περονάω-ῶ, percer avec une pointe, acc. IL. 7, 145 ; 13, 397 ; DH. 6, 11 ;

Moy. agrafer sur soi, acc. IL. 10, 133 ; 14, 180, etc. ; THCR. Idyl. 14, 66.

➳ Ao. 3 sg. poét. περόνησε, IL. ll. cc. Moy. impf. 3 sg. poét. περονᾶτο, et ao. 3 sg. poét. περονήσατο, IL. ll. cc.

Étym. περόνη.

pierce, transfix, δουρὶ μέσον περόνησε Il. 7.145, 13.397; π. μέσον τὸν βραχίονα D.H. 6.11; ἔδειξε… τὰς χεῖρας ὡς ἦσαν πεπερονημέναι Cels. ap. Origenes Cels. 2.55. Med., buckle on one΄s mantle, one΄s robe, χλαῖναν περονήσατο, ἑανὸν περονᾶτο, Il. 10.133, 14.180; λῶπος περονᾶσθαι Theoc. 14.66, cf. A.R. 1.722.

durchstechen, durchbohren, δουρὶ μέσον περόνησε, Il. 7.145, 13.397. – Im med. ein Kleid mit der Spange durchstechen, um es sich am Leibe über den Schultern zu befestigen, ἀμφὶ δ' ἄρα χλαῖναν περονήσατο, Il. 10.133, vgl. 14.180 ; einzeln bei sp.D., wie Theocr. 14.66.