ά, όν :
   I gris :
      1 en parl. de cheveux qui commencent à blanchir, IL. 22, 74, 77 ; OD. 24, 317 ; SOPH. Aj. 633 ; AR. Vesp. 1064 ; EUR. Bacch. 185, etc. ; αἱ πολιαί (s.-e. τρίχες) PD. O. 4, 40 ; AR. Eq. 523, 908, etc. cheveux gris, blancs ; ἡ πολιά (s.-e. θρίξ) MÉN. Monost. 705 ; ARSTT. G.A. 5, 4, 6 ; ἡ πολιή, ANTH. 6, 242, m. sign. ; en parl. de pers. dont les cheveux grisonnent, OD. 24, 499 ; HÉS. Th. 271 ; SOPH. O.R. 183 ; EUR. Suppl. 35, etc. ; de même en parl. de la barbe, EUR. H.f. 693 ; LYCURG. 163, 9 ;
      2 p. ext. qui commence à vieillir, qui vieillit, en parl. du corps, PLAT. Pol. 273 e, de la vieillesse elle-même, PD. I. 6 (5) 22 ; ἡ πολιά, LUC. Am. 2 ; ANTH. 6, 20, l’âge sénile, la vieillesse ; fig. en parl. de choses, antique, ancien, ESCHL. Suppl. 673 ; EUR. El. 701 ; PLAT. Tim. 22 b ;
      3 p. anal. à cause de la couleur, en parl. du loup, IL. 10, 334 ; du fer, IL. 9, 366, etc. ; particul. de la mer écumante d’une teinte grisâtre, IL. 15, 190 ; 20, 229 ; OD. 5, 410 ; SOPH. Ant. 334, etc. ; AR. Av. 350, etc. ;
   II p. ext. blanc, d’où brillant, en parl. du ciel, EUR. Or. 1376 ; de l’air, A.RH. 3, 275, etc. ; du printemps, HÉS. O. 475, 490, etc.

• Cp. πολιώτερος, ATH. 692 b.

➳ Fém. -ος, IL. 20, 229 ; OD. 5, 410 ; EUR. Andr. 348.

Étym. p.-ê. indo-europ. *pol-io-, gris ; cf. πελιός.

ά, όν, also ός, όν, ἁλὸς πολιοῖο Il. 20.229, Od. 5.410, etc. ; χήραν πολιόν E. Andr. 348 : — grey, grizzled, grisly, λύκοιο Il. 10.334; κορῶναι Ar. Av. 967; σίδηρος Il. 9.366, h.Merc. 41, cf. E. Heracl. 758 (lyr.); of the surging sea, πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης Il. 4.248; πολιὴν ἅλα ναιέμεν 15.190; π. θάλασσα Alc. 51; π. πέλαγος Ar. Av. 350 (lyr.); γάλα Q.S. 10.135; λύκοι IG4²(1).131.12 (Epid.); but, most freq. of human hair, grey from age, κάρη, κεφαλή, Il. 22.74, Od. 24.317, etc. ; π. στῆθος Alc. Supp. 20.2; γῆρας π. Pi. I. 6 (5).15, E. Ba. 258; πολιοί greyhaired men, Od. 24.499; π. ματέρες S. OT 182 (lyr.), cf. E. Supp. 35, Ar. Ach. 600, 610, 692, Pl. Prm. 127b (rare in Att. Prose), Call. Fr. 473; Τραῖαι, ἐκ γενετῆς πολιαί Hes. Th. 271; Comp. -ώτεροι Arist. Fr. 235; abs., πολιαί (sc. τρίχες) Pi. O. 4.28, Arist. GA 722a7, Pr. 898a31; πολιῶν ἔσχηκας τὸν πώγωνα μεστόν Thphr. Char. 2.3; ἅμα ταῖς π. κατιούσαις as the grey hairs come down (i.e. from the temples to the beard), Ar. Eq. 520, cf. 908; ἕως τὸ δὴ λεγόμενον πολιὰς σχῇ PMich. Zen. 77 (iii BC), cf. LXX Is. 47.2, al., Phld. Vit. p. 32J. τίς σε πολιᾶς ἐξανῆκε γαστρός· what old woman΄s womb bare thee? as a sarcasm, Pi. P. 4.98; π. δάκρυον ἐκβάλλων an old man΄s tear, E. HF 1209 (lyr.). metaph, hoary, venerable, ὃς πολιῷ νόμῳ αἶσαν ὀρθοῖ A. Supp. 673 (lyr.); κληδὼν ἐν πολιαῖσι μένει φήμαις E. El. 701 (lyr.); μάθημα χρόνῳ π. Pl. Ti. 22b; πλοῦτος… χρόνῳ π. Jul. Or. 2.82b.
bright, clear, serene, ἔαρ Hes. Op. 477, 492; αἰθήρ E. Or. 1376 (lyr.); ἠήρ A.R. 3.275, Q.S. 2.554.

