bâtir ou fonder une ville, IL. 7, 453 ; au pass. IL. 20, 217 ; HDT. 4, 108 ; 5, 13, etc. ; avec l’acc. de lieu, couvrir de constructions, XÉN. An. 6, 4, 4 ; PLUT. Rom. 9 ;

Moy. (ao. ἐπολισάμην) se bâtir une ville, acc. DH. 1, 30.

➳ Ao. épq. 1 pl. πολίσσαμεν, IL. 7, 453 ; pl.q.pf. 3 sg. épq. πεπόλιστο, IL. 20, 217.

Étym. πόλις.

Ep. aor. ἐπόλισσα A.R. 1.178, πόλισσα Il. 7.453; (< πόλις) : — build a city; generally, build, [τεῖχος] πολίσσαμεν Il. l.c. ; ἣν ἐπόλισσεν (sc. τὴν πάτρην) Epigr.Gr. 982 (Philae); — Pass., Ἴλιος πεπόλιστο Il. 20.217; Δωδώνη πεπόλισται Hes. Fr. 134.5, cf. Hdt. 4.108, 5.52, al. ; ἐφ’ ἁμαξῶν πεπολισμένοι Philostr. VA 6.25; — Med., build for oneself, A.R. 1.1346; τὴν Ῥώμην σὺν τοῖς ἄλλοις ἐπολίσαντο D.H. 1.30.
build a city or cities on or in a place, χωρίον πολίζειν X. An. 6.6.4; τὴν χώραν Str. 8.5.4; τὸν τόπον Plu. Rom. 9; — Pass., εἴη ἡ Παιονίη ἐπὶ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ πεπολισμένη Hdt. 5.13. — Ep., Ion., X., and later Prose.

eine Stadt bauen, gründen ; Ἴλιος πεπόλιστο, Il. 20.217 ; auch τεῖχος πολίσσαμεν, 7.453 ; Her. 4.108, 5.13, 52 u. öfter. – Auch χωρίον πολίζειν, eine Gegend durch Gründung einer Stadt anbauen, Xen. An. 6.4.4 ; τόπον, Plut. Rom. 9 ; med., Dion.Hal. 1.45.