ης (ἡ) [ᾰ] surface large et plate, d’où :
      1 extrémité plate de la rame, ESCHL. Suppl. 134 ; SOPH. Aj. 359, etc. ; d’où vaisseau, flotte, EUR. Hel. 192, I.T. 245 ;
      2 houlette de berger avec un bout plat, LYC. 96 ;
      3 feuille de papier, c. σελίς, ANTH. 13, 21 ;
      4 partie plate de la queue ou membrane de certains palmipèdes, ARSTT. P.A. 4, 8, 3 ;
      5 au plur. les côtes qui présentent une surface large et bombée, HPC. p. 410, 31 ;
      6 omoplate, plat de l’épaule, POLL. 2, 133.

➳ Dor. πλάτα [ᾰᾱ] EUR. I.T. 242 ; ANTH. 13, 21.

Étym. πλατύς.

Dor. πλάτα, ἡ, (< πλατύς) flat or broad object; blade of an oar; and generally, oar, A. Ag. 695 (lyr.), S. Aj. 358 (lyr.), E. Hec. 39, al. ; ναυτίλῳ π.
by ship, by sea, S. Ph. 220; οὐρίῳ π. with a fair voyage, ib. 355; βάρβαρος π. E. Hel. 192 (lyr.); πλάτῃ φυγεῖν Id. IT 242; οἷον πλάταις, of the tails of some crustacea, Arist. PA 684a3; ὥσπερ πτερύγια ἢ πλάτας, of the feet of others, ib. 13; of the membranes or lobes attached to the toes of certain birds, ib. 694b5. χερσαία π.
winnowing fan, or (as others expl.) shepherd΄s crook, Lyc. 96. in pl., shoulder-blades, Hp. Loc. Hom. 6, Poll. 2.133, Hsch. ; sg., SIG 1024.7 (Myconos, iii/ii BC).
broad ribs, Poll. 2.181.
sheet of papyrus, AP 13.21 (Theodorid.).
paling, POxy. 707.32 (ii AD), 1674.10 (iii AD).

ἡ, auch πλάτα, ἡ, Platte, die platte, breite Oberfläche eines Körpers ; bes. das breite, untere Ende des Ruders, Aesch. Suppl. 127, Ag. 679 ; ἅλιον ὃς ἐπέβας ἑλίσσων πλάταν, Soph. Aj. 351 ; O.C. 721 ; u. allgemeiner, τίνες πότ' ἐς γῆν τήνδε ναυτίλῳ πλάτῃ κατέσχετε, Phil. 220 ; πλάτῃ φυγόντες, Eur. I.T. 242 ; ναυπόρῳ πλάτῃ, Troad. 877, u. öfter ; ναυτίλος, Ar. Ran. 1205 ; sp.D., wie Opp. Cyn. 2.230. – Auch die Rippenknochen, Poll. 2.133 ; – χερσαία πλάτη, Lycophr. 96, der Hirtenstab.