Epigr. 1.1, S. Ant. 1115 (lyr.), Ar. Th. 320 (lyr.), Theoc. 15.109; εἷς ὢν ὁ θεὸς π. ἐστιν Arist. Mu. 401a12; π. δύναμις Secund. Sent. 3.
Gramm., π., τό, = συνώνυμον, Speus. ap. Porph. ap. Simp. in Cat. 36.27, Porph. in Cat. 69.1 (pl.), Sch. D.T. p. 390H.
of great name, i.e.
famous, h.Ap. 82, Hes. Th. 785, Pi. P. 1.17. π., τό, = ἑλξίνη, Dsc. 4.85.

vielnamig, unter vielen Namen verehrt, Beiwort der Götter ; H.h. Cer. 18, 32 (Bacchus, Soph. Ant. 1102 ; Artemis, Ar. Thesm. 320); vgl. Callim. Ap. 70, Dian. 7 ; Theocr. 15.109 ; Ἶσις, Ep. (Ann. 281); κούρα, von der Jungfrau Maria, Ep.adesp. 707 (Ann. 384); auch in Prosa, Plat. Phaedr. 283a ; sehr berühmt, H.h. Apoll. 82 ; ὕδωρ, Hes. Th. 785 ; Θεία, Pind. I. 4.1 ; ἄντρον, P. 1.17.