ος, ον, qui dépasse la mesure, excessif ou simpl. extrême, d’où très fort, très puissant, très grand, SOPH. fr. 604 Dind. ; ANTH. 9, 197 ; adv. περιώσιον, IL. 4, 359 ; OD. 16, 203 ; ou περιώσια, HDT. 18, 41 ; ORPH. Arg. 61, excessivement ou simpl. extrêmement ; avec un gén. au-dessus de, plus que, HH. Cer. 363 ; PD. I. 5, 3 ; A.RH. 1, 466.

Étym. ion. p. *περιούσιος de περίειμι.

ον, immense, countless, χρήματα Sol. 24.7 ; μήδεα Lyr.Adesp. in TGF p. xx ; φῦλα A.R. 2.394 ; ἔργον AP 9.197 (Marin.); ὀργιοφάντης ib. 688 ; θεάτρου κύκλος Epigr.Gr. 1050 (Ephesus). = περισσός, unusual, rare, περιώσια εἰδώς, of Pythagoras, Emp. 129.1 ; ἄγρη Opp. C. 4.354. Hom. only neut. as Adv. περιώσιον, beyond measure, Il. 4.359, Od. 16.203 ; pl., περιώσια h.Pan. 41. c. gen., περιώσιον ἄλλων far beyond the rest, h.Cer. 362, Pi. I. 5 (4).3, A.R. 1.466. — Regul. Adv. -ίως only in Hsch. ; cf. περώσιος.

(wahrscheinlich für περιούσιος, denn die Ableitung der Alten von περιαύω ist unrichtig), unmäßig, übermäßig, überschwänglich ; gew. adv., gar sehr, allzu sehr, περιώσιον νεικείω, θαυμάζω, Il. 4.359, Od. 16.203 ; Soph. frg. 604 ; auch περιώσια, H.h. 18.41 ; u. c. gen., περιώσιον ἄλλων, viel mehr als die Andern, vor den Andern, H.h. Cer. 363, wie περιώσιον ἄλλων μεγασθενῆ Pind. I. 4.3 ; einzeln bei sp.D.: ἔργον, Ep.adesp. 594 (IX.197); δειμαίνω, Coluth. 93 ; ἄλλων, Ap.Rh. 1.466.