πολυ·τελής, ής, ές [ῠ]
      1 qui fait de grandes dépenses, qui vit somptueusement, POL. 8, 11, 7 ; en mauv. part, qui fait des dépenses insensées, MÉN. 4, 164 Meineke ;
      2 qui exige de grandes dépenses, coûteux, THC. 7, 27 ; XÉN. Hier. 1, 20, etc. ; PLAT. Rsp. 507 c, etc. ; d’où magnifique, HDT. 4, 79 ; PLAT. Hipp. mi. 368 c, etc.

• Sup. -έστατος, PLAT. Rsp. 507 c.

Étym. π. τέλος.

ές, (< τέλος) very expensive, costly, opp. εὐτελής, οἰκίη Hdt. 4.79; τράπεζα Democr. 210; παρακομιδή Th. 7.28; ζῶναι Pl. Hp. Mi. 368c; παρασκευαί X. Hier. 1.20 (Comp.); π. νεκρός honoured with a costly funeral, Men. Per. Fr. 2; λίθοι, λιθεία, precious stones, OGI 90.34 (Rosetta, ii BC), 132 (Egypt, ii BC); generally, valuable, πολυτελεστάτην τὴν τοῦ ὁρᾶν… δύναμιν ἐδημιούργησεν Pl. R. 507c; πολυτελέστατον ζῷον, v.l. for πολυφρονέστατον, Euryph. ap. Stob. 4.39.27. of persons, lavish, extravagant, coupled with ἄσωτος, Men. 615; γυνὴ π. ἐστ’ ὀχληρόν Id. 325.7; ἑταίρα π. Id. 824; π. τῷ βίῳ Antiph. 80.5. Adv. -λῶς Eup. 335, Lys. 7.31, X. Mem. 3.11.4; Sup., τὰ λέστατα in the costliest manner, Hdt. 2.87.

ές,
1) viel aufwendend, kostbar, prächtig lebend, Pol. 8.11.7.
2) was viel Aufwand erfordert, kostbar ; Her. 4.79 ; Thuc. 7.27 ; πομπαὶ καὶ θυσίαι, Plat. Alc. II, 149c ; superl., Rep. VI.507c ; Xen. u. Folgde ; δύναμις, Pol. 2.23.1 u. sonst.
• Adv., πολυτελῶς κατεσκεύασται τὰ βασίλεια, Pol. 10.10.9 ; πολυτελέστερον ζῆν, ib. 25.5 ; πολυτελέστατα, Her. 2.86.

πολυτελής, -ές
(< πολύς, τέλος) [in LXX for יָקָר, etc. ;]
very costly, very precious, of great value: Mrk.14:3, 1Ti.2:9; metaph., 1Pe.3:4.†
(AS)