ή, όν :
   I errant, instable, HDT. 4, 85 ; ESCHL. Pers. 277 ; EUR. Suppl. 961, etc. ; πλαγκταὶ πέτραι, ou αἱ Πλαγκταί, OD. 12, 61 ; A.RH. 4, 937, etc. les Roches errantes, écueils à l’entrée du détroit de Sicile ;
   II fig. qui divague, ESCHL. Ag. 602 ; qui a l’esprit égaré, frappé de vertige, OD. 21, 363.

➳ Fém. πλαγκτός, ESCHL. Ag. 593.

Étym. vb. de πλάζω.

ή, όν, also ός, όν A. Ag. 593 ; (πλάζω¹) ; — poet. Adj. wandering, roaming, of ships, Id. Pers. 277 (lyr.) ; πλαγκτὰ δ’ ὡσεί τις νεφέλα E. Supp. 961 (lyr.); π. ὕδωρ, of the Euripús, AP 9.73 (Antiphil.) ; ἰός ib. 6.75 (Paul. Sil.); πλαγκτὰν ὁδόν a devious route, Hymn.Is. 149. π. ἄστρὰ, = πλάνητες, AleX.Eph. ap. Theo Sm. p. 140 H. metaph, wandering in mind, erring, distraught, Od. 21.363, A. Ag. 593. Πλαγκταὶ πέτραι rocks near Scylla and Charybdis, Od. 12.59 sqq., 23.327; later identified with the Συμπληγάδες or Κυάνεαι of the Bosporus, Hdt. 4.85, Arr. Peripl. M. Eux. 25, Eratosth. ap. Sch. E. Med. 2, etc. ; but also with the volcanic islands of Lipari, A.R. 4.924, cf. Apollod. 1.9.25.

in die Irre getrieben, irrend, umherschweifend, unstät ; so Πλαγκταί, die Irrfelsen, Od. 12.61, auch πλαγκταὶ πέτραι, 23.327 ; vgl. Her. 4.85 ; πλαγκτοῖς ἐν διπλάκεσσιν, Aesch. Pers. 269 ; πλαγκτὰ νεφέλα, Eur. Suppl. 961.
Uebertr., γeistesverwirrt, verrückt, Od. 21.363. – S. auch πλάξ.