περι·ωπή, ῆς (ἡ) :
      1 lieu d’où la vue s’étend alentour, poste d’observation (donjon, guérite, etc.) IL. 14, 8 ; 23, 451 ; OD. 10, 146 ; PLAT. Pol. 272 e ; ἐκ περιωπῆς ὁρᾶν, LUC. Conv. 11, etc. voir de haut ou de loin ;
      2 action de regarder d’un lieu élevé alentour, PHILSTR. 729 ; fig. circonspection, vigilance : περιωπὴν ποιεῖσθαι, THC. 4, 86, sauvegarder.

Étym. π. ὄψομαι.

ἡ, (< ὤψ) place commanding a wide view, Il. 14.8, 23.451, Od. 10.146, Pl. Plt. 272e ; παράκτιος π. AP 6.167 (Agath.) ; ἐκ περιωπῆς from a place of vantage, by a bird΄s-eye view, Luc. Symp. 11, Im. 1 ; ἐκ π. τοῦ Πηλίου from the summit of P., Philostr. Her. 19.1.
circumspection, πολλὴν π. τινὸς ποιεῖσθαι to show much caution in a thing, Th. 4.87.
contemplation, ἐπιστήμης, τοῦ θείου, Procl in Alc. pp. 19, 21 C. ; pl., ταῖς τοῦ νοῦ π. Dam. Pr. 54.

ἡ, Ort, von wo man weit oder rings um sich sehen kann, dasselbe, was σκοπιά, Warte ; Il. 14.8, 23.451, Od. 10.146 ; Plat. Polit. 272e ; Sp.  : παράκτιος, Agath. 28 (VI.167); θαλασσαίη, 50 (IX.653); ἐκ περιωπῆς ἑωρακώς, Luc. Conv. 11 ; – dah. die Umsicht, Vorsicht, περιωπὴν ποιεῖσθαί τινος, Thuc. 4.87, vorsichtig sein.