ήεσσα, ῆεν :
      1 couvert de pins, DP. 678 ; ORPH. Arg. 1187 ;
      2 fait de bois de pin : Ἥφαιστος, SOPH. Ant. 123, feu de torches résineuses ;
      3 perçant, piquant, aigu, OPP. H. 2, 457 ; fig. en parl. de hurlements de douleur, ESCHL. Ch. 385.

Étym. πεύκη.

Dor. πευκάεις, εσσα, εν, pine-covered, οὔρεα D.P. 678; νῆσος Orph. A. 1189.
of pine or pine-wood, π. σκάφος E. Andr. 863 (lyr.); πευκάενθ’ Ἥφαιστον the fire of pine-torches, S. Ant. 123 (lyr.). metaph, sharp, piercing, πευκήεντ’ ὀλολυγμόν A. Ch. 386 (lyr., codd. ; Dind. metri gr. πυκάεντ΄, cf. πυκᾶες· ἰσχυρόν, Theognost. Can. 23, but πεύκαες· τὸ πικρόν, Hdn. Gr. 1.394); πευκᾶεν σέλας ἀστραπῆς A. Fr. 25 A; π. κέντρα Oppian. H. 2.457.

εσσα, εν, mit Fichten bewachsen, fichtenreich ; οὔρεα, Dion.Per. 678 ; νῆσος, Orph. Arg. 1194 ; aus Fichten gemacht, Ἥφαιστος, d.i. das Feuer der Pechfackeln, Soph. Ant. 123 ; σκάφος, Eur. Andr. 864 ; sp.D. – Uebh. scharf durchdringend, herb u. spitz, ὀλολυγμός Aesch. Ch. 381, auch κέντρα, Opp. Hal. 2.457.