πολυ·τίμητος, ος, ον [ῠῑ]
      1 très honoré, AR. Ach. 807, Vesp. 1001, etc. ; par moquerie amicale, PLAT. Euthyd. 396 d ;
      2 très estimé, précieux, EPICH. fr. 48 Ahrens ; AR. Ach. 759 ; fr. 344, 9 Dind.

➳ Fém. -η, AR. Pax 978.

Étym. π. τιμάω.

Dor. πολυτίματος, ον, also η, ον Ar. Pax 978; (< τιμάω) : — highly honoured, freq. used in addressing a divinity, Ἀφροδίτη [Parm.] 20; ὦ Ζεῦ πολυτίμητ’ Pherecr. 73, Ar. Fr. 319; ὦ πολυτίμηθ’ Ἠράκλεις Id. Ach. 807; ὦ π. θεοί Id. V. 1001; θεώ Id. Th. 594; ὦ π. Νεφέλαι Id. Nu. 269; ὦ π. Αἰσχύλε Id. Ra. 851; and (ironically) ὦ π. Εὐθύδημε Pl. Euthd. 296d; so τὸ π. ἰατρεῖον, of Aristotle, Timae. ap. Plb. 12.8.4.
at a high price, very costly, Epich. 71, Ar. Fr. 387.9, Alex.Trall. 1.15; with play on signf. 1, [σῖτος] π. ᾇπερ τοὶ θεοί Ar. Ach. 759.

sehr od. hoch geehrt ; gew. Beiwort einer Gottheit ; Ar. Ach. 727, 772 ; θεοί, Vesp. 1001 ; Ζεύς, Av. 667 ; Δημήτηρ, Th. 286 ; auch Αἰσχύλος, Ran. 850 ; Plat. Euthyd. 396d ; hoch im Preise, teuer, Ar. Ach. 759 ; vgl. Meineke Menand. p. 43 ; Sp., wie Plut. adv. Stoic. 22 ; auch 3 Endgn, Ar. Pax 978.