(seul. prés. PLAT. Rsp. 388 a, impf. ἐπλώϊζον, THC. 1, 13 et impf. itér. 3 sg. πλωΐζεσκεν, HÉS. O. 632) naviguer ;

Moy. (seul. part. prés.) m. sign. STR. 791 ; LUC. H. conscr. 62 ; V.H. 26.

Étym. πλώω.

sail on the sea, πλωΐζεσκ’ ἐν νηυσί Hes. Op. 634 (Pl. R. 388a implies πλωΐζεσκ’ ἀλύων in Il. 24.12); οἱ Ἕλληνες μᾶλλον ἔπλῳζον began to use ships or practise navigation, Th. 1.13; — Med., Sammelb. 7332 (iii BC), Str. 17.1.6, Luc. Hist. Conscr. 62; aor. inf. Pass. πλωϊσθῆναι, πρὸς πόλιν Just. Edict. 13.6; — written πλοΐζομαι in Sammelb. 7169.20 (ii BC), Plb. 4.47.1, 5.88.7, D.S. 3.34, Arr. Peripl. M. Eux. 23. — On the form, v. πλώιμος.

u. in ganz gleicher Bdtg med. πλωΐζομαι, = πλώω, πλέω, schiffen, zu Schiffe fahren ; πλωΐζεσκ' ἐν νηυσί, Hes. O. 636, wie das act. auch Plat. Rep. III.388a aus Il. 24.12 (wo δινεύεσκε steht) anführt ; jetzt auch Thuc. 1.13, wie Luc. Vit.auct. 26 ; bei Pol. u. Suid. πλοΐζομαι.