grau, weißlich ;
   a) vom Haupthaare der Greise ; Il. 22.74, 24.516 ; κεφαλή, Od. 24.317 ; Hes. Th. 271 ; πολιᾶς ἄμυγμα χαίτης, Soph. Aj. 621 ; πολιὸν ἐπὶ κρᾶτα, Eur. Hec. 653, u. öfter ; ἔθειρα, Anacr. 49.2 ; γῆρας, 51.7 ; ἄχρι πολιῆς φίλης, Rufin. 34 (V.22); daher ἡ πολιά = das Greisenalter, Ruhnk. Rut. Lup. 268 ; αἱ πολιαί, sc. τρίχες, die weißen, grauen Haare, Pind. Ol. 4.29 ; ἅμα ταῖς πολιαῖς κατιούσαις, mit dem Herabwallen greiser Haare, Ar. Eq. 518, vgl. 905 ; a. D., wie Anacr. 50.9 ; τοσαυτασὶ πολιὰς ἔχω, Aesch. 1.49 ; auch ὁ πολιός, der grauhaarige Alte, Od. 24.499 ; auch πολιὰ γαστήρ, Pind. P. 4.98, der Schoß einer Greisinn, vgl. Böckh explic. p. 272 ; πολιαὶ ματέρες, Soph. O.R. 183 ; σφόδρα πολιόν, Plat. Parm. 127b ; übh. alt, νόμος, Aesch. Suppl. 658 ; ἐν πολιαῖσι φήμαις, Eur. El. 701 ; οὔτε μάθημα χρόνῳ πολιὸν οὐδὲν ἔχετε, Plat. Tim. 22b.
   b) bei Hom. noch Beiwort des Wolfes, Il. 10.334, des Eisens, 9.366 u. öfter, wie Eur. Suppl. 758 ; auch χαλκός, Pind. P. 3.48 ; und des schäumenden Meeres, in welcher Vrbdg Homer das Wort auch 2 Endgn braucht, ἁλὸς πολιοῖο, Il. 20.229, Od. 5.410, neben πολιῆς ἁλός, Il. 12.284, oft, wie πολιᾶς ἁλός, Pind. Ol. 1.71 ; θάλασσα, 7.61 ; Soph. Ant. 334 ; πέλαγος, Ar. Av. 350.
   c) übh. weiß, hell, heiter ; ἔαρ, Hes. O. 479, 496 ; αἰθήρ, Eur. Or. 1376 ; ἀήρ, Ap.Rh. 3.275 ; Qu.Sm. 6.229.

1. gray, grizzled, grisly , of wolves, of iron, of the sea, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]
2. mostly of hair, gray or hoary from age, [Homer (8th/7th c.BC)]; πολιοί gray-haired men , [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC), Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)], etc.:—;absolute, αἱ πολιαί (i.e. τρίχες); [Pindar (Refs 5th c.BC)]; ἅμα ταῖς πολιαῖς κατιούσαις as the gray hairs come down (i.e. from the temples to the beard), [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]; π. δάκρυον ἐμβαλών an old man's tear, [Euripides (Refs 5th c.BC)]
3. metaphorically hoary, venerable , [Euripides (Refs 5th c.BC)]
4. like λευκός, bright, clear, serene , [Hesiod (8th/7th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)] (ML)