ητος (ὁ, ἡ) [ᾰ]
      1 errant, PLUT. Brut. 33 ; avec un subst. fém. LUC. Musc. enc. 9 ; subst. ὁ πλ. vagabond, SOPH. O.R. 1029 ; EUR. I.T. 417 ; ISOCR. 385 d, etc. ; πλάνητες ἀστέρες, XÉN. Mem. 4, 7, 5 ; ou simpl. οἱ πλάνητες, ARSTT. An. post. 1, 13, 1 (et non, en ce sens, πλανῆται, v. Cobet, N. L. p. 776) astres errants, planètes (p. opp. à οἱ ἐνδεδεμένοι ou ἀπλανεῖς, les étoiles fixes) ;
      2 intermittent, en parl. de fièvres, HPC. Epid. 1, 944 ; Aph. 1248.

Étym. πλάνη.

ητος, ὁ, wanderer, vagabond, ib. 1029, E. IT 417, Isoc. 19.6 ; c. gen., πόντου πλάνητες roamers of the sea, Trag.Adesp. 100. πλάνητες ἀστέρες planets, X. Mem. 4.7.5, Arist. Mete. 342b28 ; and, simply, οἱ π. Id. APo. 78a30, Fr. 196, Plu. 2.604a, etc. ; τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ π. Arist. Cael. 290a19. πλάνητες [πυρετοί] fevers that come in irregular fits, Hp. Epid. 1.6, Aph. 3.22; cf. πλανήτης II. 2. as Adj., ἄπορος καὶ π. βίος Plu. Brut. 33 ; π. ὅμιλος Polem. Call. 18.56 ; as fem., πλάνητα πτῆσιν Luc. Musc. Enc. 9.

ητος, ὁ, der Herumirrende, Herumschweifende ; ἐπὶ θητείᾳ πλάνης, Soph. O.R. 1029 ; οἳ φέρονται πλάνητες, Eur. I.T. 417, erro ; ἄνθρωποι, Strab. 12.7.3 ; πλάνητες ἀστέρες, die Irrsterne, Planeten, Xen. Mem. 4.7.5 u. Sp.