ατος (τὸ) :
      1 supériorité, avantage, ascendant, prééminence, PLAT. Leg. 709 c ; DÉM. 63, 1 ; particul. succès (à la guerre) XÉN. Eq. 5, 11 ;
      2 empiètement, d’où fraude, DÉM. 533, 28, etc. ; ARSTT. Pol. 5, 10, 10.

Étym. πλεονεκτέω.

ατος, τό, advantage, gain, Pl. Lg. 709c, D. 5.23 (pl.), 18.60, etc. ; pl., gains, successes, Gorg. Pal. 30; ἐν τοῖς πολέμοις X. Eq. Mag. 5.11; τὰ τοῦ στρατηγοῦντος π. Chor. p. 35 B. ; advantages, SIG 888.133 (Scaptopara, iii AD); excellences, virtues, Zos. 4.54; so in sg., superiority, superior quality, τῆς αἰτίας Diog.Oen. 39; τῆς φωνῆς Eun. Hist. p. 246 D. ; π. σωματικά Jul. Or. 6.194c, cf. Chor. p. 209 B. ; metaph, τὸ κατ’ εὐθεῖαν ἐκ τῶν ἐναντίων π. Dam. Pr. 350.
act of overreaching, undue gain, D. 21.60, 50.38, Ep. 5.3, Arist. Pol. 1311a5; = vitium, Gloss.

τό,
1) Vorteil, Gewinn, Vorzug ; μέγα πλ. ἂν θείην, Plat. Legg. IV.709c ; τὰ ἐν τοῖς πολέμοις πλεονεκτήματα, Xen. Hipp. 5.11 ; πρὸς πόλεμον πολλὰ πλεονεκτήμαθ' ἡμῖν ὑπάρχει, Dem. 9.52, wie πλεονέκτημα μέγα ὑπῆρξε Φιλίππῳ 18.60, u. öfter.
2) Alles, wodurch tman einen Andern übervorteilt, betrügt, ἃ δίκαια οὐκ ἦν, ἀλλὰ πλεονεκτήματα τούτου Dem. 50.38, u. Sp.; vgl. Pol. 2.38.8.

1. an advantage, gain, privilege , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]: in plural gains, successes , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
2. an act of overreaching, selfish trick , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)