ος, ον :
      1 propre à la navigation, en parl. d’un navire, THC. 1, 29, 50 ; 2, 13 ; DÉM. 1290, 1, etc. ; en parl. du vent ou de la mer, TH. Char. 3 ; HLD. 5, 21 ; en gén. πλωΐμων γενομένων, THC. 1, 8 ; DH. 1, 63 ; ou ὄντων, THC. 1, 7, les circonstances étant favorables pour la navigation ;
      2 propre à la construction des navires, PLUT. M. 676 a.

• Cp. -ώτερος, THC. 1, 7 et 8 ; • Sup. -ώτατος, PLUT. l. c.

Étym. πλώω.

or πλόϊμος, ον, (< πλώω) fit for sailing; of a ship, seaworthy, Th. 1.29, 50, 2.13, D. 56.23, etc. ; also, fit for shipbuilding, τῶν ξύλων τὰ πλωϊμώτατα Plu. 2.676a. of navigation, ἤδη πλωϊμωτέρων ὄντων as navigation advanced, as circumstances became favourable for navigation, Th. 1.7, cf. 8; but πλωΐμων γενομένων when the weather was fit for sailing, D.H. 1.63; τὴν θάλατταν ἐκ Διονυσίων π. εἶναι Thphr. Char. 3.3; τῆς ὥρας ἐστὶ τὰ π. Hld. 5.21. of a river, navigable, ῥαπτοῖς πλοίοις Str. 7.4.1. of goods, sea-borne, Just. Nov. 163.2. — Most codd. of Th. and D. give πλόϊμος (also found in Thphr. l.c.), though in Th. they give πλωΐζω.

auch πλόϊμος, 2 Endgn, tauglich zur Schifffahrt ; vom Schiffe, tauglich zur Fahrt, die Fahrt aushaltend, τριήρεις πλώϊμοι, Thuc. 2.13 ; ζεύξαντες τὰς παλαιάς, ὥστε πλωΐμους εἶναι, 1.29 ; τριήρεις πλοΐμους καὶ ἐντελεῖς, Aesch. 2.175 ; Dem. 56.23 (Bekker πλόϊμος), wie ih. 40, ἐπεσκευάσθη καὶ πλόϊμος ἐγένετο ; – vom Meere, καταστάντος τοῦ Μίνω ναυτικοῦ πλωϊμώτερα ἐγίγνετο, Thuc. 1.8 ; ποταμός, Plut. Sull. 20 ; βάθος, Pomp. 78 ; u. vom Winde, der Schifffahrt günstig, πλωΐμων γενομένων, Dion.Hal. 2.64, als die Schifffahrt wieder durch gute Winde eröffnet wurde. u. allgemeiner, ἤδη πλωϊμωτέρων ὄντων, Thuc. 1.7, als die Umstände für die Schifffahrt günstiger geworden, in beiden Stellen als neutr. zu fassen ; vgl. τὰ πλώϊμα τῆς ὥρας μηδέπω ἐστίν, Heliod. 5.21. – Vom Holze Plut. Symp. 5.3.1, τῶν ξύλων παρέχει τὰ πλοϊμώτατα.