πλημμελέω-ῶ, propr. faire une fausse note ou une faute contre la mesure, d’où fig. commettre une faute, une erreur, PLAT. Criti. 106 b ; PLUT. Marc. 20, etc. ; τι, EUR. Ph. 1649 ; XÉN. Mem. 1, 2, 26 ; PLAT. Phil. 27 c, etc., en qqe ch. ; εἴς τι, PLAT. Leg. 943 c, etc. ; περί τι, ANT. 123, 10, etc. à l’égard de qqe ch. (de la justice, etc.) ; avec un rég. de pers. εἴς τινα, ESCHN. 24, 3 ; POL. 15, 32, 7, etc. à l’égard de qqn ; au part. négliger de, PLAT. Soph. 244 b, etc. ; au pass. avec un suj. de chose, être fait à tort, ISOCR. 89 d ; PLUT. Arist. 26 ; avec un suj. de pers. être négligé ou traité avec mépris, PLAT. Phædr. 275 e ; DÉM. 279, 11 (décr.), etc.

Étym. πλημμελής.

prop.
make a false note in music, but in usage, metaph, offend, err, τί πλημμελήσας· E. Ph. 1655, cf. Pl. Phd. 117e, al. ; τοὺς ἑκουσίως καὶ δι’ ὕβριν πλημμελοῦντας D. 21.42; περί τι Antipho 3.3.6; παρὰ τοὺς νόμους Din. 1.62; εἰς δίκην Pl. Lg. 943e, cf. Rev.Phil. 1929.142 (Iasos), POxy. 1119.18 (iii AD); εἴς τινα τῷ λόγῳ Aeschin. 1.167, cf. Phld. Ir. p. 83 W. ; c. part., μὴ οὖν τι πλημμελήσομεν καλοῦντες…; Pl. R. 480a, cf. Sph. 244b ; rarely c. acc., offend against, τὸν πάλαι προτετελευτηκότα D.S. 10.14; — Pass., τὰ εἰς ἀλλήλους πεπλημμελημένα Isoc. 5.37; τὰ πλημμεληθέντα τῷ δήμῳ περὶ τοὺς στρατηγούς Plu. Arist. 26; to be wronged or sinned against, Pl. Phdr. 275e; ὑπό τινων Decr. ap. D. 18.155; κατ’ οὐδὲν ὑφ’ ἡμῶν πεπλημμελημένοι Philipp. ib. 166; ἐάν τι πλημμεληθῇ if anything goes wrong, Arist. PA 664b29.

einen Fehler im Singen machen, übh. fehlen, ein Versehen machen, sich vergehen ; Eur. Phoen. 1649 ; oft bei Plat.; absolut, τὸν πλημμελοῦντα ἐμμελῆ ποιεῖν, Critia. 106b ; μηδέν, Soph. 242b ; τοιαῦτα, Phaed. 117d ; auch εἰς ταῦτα, εἰς δίκην, Legg. VII.813c, XII.943e ; u. c. partic., μὴ οὖν τι πλημμελήσομεν καλοῦντες, Rep. V.480, περί τι, Antipho 3 γ 6 ; τῶν πρότερον ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους πεπλημμελημένων, Lys. 5.37, bei dem es 9.9 dem λοιδορεῖν entspricht ; εἰς τὸν Φίλιππον λόγῳ, Aesch. 1.167 ; θεὸς ὑπό τινος πλημμελούμενος, Dem. 18.155 (decret.); τὶ εἴς τινα, Pol. 15.32.7 ; Plut. u. a.Sp.

to make a false note in music : metaphorically to go wrong, offend, err , τι in a thing, [Euripides (Refs 5th c.BC), Plato Philosophus (5th/4th c.BC)], etc.; εἴς τινα [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]:—;Pass., πλημμελεῖσθαι ὑπό τινος to be ill-treated by one, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)